ครืด ครืด
“แป๊บนะอารับโทรศัพท์ก่อน” เสียงโทรศัพท์อาแซนดังเธอจึงคว้ามันมากดรับ คนที่โทรเข้ามาก็น้องชายฝาแฝดของอาแซน “อืม”
(ซนยังไม่หลับใช่ไหม) ความใกล้กันทำให้ฉันได้ยินคนในสายพูด เขาอยากคุยงั้นเหรอ ถ้าคุยตอนนี้ฉันก็คงร้องไห้ พูดจาไม่รู้เรื่องแล้วเขาก็จะหาว่าฉันไม่มีเหตุผล
“มีอะไร”
(คุยกับซน)
“หลับแล้ว”
(เอาซนมาคุย)
อาแซนมองหน้าฉันด้วยคำถามที่ว่าอยากคุยไหมฉันจึงส่ายหน้า ฉันคิดว่าพูดคุยตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ไม่แคล้วหาว่าฉันไม่มีสติ “ซนหลับไปแล้ว”
(อย่าโกหก)
“ถ้าไม่เชื่อก็เดินมาดูเอง กล้าไหมล่ะ”
ก๊อก ก๊อก จบประโยคเสียงเคาะประตูก็ดังตามมาด้วยเสียงของอาซาน (เปิดประตู)
“แน่ใจนะ”
(แซนเปิดประตู)
อาแซนมองหน้าฉันอีกรอบประมาณว่าจะเอาไง ฉันจึงรับโทรศัพท์มาคุย “ยังไม่พร้อมจะคุย”
(บี๋เปิดประตูให้เค้าเราต้องคุยกัน)
“พรุ่งนี้นะ”
(บี๋)
“มันดึกมากแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ตอนนี้ซนไม่มีเห
