ส่งคุณย่าขึ้นรถกลับบ้านเรียบร้อย ศรัณย์ไม่ได้กลับเข้าไปที่โรงพยาบาลอีก เขาตั้งใจกลับเพนท์เฮ้าส์ที่เคยอยู่กับจารวี กลับไปดมกลิ่นที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง
นับตั้งแต่แม่เขาพูดเรื่องแต่งงานแล้วเขาปฏิเสธทางอ้อมด้วยการย้ายงานทำให้แม่ไม่พอใจ แม่จึงให้ไข่มุกเก็บของไปอยู่ที่บ้านแม่เพื่อกดดันเขา
ทว่าศรัณย์ไม่ได้รบเร้าไม่ได้ไม่พอใจอะไรเพราะยังไงซะเขาก็นัดไข่มุกมาเจอได้เรื่อย ๆ ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ อย่างเช่นตอนนี้เขาก็สั่งคนรถให้เปลี่ยนเส้นทางไปยังมหาวิทยาลัยที่ไข่มุกเรียน เขานึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างต้องทำ เขาส่งข้อความไปบอกว่ากำลังไปรับ
ซึ่งหญิงสาวที่กำลังเลิกเรียนกดอ่านข้อความก็ฉีกยิ้มกว้าง
“แหมยิ้มขนาดนี้ผัวมารับเหรอคะ” เพื่อนในกลุ่มของไข่มุกแซว
“ใช่จ้า”
“ผัวมึงนี่ใครอะ ทำไมไม่เคยกดกระจกมาให้เห็นหน้าไม่มาทักทายบ้าง รูปคู่ก็ไม่ถ่ายลง” เพื่อนอีกคนถามด้วยความสอดรู้ ทั้งตัวไข่มุกแทบจะแบรนด์ดัง รองเท
