GREAT PRETENDER

16

1 month ....

I was currently sitting in front of the mirror looking

at the woman who's perfectly perfect. She looks so daring elegant and sophisticated. Inaayusan siya ngayon ng isa sa pinaka sikat at magaling na make-up artist sa buong mundo. Apparently light make-up lang ang ginawa sa kanya dahil sa kutis mala porselana niya ay hindi kailangan heavy make-up. Bagay pa sa mala anghel niyang mukha ang konting ayos lang. She's wearing a fitted long beige gown na merong slit sa gitna. Konti na nga lang at makikita na ang kanyang panty. But of course kailangan niyang gawin to dahil maraming investors ang naroon. Kailangan niyang um-attend sa napakalaking event ng taon ngayon besides after niyang makuha ang ilang investors na target ng taon ngayon ay uuwi na siya ng Pilipinas to manage her lolo and their businesses. Oo, ang lolo ay nag desisyon ng ako ang mamahala ng mga negosyo niya. Sinabihan niya rin ako na kailangan kong tanggapin ang alok niya upang unti unti kong mabawi ang kompanya namin. That's why i am here, ready to deal with all the beast and devil.

"You look so damn pretty gorgeous my dear," Saad ni jewel the awesome and well-known professional make-up artist in the world. Napangiti ako dahil sa sinabi niya, sanay na sanay na akong sinasabihan ng mga ganoon. Kesyo maganda ganito ganyan. Di ko nga alam at napasok ang beauty ko sa world's top beautiful women. Still i didn't feel it. I'd like to be natural and pure ayokong pinupuri at kina-mamangahaan ng lahat. In short, i don't want to be famous. But hell how should i.

"It is because of you" I stated. He just smirked and smiled. Jewel is a man but his heart was like a woman.

"My pleasure darling,"

Sabay kaming nagtawanan habang tapos na ang aming pag-aayos. Tinawagan na rin ako ng aking secretary na si tanya upang ibigay ang naihanda niyang mga schedules at mga signing contract. Matapos niyang maibigay ang mga kakailanganin ko ay pumunta na ako ng sariling kotse ko at minaneho ito papunta sa isang sikat na hotel kung saan gaganapin ang napakalaking bachelor's party in town. Actually lahat ng dadalo ay meron silang iba't ibang partners or date tonight but for me, it's okay to be alone. Ilang beses akong napasinghap sa loob ng aking kotse habang hindi pa bumababa. Medyo marami-rami na rin ang tao sa loob at labas. Agad namang tumutok ang camera man sa bagong dating. Nasa Entrance palang kase ako ng venue hindi pa sa grand entrance. Mula sa aking kinaroroonan ay kita ko ang pagbaba ng isang makamandag na lalaki, he looks so damn handsome. Agad na bumilis ang t***k ng puso ko kasabay ng paglingon ng lalaki sa direksyon ko. Damn! It was De Leon the man who made my sanity away. Napalunok ako ng ilang besses ng hindi pa rin nito nilulubayan ng tingin ang aking kotse. Tinted ang glass ng buong kotse ko kaya alam kong hindi niya ako nakikita. But fvk, i feel like he already knew that it's me. Napayuko ako saglit at sa pagtingin ko uli ay pumunta ito sa passenger seat to open it. He handed a beautiful goddess and walked into the crowd like they were a perfect couple. The crowd suddenly made a noise when they saw the two that looked so sweet tonight. My heart gets crumpled and torn into tiny pieces. Ngunit ang babaeng kasama niya ngayon ay hindi ang babaeng nakita ko sa mall na kapatid ni Art. But iyon yong babaeng nang walang hiya sa mga empleyado ko sa mall. Talagang napaka walang-hiya niya talaga ang kapal ng mukha niyang magpalit agad agad ng mga girlfriend. Damn him. I cursed him a hundred times until the car behind me beeps me many times. Fvking goodness. Nataranta ako at agad na pinaandar ang kotse ko patungo sa grand entrance. Ilang segundo muna akong nagbuntong hininga hanggang sa nagpasya akong bumaba na. Kailangan kong mag-ingat ngayong gabi lalo na at andito si De leon, i want this night successful. Pinihit ko ang pintoan ng aking kotse at dahan dahang bumaba the camera's flashing suddenly hit me. Dahan dahan akong naglakad papuntang crowd taas noo at hindi lumilingon. Ngunit kahit ganoon ay kita ko pa rin ang nagsinghapan at ang mga malalagkit na tingin nang mga kalalakihan at ang mga babae naman ay manghang mangha na nakatingin sa akin. As I walked slowly my eye suddenly hit someone that caused me so much pain. Nasa unahan sila kaya kita ko ang mga nakakapaso niyang mga tingin feeling ko tuloy para akong sinisilaban dahil sa mga tingin niya. Ngunit madilim itong nakatingin sakin para bang ayaw nito akong makita rito. Ang babae naman sa gilid niya ay masama ang tingin sakin. Para bang ano mang sandali ay sasakmalin ako nito ng buhay. Well sorry but i don't care.

Palapit ako ng palapit sa kanila hanggang sa nilagpasan ko lamang ang kanilang table. I preferred to sit alone at the center of the crowd which was more likely to annoy someone. Pagkaupo ko ay meron agad lumapit sa kin na lalaki. Isang sikat na modelo dito sa states at isa rin sa mga tinaguriang sikat na bachelors. Napakaguwapo nito sa suot nitong suit kahit sinong babae ay mahuhumaling at magkakandarapa rito. Moreover, wala pa rin tatalo sa kamandag ni De Leon. He's a beast and an ultimate playboy. However the man approached me and asked.

"Can i sit here my beautiful goddess?"

Ngumiti ito habang ang mga mata ay malagkit na nakatutok sa buong katawan ko. I awkwardly smile back at him and nod. Hindi naman ako bastos tsaka mag-isa rin naman ako tonight so be it. Hindi naman ako maiisahan nito dahil sanay na ako sa mga ganitong tagpo. Tila para naman itong nanalo sa loto ng tumango ako, agad itong umupo at ng lumapit naman ang waiter sa amin ay agad itong kumuha ng maiinom. At first I didn't want to drink and get out of focus. But the man beside me offers so i just drink with no choice. Habang umiinom ay masaya itong nagkukuwento ng kung ano ano habang ako naman ay wala sa focus dito kundi ay nasa taong nasa gilid ng table namin. De leon.

Alam kong hindi pa rin ako nilulubayan ng tingin ng hayup ngunit ipinagdarasal ko na lang na sana ay matapos na ang gabi. Bumuntong hininga muna ako bago tumayo mag c-cr na muna ako at maka langhap man lang ng sariwang hangin pagkatapos dahil mukhang ang sikip ng pagitan namin kahit medyo malaki naman iyong agwat ng table namin. Ewan ko ba ba't hindi ako komportable kapag naiisip kong nakatingin lang ang hayup na De leon na iyon. Isang buwan na ang nakalipas mula ng huli ko siyang nakita sa mall ngunit parang kahapon lang bumalik ang lahat. Simula nung my mangyari sa amin ay para bang naka-ukit na sa puso ko ang sakit na idinulot nito. Sinabi ko na noon sa sarili ko na kakalimutan ko ang anumang meron at nangyari sa amin dahil wala naman akong mapapala.

Nilagok ko muna ang wine na nasa aking kamay bago nagpasyang umalis. Bago pa man ako makaalis ay merong kamay na ang pumigil sakin.

"Where you going darling?"

Nakalimutan kong meron pala akong kasama dito sa sobrang pag-iisip ko sa taong ni hindi man lang ako kayang pahalagahan.

"Comfort room"

"You want me to accompany you?" Anito.

