“เป็นเด็กดีนะคะ อย่าทำให้หม่ามี้ต้องเหนื่อยมากนะลูก” อาม่ากำชับหลานสาว พลางลูบหัวเบา ๆ ด้วยความรักใคร่เอ็นดู ยัยหนูจริงใจแก้มยุ้ยยิ้มหวานน้ำลายย้อย ทั้งยังส่งเสียงอืออา ราวกับรับปากรับคำที่อาม่าบอก
“รีบ ๆ กลับมานะลูก อากงคิดถึง” หลานยังไม่ทันออกจากบ้าน อากงก็บ่นคิดถึงซะแล้ว
“ฝันจะพาจริงใจกลับมาตอนบ่าย ๆ นะคะป๊า”
“อือ ๆ ไปลูกไป ดูแลกันดี ๆ ถ้าไม่ไหวก็โทรมา ป๊ากับม้าจะไปดูแลจริงใจช่วยเอง”
“ฝันไหวค่ะ ป๊ากับม้าไม่ต้องห่วงนะคะ”
เมื่อลูกสาวยืนยันว่าไหว คนเป็นพ่อกับแม่ก็ยอมรับในการตัดสินใจของเธอ พวกท่านจะยืนดูอยู่ห่าง ๆ แต่หากลูกต้องการความช่วยเหลือ พวกท่านก็พร้อมจะยื่นมือเข้าไปช่วยทันทีทันใด
ทอฝันบอกเพื่อน ๆ ว่า วันนี้จะพาจริงใจมาที่ร้านด้วย ชิดชนกและดอกสร้อยจึงมาดักรอเพื่อช่วยกันเลี้ยงหลาน ส่วนจารวีติดภารกิจแม่ เธอจึงไม่ได้มารวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ
“แล้วแกจะไปดูสาขาสองยังไง จะอุ้มจริงใจไปด้
