GREAT PRETENDER

9

MEET

-

HABANG naghihintay sa ka meeting ay inabala ko muna ang aking sarili sa aking maliit na office dito sa resto na pag-aari ko. It was so small than my office before. Agad kong naisip ang aming kompanya na isang taon na'ng wala sa amin. Nilukob agad ako ng lungkot na'ng bumalik tanaw ako noon kung paano nawala isa isa ang mga pinaghirapan nina mom and dad. I was so desperately to turn over as the CEO before when my Late parents gone. But then i don't even notice how incompatible i am to be a CEO. Medyo nawala ako sa landas ko noon na ni minsan ay hindi ko napag-isipang mabuti ang mga consequences na nagawa ko. Isa na doon ang lunurin ang aking sarili sa paghahanap ng hustisya which is hanggang ngayon ay naging mailap pa rin para sa amin. Hindi ko alam kung bakit ganito na lamang ka hirap ang kuhanin ang hustisya. And when my Private Investigator said that it was 50 percent already of the case has done, yet hindi parin ako mapirmi. Ang isiping kalahati pa lamang ng kaso ang na resolba ay hindi ako nasisiyahan. Sobrang tagal ng hustisya para sa aking mga mahal na magulang na walang ibang ginawa kundi ang maging mapabuti ang aking buhay. Although they were so strict and straight forward yet i admired them for being the best parents all over. Napabuntong-hininga ako dahil sumisikip ang dibdib ko kapag na-aalala ko ang aking mga mahal na magulang. I was really longing for they're warm hug care and love for me. Noon ay kapag na-aalala ko sila ay agad agad akong napaiyak, agad na bumubuhos ang aking luha noon sa tuwing nami-miss ko sila. Ngunit ngayon ay tanggap ko na, unti-unti kong sinasanay ang aking sarili sa mga bagay na alam kong mga panandalian lamang. Ngunit hindi ibig sabihin non ay nakalimutan ko na sila. Dahil iyon ang hindi ko kayang gawin. I couldn't just forget but i can barely moved on.

-

HABANG Isa isa kong chini-check ang mga papeles na nasa lapag ng aking mesa ay napangiti ako, lahat ng iyon ay tungkol sa sales and inventory ng resto. So far maganda ang ratings ng sales dito dahil na rin umano sa napakaraming turistang dumarayo rito. Isang taon pa lamang ay parang ilang taon na ang kina-hihinatnan ng aming sales. I don't know why bigla bigla ang pagdagsa ng mga turista at ang kabi-kabilang mga order through online. Minsan iniisip ko na lang ay isang himala. O dahil baka nag-improve nga ang skills ko sa pagma-manage ng negosyo. It's either way.

-

Matapos kong iisa isahin ang mga papeles ay bahagya akong napalingon sa aking orasan sa gilid. It was already 8 pm in the evening, nagtataka ako dahil wala pa rin ang Investor na siyang ka dinner ko ngayon. Hanggang sa biglang tumunog ang aking intercom, hudyat na my kailangan ang aking secretarya. Pinindot ko ang on button and wait for her announcement.

“Madame, Mr denson's already here,"

“Okay tanya im coming,”

-

Paglabas ko ng aking opisina ay agad kong nilibot ang aking paningin. Bawat sulok ay tinitingnan at sinusuri kong mabuti. Sabihin nalang natin na maselan ako pagdating sa paglilinis. Ayoko ng kalat, at mas lalong ayoko ng dumi. Mahirap na at restaurant itong negosyo ko at hindi playground. Medyo nasa sulok din kasing bahagi ng resto ang opisina ko kaya't nakikita ko ang lahat ng puwede at maaring anomalya dito sa loob. Yeah, ganyan ako ka strikto.

“ Madame, Mr denson was there at the corner madame, he's waiting.” Tanya muttered. I just nod and walk towards where Mr denson is.

Habang binabagtas ang daan patungo sa pinaka-sulok ng resto ay kita ko ang isang nakatalikod na lalake, animo'y parang isang prinsipe na naghuhumindig ang karisma kahit nakatalikod pa. Hindi ko kailanman naramdaman ito sa ibang mga ka meeting ko. Ngunit dito ay parang ayaw ng humakbang ng mga paa ko. Damn! Ramdam ko ang biglaang tensyon. Di ko alam ba't bigla bigla akong nakaramdam ng ganito. Hanggang sa tuluyan na akong umupo at nagsalitang.

“ Nice to mee—,” Naputol ang sana'y aking sasabihin ng tuluyang nakaharap ko na ito. He must be. Oh sht!

“ Pleasure to meet you, Miss madrigal," He said using his cold baritone voice. I don't know why he looks familiar. The way he talks, act and his stares? Wait. Okay, even though I can't directly saw his eyes because he wear sunglasses still i can feel that he was really looking at me. And even if it's quietly offended, dahil wala namang araw kaya bakit naka sunglass ito. Ay ipinagsawalang-bahala ko na lamang, siguro hobby niya to? Errr. ewan!

“ I-im sorry, pleasure to meet you too Mr denson,” sabi ko between stuttering and shaking, ano ba tong nangyayari sa akin. Di naman ako makatingin ng diretso sa kanya kahit pa sabihing my shades ito ay ramdam ko talaga ang nanunuot na tingin niya sa akin. Damnit!

Sa isang taon kong nanirahan dito ay ngayon pa lamang ako nakaramdam ng ganito. First ay noong nasa pilipinas pa ako at dahil iyon kay Deleon. Ngunit kahit na magkahawig sila sa boses at tindig ay alam kong hindi siya si Deleon. He is Mr Evan Denson so imbis na mag-isip ay pinilit ko ang sariling bumalik sa aking sarili. I was here just because of a deal. And no other than that.

“You look so beautiful tonight Miss, Madrigal i can't resist myself looking at you,” He mumbled.

“Thank you for the compliment Mr.denson, i appreciate you more than you know,” I utter seductively. Never minding of how blushed and tensed i am. Sht.

Napatingin ako sa ibang direction upang maibsan ang tensyon sa kin. Dahil konti na lang ay mawawala na naman ako sa aking katinuan. Para kaseng nang e-engkanto ang mga tingin niya. Sakto naman na paparating ang aking hinandang pagkain para sa aming intense dinner meeting. Talagang pinaghandaan ko na ito kanina pa. I prepared my mom's best dishes here to impressed him. Para tuloyan siyang mag invest. Hindi naman ako mapakali ng hindi ito kumibo, para tuloy akong kinabahan.

“Taste delicious mi amore,” He say's.

I was caught off guard when he uttered those words 'Mi Amore' i knew that word. And i couldn't explain the feeling when i heard it. Napakunot noo naman ako dahil doon. Sounds familiar damn! Nahihibang na ba ako? o nagha-hallucinate lang ako dahil sa hindi mawaring pakiramdam.

Mukhang namalayan naman niyang napatigil ako dahil sa sinabi niya.

“You really has a good taste Miss madrigal, i like it,” Ani nito. Alam niya sigurong naguguluhan ako kaya agad din niyang binawi ang kanyang sinabi. However i felt disappointed, knowing that he didn't mean it. Sht, what's wrong with you Maxine? My mind shouted. Ipinilig ko ang aking ulo upang huwag na bigyang pansin.

“My pleasures Mr denson, besides it is my Mom best dishes, i could say she really has the best taste, and im so proud of her so thank you,” Saad ko.

He looked up and there i saw how his lips rose up as how i cheered my mom's best. And later on he nodded, so i smile at him widely and sweet. Thinking that he likes it. He seems astounded perhaps he did not expect i would do it. He cleared his throat using his casual expression. Natauhan naman ako kaya bumalik naman agad ako sa aking wisyo. Damn you maxine. Ano ka ba, para ka na'ng timang niyan sa ginagawa mo. Hindi naman kase talaga ako ganito sa iba, kahit na sabihin nilang maganda o kahit anong compliment man sabihin ng iba ay natutuwa naman ako ngunit hindi ganito ka overwhelmed. Parang iba ang pakiramdam ko rito sa Mr. Denson na ito. The same feeling i had when Deleon was around.

-

“To tell you honestly miss madrigal, i was amazed and impress by how you run your businesses with your own capability, There's a lot of young woman entrepreneur all over the globe, yet only few has done success and it is because of the reason that they can't handle the burden well. But ofcourse i don't believe that, perhaps we maybe strong and powerful than girls, yet the business will always be based on how you work hard, am i right,?” He stated while lifting up his wine and make a toast. So i accommodated him.

“You're absolutely right Mr denson, and i can guarantee you that we can be a good partner,” I said and Cheer's at him.

“I don't see any reason to provoke you Miss Madrigal, you're too good to be my partner as well,” He exclaimed.

Sa wakas, nakuha ko rin ang loob niya. Ani ng aking isipan.

“Then it's a deal,?” I asked and landed my hand at him while flustering a sweet smile on my face. He then accept it.

“Yes Miss Madrigal, it's a deal. And there's no way of turning back now, not again” He murmured, the last word he says wasn't cleared yet it made me puzzle a little. I heard him says again, what is it for?

His words seems threat, yet thrilled. Talagang napaka familiar ng kanyang boses. Kaparehang kapareha talaga sa lalaking kilala niya noon. Damn! Or she must be assuming.

And before he leave, agaran niyang kinuha ang aking kamay at masuyo iyong hinalikan. Kung kaya't agad ko naman iyong kinuha dahil para akong nakuryente na para bang nakakapaso ang kanyang halik. Sht. He just smirked and then gone. Napatulala naman ako at hindi alam ang gagawin, his touch, kisses. Fvk! i cursed.