MR. RIGHT, MS. WRONG

7 NIKKA

7

NIKKA

I enter the cozy office of the President again. Diretso akong tumingin sa gawi niya at nakita ko siyang nakayuko at dinudotdot ang smartphone niya. Mabait siya kahit medyo seryoso ang mukha. Sa sobrang pagka-excite ko, nakalimutan ko tuloy itanong kanina kung kailan ako pipirma ng kontrata. Basta na lang ako lumayas at nagtatalon sa tuwa.

Tumayo ako sa harap ng desk niya habang busy pa rin siya. He's even smiling while texting and he's been talking me too long so I decided to speak.

“Sir,” I murmured in a low tone and he instantly lifts his head and looks at me.

There's a sudden change on his aura when his eyes meet mine. And what is it? I can't fully decipher.

“I think I'd missed something. Kailan po ako pipirma ng kontrata?” I smile at him.

He ogle me for a while, until his jaws lock. “No more contract. I'm backing off the deal.” he sternly said as he puts back the phone on his table.

Parang sumabog ang tutuli ko sa narinig kong sinabi niya. Kaagad na nawala ang ngiti ko at parang gusto ko siyang sapakin ng bente. Ang yabang! Anong nakain niya at nagbago ang isip niya sa pag-hire sa akin. Until I notice the mole beneath his eye.

Susko! Ito na pala ang totoong malandi na Jamie Rix de Lorenzo. Dinaig pa ang kabayo nang biglang nagrigudon ang puso ko! s**t pansit! Bakit may kaba? Ang sungit-sungit naman niya? Hindi ko dapat siya maka-crushan. Nakakabwisit pala siya.

Ang nasa isip ko ngayon ay ang kapatid ko at hindi ang trabahong pinasok ko sa sindikato nina Jesmond.

“Bakit po?” my voice shakes. Parang pati nga tuhod ko ay nanginig na rin. The confidence that overrules me is now starting to melt.

“It's simply because you didn't fit so well to all my qualifications.” Diretsong pahayag niya habang diretso rin na nakatitig sa mga mata ko.

“Ano po bang fit ang gusto niyo?” naiinis na tanong ko. Nagbungguan ang mga kilay niya pero hindi ko siya pinansin.

His eyes rake me and pause when it landed on my bosom. Napatingin tuloy ako sa dibdib ko at nakababa pala ang blue na cami top ko. It was partly exposing my breasts but I never bothered lifting it up. Masyadong awkward kung padadala ako sa tingin niya. I wanna be as confident as I can be. Kahit na parang malalalaglag ang mga luha ko anumang oras dahil sa pagbawi niya ng desisyon ng kapatid niya.

Ang sama ng ugali niya! Nakakabwisit! Ito yata ang epekto ng s*x sa kanya. Dapat sa kanya ay huwag makikipag-s*x para hindi siya nagsusungit.

Ibinalik ko ang titig sa mga mata niya at nakipagsukatan ng tingin. “But your twin brother hired me.” Giit ko.

“Then, siya ang alagaan mo.” Pilosopong sagot niya. “I-a-apply kita sa kanya. That could even be better for the both of us.” He shrugs.

Anong both of us? There’s no us. Napaawang ang labi ko habang nakatunganga sa kanya. I'm trying to process another set of words to say. Hindi ako papayag na may ibang papasok na yaya sa posisyon ko. Hindi pwede. Paano na ang kapatid ko? Ang misyon ko? Pero wala akong pakialam sa misyon ko, mas kailangan ko ng trabaho lalo pa at nakita ko na dito ako pwedeng matanggap sa kumpanya niya, iyon lang ay mas mabait pala ang Adam kaysa sa isang ito.

“Close your damn mouth.” He Infuriatingly commanded. Naisara ko ang bibig ko pero hindi ako patatalo.

“I'm sorry, Sir pero hindi ho ako papayag.” Matigas na sabi ko sa kanya. He's not pulling back his drilling gaze, and so am I.

Nalukot ang noo niya at parang gusto na niya akong sipain papalabas ng opisina. “And who do you think you are to decide on my behalf? Doon ka sa kumpanya ng kapatid ko…kung may bakante.” He's about to get the phone on his table but I hurriedly jerk myself toward him.

Pinakapigilan ko ang kamay niya nang akma niyang dadamputin ang telepono.

“f**k! Don't touch me!” gigil na mura niya sabay bawi ng kamay niya na parang napapaso. Anong problema niya? Adik ba siya? O baka nandidiri siya nang makita niya sa resume ko na galing ako sa squatters area?

