Aloha (Taglish/Filipino/Tagalog)

Chapter 5

“Happy New Year!!!”

“Bagong taon pero hindi magbabagong buhay! Wohhh!” sigaw ni Christine sunod na paglaklak ng alak.

“2041 na”

“Anonng balak niyong gawin?” tanong ni Chezka

“Uminon ng alak HAHAHA” habang pagtaas ko sa glass.

“Cheers!”

*ting* *ting*

“Anong gagawin niyo kung makakabalik kayo sa nakaraan?” pagseseryosong tanong ni Stephanie.

“I will do the things that I should have done before” sagot ni Chezka.

“like what?” dagdag na pagtatanong ni Stephanie.

“I shouldn’t quit doing something that I love” wari ni Chezka na nagbago ng atmosphere ng silid.

“I didn’t regret much in my life pero siguro I want to tell my feelings to someone that I really like for a long time before.” Biglang sambit ni Christine

“OO nga, what if kasal na pala kayo ngayon?” pagbibiro ko sa kaniya na parang lalong ikinasama ng kaniya loob

Tumingin si Christine sa akin ng masama at parang iiyak na ito. “Lalo mo lang akong pinanghihinayang!” sabi nito habang patuloy na nalulungkot.

“Sorry huhuh. Iniisip ko lang naman yung posibleng mangyari kung iyon yung pinili mong gawin dati.”

“Meron pa bang imposible ngayon? What if you try reaching him now?” I suggested

“Meron pa ring imposible at yun ay ang umamin sa kaniya.”

“So, kung ayaw mong umain, bakit hindi nalang siya ang paaminin mo?” I say it to them like it was a great idea.

“Love is War (anime title) yarn” sabat ni chezka

“HAHAHAHAHA” pagtatawa naming lahat

“Pero may chance naman kasi talaga sila magkatuluyan” dagdag ko pa.

“Eh ikaw Ellise, parang ang dami mong sulosyon sa iba. Ano naman ang gagawin mo kapag pumunta ka sa nakaraan?” biglang pagtatanong ni Stephanie habang nakatingin silang tatlo sa akin. Tiningnan ko sila isa-isa ngunit ang mata nila ay hindi manlang naalis ang titig sa akin.

They were serious and seems eager to know my thoughts.

“if ever, I would like to not do the things na cringe before. Para bang ayokong gawin yung mga bagay na kakahiyan na maalala mo tuwing madaling araw. Tas mapaptanong ka nalang na bakit mo ginawa yon.”

“ohh that makes sense.” Said stephanie.

Bago pa lamang sumapit ang bagong taon ay mahigit isang oras na kaming nag-iinom.

Wala pa ring masyadong epekto sa amin ang alak, sumapit na naman ang bagong taon at tila ba kay bilis ng panahon.

Tatlong oras na ang nakalipas simula ng sumapit ang bagong taon and I can see that we are all wasted. Tulog na si Stephanie, gising na gising pa rin si Christine na parang walang epekto sa kaniya ang maraming alak na nainom niya. At nagsusuka naman si Chezka sa CR.

*diingg* Nakita naming may nagbukas ng pinto papasok sa bar. We wasn’t expecting it but it was Chezka’s husband. He casually walk towards us….

“Hello… but ahmm…” he looked around. “Where is Chezka?” her husband asked politely.

“Oh, nasa cr siya nagsusuka kasama ni Christine” sagot ko.

“sige, salamat” he withdraw

He saw Christine standing infront of the door as he went near to the women’s toilet.

“Andiyan si Chezka? Is she okay?” madaliang pagtatanong niya kay Christine.

“Yeah nasa loob siya -sumusuka,” sambit nito.

“Chezka are you okay? This is Reymark” habang kumakatok ito sa pintuan.

“ayaw niyang magpapasama pag sumusuka sa kobeta” sinasabi ni Christine kay Reymark nang biglang bumukas ang pinto ng CR. Nanlaki ang mga mata ni Christine dahil pinalabas siya ni Chezka habang nagsusuka pero pinapasok nito ang kaniyang asawa. “Grabe 25 years tayong magkaibigan tas siya pinapapasok mo kapag sumusuka ka” bahagyang pagrereklamo ni Christine habang nakakulong ang kaniyang mga kamay sa magkabilang braso.

Pumasok si Reymark at dali-dali nitong hinimas ang likod ni Chezka. Muli namang bumalik si Chezka sa pagsuka.