"No im fine, just stay here" Saad ko upang hindi na ito mangulit pa. Baka kase sundan pa ako nito sa cr ayoko dahil baka kung ano ang magawa nito at masira ang gabi at mga plano ko. Umalis ako sandali sa aming table at dire-diretso akong naglakad papuntang comfort room. Pagkarating ko ay pumasok agad ako at ni lock ang pinto hindi naman ako naiihi o kung ano. I just need to fix myself and breathe.

Habang nag aayos ay sakto namang bumukas ang pintoan sa likuran ko kung nasaan ang mga cubicle, kinabahan tuloy ako dahil akala ko ay walang tao rito sa loob ng cr. Hindi ko namalayan na meron pala. Ipinilig ko na lamang ang aking ulo at kumuha ng lip liner konting ayos lang naman ang gagawin ko at lalabas na ako. Sakto namang pag tingin ko sa salamin ay nakita ko ang babaeng kasama kanina ng lalaking kinamumuhian ko. Nakatingin ito at kumuha rin ng mga gamit nito pang retouch kaya hinayaan ko na lamang at nagpatuloy na sa aking ginagawa. Hanggang sa nagsalita ito, her tone was absolutely demanding as she told me to stay away and how dare she is to warn me.

"I know that you and Crist knew each other, because the way he stares at you. I just want yourself took a distance from us, i don't want to ruin our date tonight you know, it's just that he's out of focus everytime he sees you. So will you?" I automatically laughed so hard when she said it. I darted my eyes at her and said.

"I didn't do anything, and technically you don't need to say those things. Because in the first place I don't fvking care" I leave her no choice she looks very irritated. Pero sabi ko nga wala akong pakialam sa kanilang dalawa. Sino siya para pagsabihan ako kung ano ang dapat kong gawin.

Matapos kong mag cr ay pumunta muna ako sa maliit na garden sa gilid ng hall, medyo mahangin dito kaya masarap langhapin. Medyo madilim na rin ang paligid kaya kitang kita ang mga bituin sa langit, napakasarap sa mata. Di alintana ang ginaw ng gabi kahit pa napaka nipis ng tela ng aking suot ngayon. Di pa naman matatapos ang gabi kaya dito muna ako. Agad ko namang naisipan na kumuha muna sandali ng maiinom, kaya bumalik ako sa loob upang kumuha ng maiinom. I preferred to drink some tequila and go back again into the garden. Umupo ako saglit sa isang upoan sa gilid habang umiinom at nakatanaw lamang sa itaas ng langit. The night sky is seemingly peaceful and relaxing, para bang ganito rin ang gabi noong my nangyari sa amin. Damn it. Heto na naman at naiisip ko naman ang lalaking iyon. Kailan ko ba siya makakalimutan? Traidor talaga itong puso at isip ko, kahit kailan ay hindi umaayon ang gusto ko at desisyon sa buhay. I need to figure things out, and i need to forget everything that we've done.

Kumawala ang isang luha sa aking pisngi ngunit agad ko naman iyong pinahid. Akmang tatayo na ako patalikod ng biglang my bumundol sa akin. Isang malapad at malaking katawan na halos matabunan na rin ako dahil sa taas at lapad nito. I closed my eyes when i hit him, he's familiar scent suddenly awakened me. Fvk! Hindi nga ako nagkamali. Ang kinamumuhian kong lalaki ngayon ang kaharap ko.

"Why don't you just stay" He's cold voice makes my nerves shivers. What? Anong sabi niya? Ang kapal naman ng mukha niyang sabihan akong mag stay when in the first place he's the one leaving me alone. Hindi ako kumibo dahil ayokong sayangin ang energy ko sa mga taong walang ginawa kundi ang ubusin ang pasensya ko. Akmang aalis na ako ng pigilan nito ang aking kamay. Ramdam ko ang higpit ng hawak nito, pinilit kong makawala ngunit mas malakas siya kaysa sa akin. Sa huli ay wala akong nagawa kundi ang sumuko. And for the nth time i sarcastically asked him.

"Why would i stay? Even if you can't do that right?" Pinipigilan ko lamang ang aking sarili na huwag magpadala sa emosyon at galit na nararamdaman ko ngayon bagkus ay sabayan na lamang ang ka walang hiya niya. Ramdam ko ang pagbitiw nito unti unti sa aking kamay kaya mabilis kong kinuha ito. And without a second thought I slapped him so hard that even my palm gets hurt.

"Are you happy now? I don't want to waste my time anymore so please, stop pestering me" Sumbat ko sa galit na tono tila nakaramdam naman agad ito kaya tumagilid ito upang bigyan ako ng daan. Gusto ko talagang iparamdam sa kanya ang sakit na binigay niya sakin. Who would have thought i could manage myself out of the midst of our commotion.

Natapos ang gabi na successful ang event at ang mga plano niya. Maraming mga bachelor's na gustong gusto ang mag invest sa kanya. Marami rin ang nagpahiwatig na gusto siya. Who would have thought i can suddenly turn into a deceiving woman in just a span of time. Hinahayaan ko lang ang ibang mga lalaking pilit akong inaanyaya. Never in their wildest dream. Hinding hindi nila ako mapapayag sa mga ganoong paraan nila. Buong gabi rin na masama ang tingin ng lalaking dahilan ng pagiging Biatch ko. Well practically he deserves to be ruined. Mas lalong uminit ang dugo ng babaeng kasama niya sakin dahil sa hindi ito natuloy ang gusto nitong romantic date nila. Natawa ako dahil mukhang desperate ang babae ngunit parang wala namang pakialam ang lalaking kasama nito. She peacefully drove to her home late night in the evening. Sa wakas ay makakauwi na rin siya sa pinas upang makasama nang muli ang kanyang abuelo how she missed him so much, also her bestfriend Lexie. I couldn't wait to come home.

Kinabukasan ay maaga akong gumising upang maghanda pauwi ng pinas. Natapos ko ng e email ang lahat ng mga kakailanganin upang masiguro na magiging maayos ang kanyang pag-uwi. She held a meeting last week for her to announce that she was going home. Siguro once in a month na lang niya bibisitahin ang lahat ng mga negosyo niya dito. The restaurant, clothing shops, jewelry shops, etc. Nitong nakaraan lang din kase siya nag open ng mga coffee and pastries shop. Ilang branch din ang binuksan rito sa states at balak niya pang mag bukas sa ibang bansa. In God's will.

Matapos kong maligpit ang aking mga gamit ay biglang tumunog ang aking telepono. Agad kong kinuha upang tingnan ang caller ID nakita kong si Arthur iyon. Sinagot ko agad at ang masayang tinig nito ang agad na bumungad sa akin. He seems really happy when i answer his call. Ilang beses na kase itong tumawag noon na hindi ko sinasagot bagkus ay nire-replyan ko na lamang ito ng 'I am busy right now' di naman ito nangungulit pa at hinahayaan na lang nito ang ako. Minsan nga ay napapaisip ako na baka nagiging sobra na ako sa pagka walang pakialam sa kay art na halos mahigit isang taon ko ring naging kaibigan ito. Kahit pa minsan na itong umamin ng totoong nararamdaman nito at minsan ko na rin itong tinapat na wala akong balak makipag relasyon sa kahit na sino. Ngunit nakipag one night stand na ako sa lalaking minsan na naging dahilan ng aking sakit ng ulo at ngayon naman ay dahilan ng aking pagiging miserable.

"Hey, how long i have waited for you to answer my call. Finally you made it." Natatawang ani nito.

"Of course, im not busy right now so i had a chance to pick up your call, how are you by the way?" I heard him sighed for a while.

"To be honest sweetheart, im not okay. And it is because of you" He stated sadly. Napangiti ako dahil doon hindi dahil sa sinabi niyang ako ang dahilan ng kanyang pagiging hindi okay, kundi sa pagiging maalalahanin nito. He's been there with me all throughout the day. And he has never complained about it. Kahit pa sabihin na binabalewala ko ito minsan. Napag-usapan na magkikita kami sa aking bagong bukas na coffee shop. He was surprised when i told him about it, sobrang saya nito dahil daw dumadami na ang aking business opportunities dito. And i am grateful too.

Ilang sandali pa ay nandito na ako sa aking shop, habang umuupo sa counter ay agad kong natanaw ang bagong dating na sasakyan. I knew it was art, so I smiled widely until i saw who's the one who came out. He's very hot and intimidating in his aura, agad dumako ang tingin nito sa kinaroroonan ko. My world seemed to stop for a while but the beating of my heart became intense as he walked slowly and entered the entrance of my shop. What the! Hindi ko alam kong anong sasabihin ko nang humarap na ito sa akin. Kasalukuyan kase akong nandito sa counter. I don't know but he's acting weird. Parang normal na tao lang ang nakikita nito sa harapan.

Oh well, ano bang dapat na tingin ang igawad niya sayo? Hindi ka importante sa kanya so don't act as if you're a special someone to him, kastigo ng sarili ko. Bahagya kong kinurot ang aking hita dahil sa iniisip. Napukaw ang atensyon ko ng magsimula itong umorder. Really huh? De leon?

Nagtipa naman agad ako ng order nito sa kaharap kong monitor saka naman ito tumalikod at pumunta sa isang bakanteng upoan na nasa pinakadulo. What the hell is he up to? Talagang isang tasa lang ng kape ang in-order nito? Coincidence ba talaga o sinasadya lang nito na dito sa shop ko um-order. Ipinilig ko ang aking ulo upang mawala ang walang kuwentang iniisip ko. Maya maya naman ay dumating na din si art, matagal pa bago ito bumaba ng sasakyan at ng bumaba ito ay luminga linga muna ito sa paligid na para bang my hinahanap. And when he darted his eyes at me, I waved at him and smiled, he smiled back at me and walked towards me. Lumabas naman agad ako ng counter upang salubungin ito ng yakap. Marahil ay nabigla ito sa aking ginawa kaya hindi agad nakahuma, ngunit gumanti naman agad ito ng isang mahigpit na yakap. Kumalas na ako at iginiya na ito papuntang mesa sa gilid. Sakto ring pagkaupo namin ay agad na dumako ang tingin ko sa lalaking tila madilim ang tingin sa amin. Nakakapaso ang titig nito kaya umiwas agad ako dito. Ngunit dahil sa nakaharap ako sa lalaking iyon ay hindi ko maiwasang tapunan ito sandali ng tingin. Para bang hinihigop nito ang aking mga mata. Naiwan naman sa ere ang aking tawa ng makitang my umupong babae sa kaharap nito at sandaling humalik sa pisngi nito. Well, nandito pala siya upang makipag meet? At talagang dito pa sa aking coffee shop huh? How thick their faced. Damn it!

Iritable akong nag iwas ng tingin upang hindi ako magkasala sa mata ng diyos. Dahil mukhang hindi matatapos ang araw na ito na hindi ako makakagawa ng masama kung hindi pa ako tuloyang nag iwas ng tingin. Patuloy lang sa pag tanong si arthur ngunit kahit isa ay wala akong nasagot dito i was really out of focus. Tila nakaramdam naman kaya agad itong nagtanong.

"Are you okay? You seem out of your mind," Napaangat ang tingin ko dito at nginitian ito ng maikli saka sinagot.

"Ahm sorry. What is it again,?" Napatingin ako sandali sa table ng mga hayup hanggang sa nakita kong seryoso na ang mga itong nag-uusap. The man was out of focus too,

tila nagtaka naman ang katabi ko kung saan ako nakatingin kaya naman dumako din ang tingin nito sa likuran. Art suddenly stops and look at me seriously.