“Wala po akong ketong. ‘Wag kayong mandiri, Sir.” I twitch my lips and his face gets even harder.

“You’re a sassy, little woman.” Masungit na palatak niya.

“Alam ko po.” Ani ko. I know I'm blunt and improperly forward but I don't care.

Sa panahon ngayon, talo ang makyime. Dapat ngayon, madaldal ang babae at hindi patatalo sa mga argumento ng lalaki.

“Now, leave. I'll call you when Adam hires y—” aniya pero pinutol ko.

“Ayoko po. Hindi niyo ako tatawagan alam ko. Hindi niyo na pwedeng bawiin ang desisyon ni Mr. Adam na pogi.” It just slipped out from my damn mouth.

“Pogi?” Umarko ang mga kilay niya at parang lumaki ang ulo niya sa paningin ko.

So, this man has a blown-up ego and a bulking head.

“Opo,pogi siya pero hindi ikaw.” Giit ko.

Anong tanga eh kambal nga sila? Tanga mo Nikka. I just said it to cover up what I said, that he's no doubt gorgeous.

Bigla siyang tumawa. “You're funny. Kambal kami. Thanks for the compliment but still, no.” sumeryoso ulit siya at inalis na sa akin ang mga mata. He picks up my resume on the table and flips the pages.

“Bring this with you. I don't need this here.” Iniaabot niya sa akin ang resume ko pero hindi ko tinanggap. Inis na nagmartsa ako nang mahagip ng mga mata ko ang ceiling to floor glass door ng balcony niya.

Now's time for plan B.

“Hey, where are you going?” kaagad siyang napatayo sa kinauupuan niya pero nilakihan ko ang hakbang ko at marahas na itinulak ang pinto.

“I'll jump, Sir!” parang proud pang sabi ko pero paulit-ulit ang pag-alingawngaw ng dasal sa utak ko na sana ay tanggapin niya ako kasi baka talagang tumalon ako para lang mapanindigan ang drama ko.

“Jesus! You won't!” nerbyos na sabi niya at binalak niyang hatakin ako papasok pero umatras ako kaya napatigil siya nang tumama ang likod ko sa balustre.

Fear crossed his handsome face and was rooted on his place.

“Kapag hindi niyo po ako pinapirma ng kontrata, tatalon ako, una ang ulo.” Pananakot ko pa.

“You are not even aware how hard it is for a woman like me to find a decent job and now you're going to take that opportunity away from me—again?” Pasimple akong sumilip sa ibaba at juskopooo, ang taas! Siguradong tapang tao ang labas ko kapag nahulog ako rito.

“Don't you dare!” he warned me angrily.

Sumampa ako sa isang baslutre matapos kong tanggalin ang sapatos ko. Hiniraman ko lang naman ito at madadamay pa kung sakaling mahuhulog nga ako. Iiwan ko na lang dahil baka sabunutan ako ng kababata ko kapag nagkita kami sa kabilang buhay.

“Kontrata muna!” I demanded.

He doesn't answer. Nakatitig lang siya sa akin habang nakasampa ang isang paa ko sa balustre at nakalingon ako sa kanya. Mahigpit ang hawak ko sa stainless dahil baka nga malaglag ako. Tanga ka talaga Nikka! Bwisit ka! Inis na sabi ko sa sarili ko.

“What will people say when they hear about this? A woman jumper off from the 80th floor of Infinity building because the President pulled back the said contract, hiring Nikka as his son's nanny. Yaya na lang nga ipagdadamot niyo pa po.” Litanya ko pa para mapahaba lang.

Baka magbago na ang isip niya at wag na akong mapilitan na tumayo rito dahil nalulula na ako. Ang lakas ng ihip ng hangin at nalulunod ako.

I'm watching for his possible reaction but looks like he has a sudden change of facial expression from stiff and mad to relax and cool. Hindi na siya takot. Langya! Mapapasubo yata ako.

My anxiety tripled when he clasps his arms over his chest and leans his left shoulder against the doorjamb as if he were just going to watch a movie. Bwisit ka! Naiiyak na tuloy ako sa takot dahil parang katapusan ko na nga. Wala talaga sigurong awa ang mga mayayaman na tao.

I melt with that thought.

“Jump.” He smirks and c***s his head.

Lumamlam nang tuluyan ang mga mata ko at nawalan ng pag-asa. My eyes became blurry when tears pooled it. I can't believe that my worth as woman is as wasted as this. Wala talaga sigurong halaga ang mga tulad kong mahihirap sa mundo.

I bite my lips and decide to withdraw my gaze. Wala siyang pag-asa. Wala siyang pakialam. I climbed higher than the baluster where I'd set my foot. Nasa ikatatlong balustre na ako at bumitaw na, pero biglang may humaklit sa katawan ko mula sa likod.

