เมื่อทุกคนมาพร้อมเพรียงกันในห้องทั้งหมดแล้ว หลงจู๊จางหย่งก็เริ่มเปิดบทสนทนากับลี่หลินทันทีเขาอยากรู้ว่านางได้สมุนไพรชนิดนี้มาจากที่ใด
“ขออภัยแม่นางด้วย ไม่ทราบว่าเจ้าได้สมุนไพรชนิดนี้มาจากไหน”
“ข้าได้มาจากบนเขาในหมู่บ้านเจ้าค่ะ แต่คงไม่สามารถระบุได้ว่าเจอตรงไหน ข้าเจอสมุนไพรด้วยความบังเอิญ” ลี่หลินตอบคำถามแบบแบ่งรับแบ่งสู้
“ข้าขอดูถังเช่าที่แม่นางนำมาทั้งหมดได้หรือไม่” หลงจู๊จางหย่งพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ไม่มีผู้ใดต้องการบอกที่มาของสิ่งล้ำค่าให้ผู้อื่นได้ล่วงรู้
“นี่เป็นทั้งหมดที่พวกเราหามาได้เจ้าค่ะ” ลี่หลินเปิดตะกร้าบรรจุถังเช่าให้หลงจู๊ดู
“เยี่ยมเลย พวกเจ้าเก็บมาได้ดี ไม่มีส่วนใดเสียหาย” หลงจู๊ยิ้มแย้มอย่างพึงพอใจผิดกับลี่หลินที่ลอบเบ้ปากออกมา
นางต้องคัดหญ้าหนอนทิ้งไปตั้งหลายต้นจากการเก็บไม่ทะนุถนอมของพี่น้องตาถั่วสามคนคิดแล้วยังโมโหไม่หาย
“ไม่ทราบว่าหลงจู๊ให้ราคาเท่าไหร่หรือเจ