“Alam mo namang lagi kang wasted pag nagiinom, bakit ang dami pa rin ng ininom mo?” pagtatanong niya na parang pinapagalitan si Chezka. “Kayong mga kaibigan niya, bakit naman hinayan nyon uminom ng madami?” biglang pagpasa niya ng tanong habang nakatingin kay Christine.

“Hala, bakit kami yung sinisisi mo? yung asawa mo kaya yung ayaw magpapigil pag-inom.” She said while her eyes is still widen.

Chezka stopped vomiting for a moment at itinuro si Christine “Hoy Christine! Wag mo akong ibuking” pagkatapos ay umiyak ito.

“HAHAHAHA, sige na nga kami na may gawa.” Nakangiti nitong pagkakasabi.

Bumalik na si Christine sa table namin nang muling bumalik sa pagsuka si Chezka.

Umupo ito. “Kamusta si Chezka?” I asked

“Ayos lang, kasama naman na niya ang asawa niya. Eh iyan tulog pa rin ba?” tanong nito while portraying Stephanie.

“Yeah, kahit anong gawin ko. Bagsak pa rin siya” tiningnan ko itong nakahiga sa lamesa

Hindi kinalaunan ay dumating na rin ang sundo ni Stephanie. “Ayan na pala jowa niya” ika ni Christine

Inakay ng boyfriend ni Stephanie si Stephanie habang wala nmang pagbabago sa himbing ng tulog nito. Tumulong na ako sa kabilang balikat upang akayin din siya at si Christine naman ay nasa likudan namin habang dala-dala ang bag nito.

“Ang cute mo naman” biglang pag-imik nito na rason upang magulantang kami. Napatingin ako sa kaniya habang siya naman ay nakatingin sa jowa niya nang nakangiti. “Clarieselle, sino ba’yan?” ------------------ “type ko siya” bumulong pa ito at saka muling bumagsak ang mukha nito na muling nakatulog.

Sinakay na namin is Stephanie sa kotse. “Sure kayo? Kaya mo naba yan?” pagtatanong naming ni Christine.

“OO kaya ko nayan, tulog nalang naman siya” sagot ng jowa niya.

“sige ingat nalang kayo” pagpapaalam naming at umandar na ang sasakyan papalayo sa amin.

“Hindi ka pa ba uuwi Christine?” I asked

“Pagkauwi nyo na siguro madali lang naman akong makauwi. Ayan lang naman yung sasakyan ko, aalis na rin siguro ako pagkaalis niyo.” Naglalakad kami pabalik sa loob. “ikaw hindi ka pa ba uuwi?” tanong din niya.

“Hindi pa, wag na daw akong umalis dito. Susunduin niya nalang ako’

“ahhh, sige”

Nakabalik na kami sa table ng naglalakad na papunta sa amin sina Chezka. “Bye, mauna na kami” sabi ni Reymark habang kinukuha ang mga gamit ni Chezka at si Chezka naman ay naglalakad na nahihilo papaalis. Dali-dali itong sinundan ni Reymark at buti naman ay nasalo niya ito ng muntikan na siyang mitumba.

Naka-upo nalang kami at nakatulala. “Elise!” I suddenly turned when I heard someone shouted my name. kumaway ako at tumayo na. “Halika na Christine” sabay na pag-alis namin.

“okay ka na ba mag-isa? Pwede ka namang sumabay samin kung sa tingin mo hindi mo kaya magmaneho.” Pagpiprisinta ko.

“Ako pa ba, wala ngang epekto sa’kin ang alak. Saka malapit lang bahay ko HAHAAHA” sabi nito ng pumasok na rin sa sasakyan niya.

Nasa loob narin ako ng sasakyan. “kamusta pakiramdam mo?” He suddenly asked. “Oks lang naman”

“Wanna have some soup later when we get home?” he offered while smiling at me.

“why, you are gonna cook for me huh” teasing him.

“I already prepared something before I left the house” while he continue on driving.

“How sweet, can I eat you instead?” smiling and looking at him seductively.

“Stop, lasing ka lang wag ka na kaya mag-inom” tiningnan ako nito ng seryoso.

“Fine I’ll stop HAHAHHA, Im looking forward on eating it later.” Sambit ko

“I told you stop it”

“Im talking about the food, see huh you are the one who is getting dirty” casually laughing at him.

.

.

.

.

.

Nakatingin nalang ako sa kalsada and my eyes are starting to shut down.

.

.

.

.

.

.

Puting ilaw