“Ay!” napatili ako at biglang nanginig sa takot.

“Got you, baby!”

Pikit na pikit ang mga mata ko pero ramdam kong nakaangat ako sa ere. Nahuhulog na ba ako?

“Patay na ba ako?” pabulong na tanong ko.

“You're dead in my arms.” Mr. Jamie Rix's husky voice registers in my ears.

I opened my eyes and was totally dazed when I found out that my face was inches away from his.

His thick brows were knitted. Karga niya ako, bridal style! I can feel his hard chest against my body and compared to him, I'm still really puny. Suskopo! Mahigpit ang pagkakabaon ng mga daliri niya sa hita ko at parang gusto niya ako lalong ihulog sa balkon. Yes! Effective!

Tumingin ako sa mukha niya habang nakatuon ang atensyon niya sa may mesa.

Shit! Ang pogi niya lalo sa malapitan. I can see his face isn't rough and his cheeks are really rosy. He has dark brown brows na nagmumukhang itim dahil makapal. He has that perfectly chiseled jaws and really deep green eyes, pointed nose and lovely dead mole. Ang labi niya, ayii! Ang pula at parang manghahalik palagi.

“Stop staring before you regret it, young woman.” Banta niya kaya napalunok ako. Baka tuluyan niya akong ihulog talaga kapag tiningnan ko pa siya. Eh ang gwapo niya eh. Pero ang sungit.

Kahit paano ay nabawasan ang tensyon ko nang ilapag niya ako sa upuan ko kanina. Nakamasid ako nang tumalikod siya na parang inasiman na bangus ang mukha niya sa pagkabwisit. My body's temperature is rising than usual. I don't know why but I can still feel his broad and hard chest pressed against mine. I clear my throat to shrug it off. It isn't right.

“You're getting into my nerves! For f**k's sake!” litanya niya habang papunta siya sa balcony.

My eyes followed him and I can see that he's picking up my shoes. Tiningnan pa niya iyon nang husto. I bite my bottom lip. Nakakahiya! May ngatngat pa naman iyon ng daga. Nakalimutan kasi ni Jesmond na ibili ako tapos hindi ko na naman mahagilap ang lintik kung nasaan, kaya hiniram ko na lang kay Aling Trining. Sa anak pa niya raw iyon na namatay. Pinagtyagaan ko na kasi kulay blue at kapartner ng damit ko. Iyon lang, may ngatngat naman at bakat ang mga pangil ng lintik na daga.

Binawi ko ang ulo ko nang humakbang siya pabalik sa akin.

I press my lips as I look at Mr. Jamie Rix. “Wear your shoes, little stubborn. You're a pain in my ass!” nakasimangot na sabi niya sa akin sabay lapag ng sapatos ko sa sahig.

“Tanggap na po ba ako?” ang lakas pa ng loob ko na magtanong.

Inayos niya ang kanyang sarili bago siya umupo sa silya.

Now, he stares at me. “Are you crazy or what?!” sigaw niya.

Mukhang tinatakot niya ako pero hindi ako takot sa kanya. “I'm just claiming what's mine Mr. President.” Matatas kong sabi sa kanya.

“Hah!” he annoyingly shakes his head then purses his lips.

Napanguso rin ako kasi naman ang cute ng labi niya. Mas marami siyang gestures talaga kaysa roon sa kakambal niyang mabait.

“Claiming what's yours? Do you have any? None any of these things inside my whole damn company belong to you.” Iritadong sabi niya.

Pansin ko na pinagpapawisan siya kahit na sobrang lamig sa office niya. Malamang dahil sa sobrang pagkabwisit niya sa akin kaya siya pinagpapawisan.

“I think I have, Mr. Ja—” napanganga ako nang saluhin niya bigla ang salita ko.

“Magtagalog ka!” galit na asik niya. “When did you see an English speaking Nanny?” bugnot na bugnot na ang mukha niya at parang gusto niya akong buhatin ulit at isalya na talaga sa building.

“Sa America po.” Pilosopong sagot ko. I bite my lip to hide a giggle. Bakit ba pikon na pikon siya? Para tuloy siyang hindi Presidente kung umasta.

“Ang sakit mo sa ulo.” Dismayadong palatak niya.

Saan pong ulo? Sa taas o sa ibaba?

I heard that joke. I can always hear that coming from those sassy mouths of my neighbors working in a certain club.

“May posisyon na po ako, YAYA and you wanna withdraw your twin's decision, trying to take back that position away from me. I came back to ask when could I sign the contract because he told me I'd be moving at your place tomorrow.”

