Saatler geçmiş, hava kararmaya başlamıştı ama Cengiz gözlerini eve, Sahra'ya verdiği odanın penceresine bakmaktan alıkoyamadığı gibi önündeki işine de odaklanamıyordu. Nedense birkaç gündür bu kadın aklını başından alıyor, hatta birkaç saattir kafasında şimşekler çaktırıyordu. Eli sürekli sabırsızca yumruk halini alırken düşünebildiği tek şey aralarında geçen konuşmaydı. Kabul etmeyecekti, biliyordu. Güzellikle asla ona adımlamayacaktı. Ki teklifi garip de görünüyordu zaten.
Önce kaçırmış, demedik hakaret bırakmamıştı. Şimdi ise ona burada, kendisiyle birlikte kalmasını, karısı olmasını söylüyordu. Kim olsa gario karşılardı herhalde. Ama ne yapsaydı?
Gökçe haklıydı. Hepsi haklıydı.
Gözü ondan başkasını görmez hale gelmişti.
Yanındaki veteriner atıyla ilgili bir şeyler anlatırken ka
