Aloha (Taglish/Filipino/Tagalog)

Chapter 4

“Ayos lang ba ang ulo mo?”-

Napalingon ako sa aking likuran. Bahagya akong nagulat sa kanyang ginawa at kanyang sinabi. Nanlaki ang mga mata habang tumitingin sa may-ari ng kamay na nakapatong sa ulo ko. 

“What do you mean?” Kaagad na tanong ko sa kanya.

“Oh my gosh!”-

“Don't tell me-

You are the one na nauntog ko kahapon?!?!”

Gulat na gulat na pagsigaw ko habang hawak ko ang braso nya at inaalis ang kamay sa ulo ko.

“Huh, Pano niya ko nakilala?” Nagtataka ako at patuloy na naghahanap ng sagot sa aking katanungan mula sa aking isipan.

“If what happened yesterday is still bothering you. I am deeply sorry on what happened yesterday.” Paghingi ko ng paumanhin at yumuko sa kanya. Kaagad ko ring iniangat ang aking uli dahil ako na ang sunod sa pila.

“No it’s fine, actually I am just teasing you.” Saad nito habang namimili ako ng pagkain.

“Isa po nito” aniya ko habang tinuguto ang carabonarang umaapaw sa cheese. 

Kaagad ko nang kinuha ang pagkain at iniabot ang bayad. Binilisan ko ang paglayo sa kanya at kaagad na naghanap ng magandang pwestong uupuan.

Nakahanap na ako at umupo rito. Sa di katagalang panahon ay napagtanto ko na umupo ang lalaking iyon sa aking harapan. Nagbago ang paningin ko habang sinisubo ang pagkain sa bibig ko. 

Tumayo ako sa aking kinauupuan at pumunta sa water station. 

Iniinom ko ang tubig na kinuha ko habang naglalakad at mabilis na bumalik sa kaninang aking kinauupuan.

Tiningnan ko ang lalaki na nasa harapan ko. “What do you want?” Mabilis na pagsasalita ko na tila ba ikinagulat niya at napatingin ito sa akin habang kumunguya.

“Why are you sitting infront of me?” Kaagad na sinundan ko ang aking mga salita. 

Kinuha nya ang basong may tubig ko na kakakuha ko lang kanina at dali- daling ininom ito.

Nilunok niya ang tubig “Bawal ba kong umupo sa harapan mo?” Pabalang na sagot niya.

“Bawal” mabilis na sabi ko habang binibigyan ko sya ng napakaseryosong mukha.

“Eh pano kung ayokong umalis” Inilapit nya ang mukha nya sa akin at nagbigay din ng seryosong mukha.

Napatatras ang katawan ko papalayo sa kanya “Edi bahala ka sa buhay mo.” Kaagad akong tumayo dala dala ang pagkain ko at lumipat ng ibang mauupuan.

Dali dali rin itong sumunod sa akin. At this time I just rolled my eyes. Naiinis na ako dahil hindi ko magawang enjoyin ang pagkain ko.

“How do you know it was me-

Na nauntog sayo kahapon?” naguguluhang tanong ko sa kaniya.

“Well-

I saw a girl earlier this morning wearing the same pink bag of the girl who bumped her head yesterday on my back. I also noticed that they have the same hair length so I was certain that it was you. And I saw your face this morning and I remember it.” A brieft explanation he gave.

“Oh, okay” sumang ayon na lang ako.

“But since you drink my water, can you get me another one?” Paguutos ko dito sabay na ngumiti sa kaniya. Tumayo naman kaagad ito at binilisang umalis para kumuha ng tubig. 

Hindi nagdalawang isip ang mga mata at umikot na ang mga ito at ipinukpok ang ulo ko sa lamesa. “Bakit kailangan nya kong makilala?” Pagmamaktol ko sa isip ko.

“Akala ko nakaligtas na ako kahapon”

“Pisteng yawa naman yung bag ko huhuh” walang hintong pagrereklamo ko.

Kaagad ko nang inalis ang ulo ko mula sa lamesa at itinaas nito. Baka makita pa niya ang ulo kong nakauntog sa lamesa.

He came and I noticed that he only refill the glass na pinag-inuman namin kanina. He didn’t even dare to bring another glass of water.

Nang umupo ito “Why did you only bring one glass of water?” I curiously asked.

“We can share though” his suggestion 

“No, one glass is only enough for me” I completely disagreed from what he just said.

“But how about you?” Sunod kong sinabi.

“You seem to be worried my lady” he said while smirking at me.

“The heck, I mean you should also get another water so you can drink” kulang nalang ay mabulunan ako sa pagkabigla ng sinabi nyang my lady. 

Tumayo ito “As you wish” sabay na yumuko habang ang isang kamay niya ay nasa harap at ang isa naman ay nasa likod.

Oh my gosh, I suddenly feel the shiver through my body. Nakaramadam ako ng biglang paglamig sa aking katawan at napansin ko rin na ang mga balahibo ko sa braso ay nagtatayuan.

Bakit ba kasi kailangan ko pang mapasok sa g**o at higit sa lahat sa lalaking ito. Ako ang nahihiya sa ginagawa niya. 

Bumalik na ito mula sa pagkuha ng inumin. Ipinatong nito ang dalawang baso ng tubig sa may ibabaw ng lamesa. Sa pagkakataong ito ay sa hindi na siya sa harapan ko umupo pero sa tabi ko. Kinuha niya ang pagkain nya mula sa dating kinalalagyan nito.

“You might need another one” saad nito habang inilapit sa akin ang baso.

Napatingin ako sa kanya. “Thank you.——I’m so sorry for the harsh words I said earlier.” 

“May kasalanan din naman ako. I was being too close” mabagal nitong sinabi.

“You seem to be older than me? How old are you anyway?” I asked out of my curiosity. 

“Oh I just turned seventeen”

“My guess was right, I am younger than you” aniya ko.

Natapos ko na ang kinakain ko.Iniinom ko ang tubig na mas una nyang kinuha. “So how about you, how old are you?” Then he asked.

“I’m 14” 

“Ohh” tumango ito na para bang sumasangayon

“RIIIINNNNGGGGGGG! RIIIINNNNGGGGGGG! RIIIINNNNGGGGGGG! RIIIINNNNGGGGGGG!”

Tumunog na ang bell. Sa mga oras na ito ay alam ko na matatapos na ang sandali naming pag-uusap. Para bang pumikit lang ako at ilang minuto na kaagad ang lumipas. 

I’ve never think that the outcome will be this. But it felt nice talking to him. Yesterday I barely talk to someone, pero sa pagtaggal nang panahon ay tila ba mas dumadaldal ang aking bibig or maybe I am just not used to talking to somebody. 

Ang sarap sa pakiramdam na makipag-usap kahit na walang katuturan ang pinag-uusapan namin.

Tapos na ang recess, tapos na rin ang oras namin.

It felt so long talking to him but it will feel short as I remember it in my past. It’s kinda unfair.