“Jesus!” nasapo niya ang noo.

Ano bang problema niya sa paglipat ko sa bahay niya? Bakit ba affected siya? Natural doon ako titira kasi magiging yaya ako ng anak niya. Alangan naman na sa kulungan niya ako ng aso patulugin at patirahin?

“I swear, Mr. President. I'll jump kapag binawi niyo po talaga. I have a brother who badly needs money. I need this job, please naman po. Maawa po kayo.” My tone softens with the last words that I've said.

Tumingin siya ulit sa akin.

“Hindi po ako nagbibiro. I have a brother who's 13 years old and has a Down syndrome. He's not really my brother. Napulot ko lang po siya sa basurahan noong 10 years old ako. I know how it felt to be alone that's why I adopted him. May be not legally but I adopted him by heart. If not because of him, I won't waste my time begging for nothing. I want a better life for him, at least not to hear him cry whenever he gets hungry.” It was a sincere thought. I am not saying these things to pursue the k********g and help the syndicate. It will come on time.

What I have in mind today is my brother. I love him and I don't want him to die because of hunger. Alam kong safe ako sa isang de Lorenzo at hindi ko sasayangin ang pagkakataon na ito. Hindi niya ako gagahasain katulad ng mga binalak ng amo kong Instsik noon at n***o. A man like him can't waste his integrity with just a woman like me.

Mr. Jamie Rix didn't say anything but I could see that consolation in his eyes.

Then after a few seconds, he sighs. “Fine. Just don't stare at me like that. I don't wanna end up regretting. If you stare, I'll get you fired. Do you get me?” medyo mababa na ang boses niya kaya inalis ko na ang mga mata ko sa kanya hindi naiwasan na napangiti ako at naluluha na. I stare at the wall but I can see in my peripheral vision that he's looking at me.

Shit! My heart pulsates.

“My son is a gifted child. I'll let you talk to his doctor to understand some further things about his behavior. It's a hard thing to deal with, but I guess, the fact that you have a special brother can do a lot of help on how you'll deal with Andi.” Aniya.

Tumango ako pero nakatingin pa rin ako sa pader.

“Look at me. f**k's sake!” inis na utos niya.

Napakamot ako sa ulo. “Sabi niyo po kasi, huwag ko kayong tingnan. Ang hirap niyo pong kausap. Mabilis pong kausap si Mr. Adam the pogi.” I giggle.

“Because he's damn married.” Bulalas niya.

Huh? Ano namang kinalaman ng pagpapakasal sa kadalian ng tao na kausap? May konek ba 'yon? Never mind!

“Well,” I shrug. “Alam ko na po kung paano mag-handle ng special na bata. I maybe inexperienced when it comes to work but well experienced by heart.” I grace him a bright smile and I can't figure out what is wrong with that because he narrowed his eyes and it became fiercer as he stares at me.

But knowing myself, I won't pull out my gaze.

“Did my twin brother mention something to you?” tanong niya.

Tumingin ako sa kumibot niyang mga labi. Ang gwapo niya. Kambal sila pero magkaiba ang karisma. I can't exactly name what it is but it's kinda weird.

“Meron po. He told me, I must not stare at you like the way how I used to, for I might end up losing or either you.” Diretsong sabi ko. Iyon naman talaga ang sabi ni Sir Adam. Hindi ko lang alam kung saan mawawala, mukhang sa trabaho yata kasi sabi ni Mr. Jamie, patatalsikin akong parang binasang kuting kapag tinitigan ko pa siya.

“Yes. That's right, Miss Angela Gabrielle Dominique Huelgas. Ang haba ng pangalan mo.” Nagsalubong ang mga kilay niya habang nakatingin sa resume ko.

“Nikka po, for short.” I smile again.

He throws his gaze at me but not his head. “Nikka. November 08, 1998. Eighteen years old?” umangat ang mga kilay niya. “Junior high school. Valedictorian, deceased mother and not applicable father? Only child.”

Tumango ako. “I never met my Dad. He's American-Latino, his name is Major Gabriel Sinclair, a jet fighter bomber when during wars, but Mama told me he was unluckily dead. My Mama—” I tremble controlling my emotions not to spill out like a runoff water from its container.

“M-My Mama was murdered in Holland when she met my stepfather. She left me because she thought that she could find a better future there and promised to get me after she and Nick got married. But soon after how many months of missed communications, I heard that, s-she's gone. And the insurance benefit was given to Nick.” I choke back.

Ang sakit pa rin isipin ng sinapit ng Mama ko.

