“แล้วเขาไปทำอะไรที่นั่น หรือว่าไปหาเพื่อน” ริชาร์ดพยายามหาเหตุผลที่ฟังดูสมเหตุสมผลที่สุด
“แกเป็นคนส่งเขาให้มาทำงานกับฉัน เขาก็ต้องมาทำงานสิวะ”
“ผมไม่เคยส่งจัสมินไปทำงานกับพี่ ผมว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ”
“เมื่อกี้แกบอกว่าเขาชื่ออะไรนะ” ริคาโด้ถามด้วยความไม่แน่ใจกับชื่อที่ได้ยิน
“ก็จัสมินไง ผมกำลังพูดถึงจัสมิน แล้วพี่คิดว่าใคร” ริชาร์ดถามกลับด้วยความแน่ใจ ว่าเขากับพี่ชายกำลังพูดถึงคนคนเดียวกันรึเปล่า
“แกพูดถึงจัสมินไม่ใช่ชมพูแพร ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ชมพูแพร แกไม่ได้ชอบชมพูแพร ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงของแก ฮ่าๆๆ ทำไมฉันคิดไม่ออกตั้งแต่แรกวะ ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ชมพูแพร ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ชมพูแพร” ริคาโด้หัวเราะออกมาพร้อมกับพูดซ้ำไปซ้ำมา ราวกับคนเสียสติ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชมพูแพร พี่กำลังทำผมงง นี่อย่าบอกนะว่าพี่คิดอะไรกับผู้ช่วยเลขาคนใหม่ที่ผมส่งไป อย่าเชียวนะ! ทางที่ดีพี่อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนน
