PROLOGUE
1212 Words
A calm heart and mind always makes everything better.
Hindi ko mapigilang magpakawala nang marahas na buntong hininga dahil sa galit na namumuo sa aking kalooban. Kahit anong pilit na pagpapakalma ko sa aking sarili ay hindi ko pa rin maiwasan na magalit. Ramdam ko ang pagkulo ng aking dugo sa loob ng aking katawan, 'yong tipong sasabog na talaga ako sa galit kahit anong oras o minuto.
Kung puwede lang sana mawala sa isang iglap ang nagpapasakit sa aking ulo at nagpapainit ay kanina ko pa ginawa. Pero hindi eh. Kahit anong taboy ko sa lalaki ay hindi pa rin ito tumitigil sa pang-iinis sa akin. Mas lalo pa ata itong ginaganahan.
Sinamaan ko nang tingin ang lalaki na may nakakalokong ngisi sa kaniyang mapula at manipis na labi habang ito ay nakatingin sa akin. Nakapamulsa ito at tila aliw na aliw habang pinagmamasdan ang aking galit at nakakunot na mukha. Kung may dala lang sana akong baril ay kanina ko pa pinagbabaril ang hayop na lalaking ito.
Actually ay gustong-gusto ko na talagang gawin 'yon. Kung hindi lang importante ang aking misyon ngayon at ayaw kong mapahamak dahil sa pa dalos-dalos na kilos ay matagal ko nang pinatay ang lalaki.
Napailing-iling na lang ako sa naisip at mabilis na tinalikuran ang lalaki. Walang mangyayari kung palagi ko itong papansinin at magpapadala sa mga ginagawa nito. Kailangan kong tandaan kung bakit ako nandito at hindi dapat ako magpadala sa mga ginawa ng lalaki dahil hindi naman iyon ang aking trabaho. May mas mahalaga pa akong gagawin kaysa sa pag-aksayahan ko ng oras ang taong 'to.
Mabilis na naglakad ako papunta sa bahay ng aking kaibigan dito sa probinsya. Mahigit isang buwan na rin akong nakatira rito at medyo nasasanay na sa pagdaan ng mga araw. Pero iwan ko ba, hindi pa rin talaga ako masanay-sanay sa pang-iinis sa akin ng lalaking 'yon. 'Yong tipong kapag nakikita ko ang mukha nito ay naiinis na kaagad ako.
Napabuntong hininga na lang ulit ako at lumingon sa aking likod. Sumilay ang isang ngiti sa aking labi nang hindi makita ang lalaki. Sa wakas, umalis na rin ang putanginang lalaking iyon–
"What are you thinking about so happily?" Napatigil ang buo kong katawan nang may bigla na lang magsalita mula sa aking likod. Mabilis na humarap ako at nanlaki ang aking mga mata nang makita ang lalaki. Napalunok ako ng aking laway at hindi mapigilang matakot dahil sa walang ka ingay-ingay na galaw nito.
Ni hindi ko nga narinig o naramdaman ang presensya nito na nagpatindig ng aking mga balahibo kahit na sanay naman ako sa mga ganito. I don't know why but this man in front of me was really dangerous.
Kahit na ibang-iba ang pagtrato nito sa akin at ang ugali na pinapakita nito ay hindi ko pa rin mapigilang matakot. After all, the man in front of me was Red. The notorious and proud criminal in the country. Sobrang galing nito to the point na hindi ito madakip-dakip ng aming organisasyon.
Red was a prodigy in fighting and in hiding. Noong una ko itong nakita rito sa probinsya ay dapat nireport ko na ito, pero natatakot ako na baka pag ginawa ko iyon ay patayin ako ng lalaki kahit hindi ko pa naisasagawa ang aking misyon. Kaya hinayaan ko na lang muna ito at huliin na ang lalaki kapag tapos na ako sa aking misyon dito sa probinsya.
"R-red! What the heck!" hindi ko mapigilang bulyaw sa lalaki. I can't help but feel overwhelmed because of his playful facade.
