ชีวิตประจำวันของพ่อแม่มือใหม่ทั้งสองคือทำงานและเลี้ยงดูลูก ไป๋ถังมีหน้าที่อยู่เป็นเพื่อนๆ คอยดูแลเด็กๆ อยู่ที่บ้านส่วนชายหนุ่มช่วงเช้าไปทำงานรับแต้มค่าแรงในไร่ ส่วนตอนบ่ายขึ้นเขาออกไปล่าสัตว์ บางวันได้ปลา บางวันได้ไก่ป่า
ผ่านไปหลายวันชีวิตของพวกเขาก็สงบสุขดี มีเนื้อสัตว์ให้กินทุกวัน ใบหน้าของเด็กน้อยทั้งสองก็เริ่มผ่องใสมีเลือดฝาดขึ้นมา
ส่วนฆาตกร เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ยังไม่สามารถจับตัวเขาได้ ในหมู่บ้านก็ไม่มีข่าวคราวอะไรเพิ่มเติม
เช้านี้ก็เป็นอีกวันที่ธรรมดา ไป๋ถังยกจานแป้งข้าวโพดจี่ออกมา ส่วนลู่หยางก็ถือถ้วยซุปปลาออกมาพร้อมกับชามเปล่าอีกสี่ใบ
เด็กน้อยทั้งสองอยากจะไปช่วยพ่อยกชามด้วยความกระตือรือร้น “ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อยกเองได้ พวกลูกไปนั่งรอเถอะ”
ไป๋ถังกวักมือให้เด็กๆ มานั่งที่เก้าอี้ตัวเล็ก “ต้าเป่า เสี่ยวเป่า รีบมานั่งเร็ว”
เด็กทั้งสองวิ่งกลับไปและนั่งอย่างเชื่อฟังบนม้านั่งตัวเล็ก