"Do you know them,?" He asked amidst of our silent. Noong una ay hindi ako nakahuma sa kanyang tanong so nagtanong ulit ako.

"I was asking if you know the couple behind us,?" Sa tanong niyang iyon ay agad na akong kinabahan. Aaminin ko ba dito o hindi? Sa huli ay nanaig sa akin ang maging honest dito. Sinabi ko na magkakilala kami ni Cris ngunit hindi ko na sinabi ang mga nangyari sa amin. Kakilala din naman ni art ang babaeng kasama nong buwesit na lalaking iyon. What a small world after all. Nagpatuloy na lamang sa pagkuwento si art habang ako naman ay tango lamang ng tango ngunit sa totoo ay kahit ni isa ay walang maintindihan sa mga sinasabi nito hanggang sa dumaan bigla sa aming gilid ang dalawa. Noong una ay akala ko'y aalis na sila ngunit huminto sandali ang babae at biglang nagsalita.

"Oh!! Wait... Is this a coincidence? Look who's here!" Bulalas ng babaeng impakta kasabay ng pagkalabit nito sa bisig ng kasama niya na isang demonyo. Ang galing nga naman, talagang siya pa ang my ganang sabihin to sakin no? Sa sariling shop ko pa mismo. How dare she! Kita ko ang mabilis niya pang pag-irap. Natawa ako dahil don. Inis na inis ka girl? Ani ng isip ko.

"Nice to see you here Art, and good to see that you're dating someone again," Sabi pa nito sa isang mabait na bosses akala mo naman kung sinong santa ang nagsasalita. Walang emosyon naman akong tumingin sa babae at pilit na huwag tapunan ng tingin ang kanyang kasama. Ayoko na sana pa na makita ang pagmumukha niya. Sisingit na sana ako ng biglang sumabat si Art.

"Oh yes... You can say that, in fact we were dating months ago.." Si art. Nabigla naman ako sa sinabi niya. What did he say? Does he admit that we were dating? When in fact were just friends? Tiningnan ko si arthur ng nagtatanong ngunit seryoso lamang itong tumingin sakin. Lalo na sa lalaking kasama ng babaeng impakta. Tahimik naman ito habang madilim ang mukhang tumitingin samin. Kita ko naman ang biglang pagkislap ng mga mata ng babae kung kaya nagtaka ako dahil mukhang nasisiyahan pa itong malaman na nagde-date kami. Takot ba siyang agawin ko pa yong boyfriend niyang wala namang bahag?

"Good to hear that then, we too.. Our relationship was going strong.. I hope the two of you can finally step up like ours," She said sweetly and then looked at the man beside her. Mapait akong ngumiti bago tuloyan silang nawala sa landas namin. Nakita ko pa ang sandaling paglingon ng lalaki sa aming kinaroroonan habang papasok sa sasakyan nito. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng hindi ka aya aya sa kanyang mga tingin. Para bang nagbabanta ang mga iyon habang nakatingin sa aming dalawa ni art. Gayunpaman noong tuloyan na silang umalis ay walang ano ano'y agad kong binulyawan si Arthur. Tumatawa lang siya habang sumasagot sakin.

"Instead of accusing me of something why not thank me for saving you to that bastard hmmp,?" Saad nito habang nagseryoso na. Napaisip naman agad ako sa kanyang sinabi. He only just said that they were dating, and he never lied that they were in a relationship so why would i complain about it? Masyado lang siguro akong nadala sa aking emosyon. Mas mabuti nga iyon at iisipin nitong kaya ko rin humanap ng kapalit niya. Natapos ang aming pag-uusap ni arthur at kinuwento ko na rin dito na mamayang gabi ang flight ko pauwing pinas. At first he was sad and worried, but when i told him that i'll definitely visit here every month naman ay agad na gumaan ang pakiramdam nito. He's actually so good at me. He assured me if I'm alright before my flight and he insisted that he's gonna be taking me to the airport. So i leave him no choice.