"What?" Red replied in a playful tone. Nagpakawala ako nang malalim na hininga at sinamaan nang tingin ang lalaki.
"Don't surprised me like that!" malakas na singhal ko sa lalaki at hindi na talaga mapigilang mainis. Napakagat ito ng kaniyang labi tila nagpipigil na ngumiti.
"Yes ma'am," magalang kuno na ani nito. Inirapan ko ang lalaki at mabilis na nilampasan ito. Hindi ko na ulit naramdam pa ang pagsunod ni Red sa akin kaya guminhawa ang aking nararamdaman. Stress na stress ako dahil sa lalaki. Baka siya pa ang maging dahilan bakit mamatay ako.
"Miya! Nandito na ako? Nasaan ka na ba?" malakas na tawag ko sa kaibigang babae mula sa labas ng bahay nito nang makarating na ako sa bakod ng kanilang bahay. Kumunot ang aking noo nang walang sumagot. Tatawagin ko na sana ulit ito nang makaramdam ako ng presensya mula sa aking likod na nagpatigil sa akin.
"She's not there." Mabilis pa sa cheetah na lumingon ako sa aking likod. Kumabog ang aking dibdib nang sumalubong sa akin ang seryosong mukha ni Red. Walang emosyon ang mga mata nito at blangko na nakatingin sa akin. Parang may kung anong bumara sa aking lalamunan at mabilis na nag-iwas ng tingin sa lalaki. Hindi makayanan ang intensidad nang pagtingin nito sa akin.
"R-really? Okay," kabado kong saad at mabilis na humakbang papalayo sa lalaki. Iwan ko ba pero sa tuwing nakikita o nakakusap ko ang lalaki ay hindi ako mapakali. Parang may kung anong gumagalaw sa aking tiyan na hindi ko maipaliwanag at sobrang bilis nang t***k ng aking puso.
Kaya wala akong choice kung hindi ay layuan ang lalaki. Natatakot ako sa mga nararamdaman ko para sa kaniya. Natatakot ako na kapag ay mas lalo akong nagpabilog sa lalaki ay hindi na ako makakalabas pa. Kaya isa na rin ito sa maraming rason kung bakit ayaw kong makita ang lalaki. Feel ko ay magkakasakit ako dahil sa kaniya.
"Where are you going?" Napahigit ako ng aking hininga nang harangan ako ng lalaki. Napakagat ako ng aking labi at pinakalma ang sarili. Kung normal na lalaki siguro ang humarang sa akin ay baka bali-bali na ang buto nito. Pero hindi eh, abnormal 'to si Red at baka ang buto ko pa ang mabali kung saktan ko ito.
"I'll go back, please huwag kang humarang," mahina kong ani at sinubukan dumaan sa kabilang gilid pero hinarangan pa rin ako nito.
"Why are you avoiding me?" malamig na tanong nito na nagpatigil sa akin. Mariin na kinagat ko ang aking labi at mas lalong nag-iwas ng tingin sa kaniya. Ramdam ko ang paninikip ng aking puso at ang panlalamig ng aking katawan.
"W-what do you m-mean?" mahina at medyo nauutal kong tanong sa lalaki. Hindi ito nagsalita at laking gulat ko nang hinapit nito ang maliit kong bewang at marahan na hinawakan ang aking mukha. Iniwas ko ang aking mga mata para hindi magtama ang aming paningin. I heard him let out a heavy sigh and before I knew it, Red kissed my lips swiftly. Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na napatingin sa lalaki. May ngisi sa mga labi nito habang malandi na nakatingin sa akin.
"Now you're looking at me," he muttered smirking. Nagsimulang mamula ang aking buong mukha at susuntukin na sana ang lalaki pero mabilis na hinuli nito ang akin mga kamay.
"How dare you kiss–" I was cut off when he kissed me again, but this time, it's not gentle. Napaungol ako sa loob ng bibig nito dahil sa pinaghalo-halong emosyon. His gripped on my clothes tightened.
"I-I'm going to kill you someday!" I mumbled, flustered. Red grinned and kissed me once again.
"Alright. I'll wait for your gun to dig a hole in me."
- Writer