“Knowing that I didn't see her for a year and at the end, would just find her gone breaks me into so much agony. Gone and would never ever coming back to hug me like the way how she comforted me. She may have been a p********e, but that didn't make her less as a mother. She'd loved me more than anybody else. It's only life which pushed her to try harder to find a better fate, but that eagerness to give me a better life led her to death. And I know it was for me too, so I couldn't help but regret. And what hurts me more, I am not enough to give her the justice that she deserves. I'm saying this, not for you to have your own kind of pity. I'm telling this as part of the interview because you asked me.” From the floor, I raise my eyes to look at him.

Nakikinig naman siya habang nakatunganga sa akin. He's leaning against the backrest and gaping at me like an open diary.

“How old are you back then?”

“Nine, when she died.”

“You were nine but your memory served you well.” Parang ayaw niyang maniwala.

“Yes, Sir. I guess it did. It's up to you if you will choose to believe me.” I shrug it off.

He bobs his brows and then blinks. Kapagkuwan ay pinindot niya ang intercom.

“Hey, Kelly. Print me a contract, that one good for 6 months.” Aniya kaya napangiti ako.

“Baka naman magreklamo ka pa sa six months. Bawal ang six months contract pero dahil hindi ko alam kung magkakasundo kayo ni Andi, it's the least I can give. Still with bonus and benefits, SSS and Philheath with a starting salary of 15, thousand a month. Kahit hindi mo matapos ang kontrata, buong anim na buwan ang ibibigay ko sa iyo.”

“Fifteen thousand?!” lumaki ang mata ko kaya gulat na napaatras ang ulo niya.

“Do have any question about that? Isn't it enough?” tumaas ang isang kilay niya.

Gago ba siya? Aba talo ko pa ang janitor sa kapitolyo ah. Isang libo na lang net ko na ay pang teacher. Hindi naman iyon sahod ng yaya. Mayaman talaga siya. Walang duda na gustong kidnapin ang anak niya nina Jesmond.

“W-Wala po.” Ngumiti ako.

“Better. If you have, I'd rather throw you out of the balcony.” Bulong niya na ikinahagikhik ko.

Gumalaw ang mga mata niya para tingnan ako kaya tumagilid na lang ako at umiwas ng tingin.

Swerte yata sa akin ang sapatos ng patay. Di bale ililibre ko na lang si Aling Trining at pagagawan ng lapida ang kababata kong si Vanna na may-ari ng sapatos.

Pagkatapos kong pumirma ay kaagad kong isinukbit ang bag ko at walang paalam kong kinuha ang kamay ni Mr. Jamie Rix.

“Jesus!” parang allergic na hinila niya ang kamay niya kaya sumimangot ako.

“Thank you na lang po. Malinis naman po ang kamay ko. Si Sir Adam nga po, siya pa ang kumamay sa akin.” Sabi ko na lang sa kanya.

“Anong kumamay? Kinamay ka niya?” nagsalubong ang mga kilay niya. “That f*****g ass hole!” he murmurs.

Ano bang kumamay ang iniisip niya? “Kinamayan niya po ako, ang ibig kong sabihin.” Sabi ko. May iba pa bang kamayan? Tanga yata siya. Alangan naman na mag shake hands kami, gamit ang mga paa. Mamaya may alipunga pa ako, eh di nahawa ko siya.

Tumalikod ako at naglakad papaalis. Ang arte niya. Si Sir Adam, siya pa mismo ang kumamay sa akin, pabebe ang babaerong Jamie Rix.

“Nikka,” my name slips from his mouth smoothly.

Ang ganda ng boses niya kapag hindi masungit. It's very comforting and a little sweet. Juske! Kinikilig ako.

“Po?” I look back over my shoulder.

“Your shoes. You're walking barefooted. I bet you don't wanna walk outside my office, with your bag and everything but no slippers at all. You will look like an idiot.” He's paying much more attention to my feet exclusively and obsessively.

I giggle. “Sorry po, happy lang.” my eyes squint as I grace him a natural smile. I know it's drawing thin lines on both sides of my eyes and it was one of the many reasons why most of the people adore me much.

Nagmamadali kong isinuot ang sapatos habang parang mauupos na akong kandila sa tindi ng titig ni Mr. de Lorenzo. Wala na akong magawa kung hindi ang ngitian na lang siya. Then, I find him staring at my cleavage.

“S-Sorry po.” Tumagilid ako ng pagkakayuko. Letse! Ang daming nangyari sa isang oras na nandito ako.

Wala naman siyang sagot. Matalim lang ang mga mata niyang nakatingin sa akin. Para niya akong lalamunin.