จีบ ><ทุ่มเท
1156 Words
บทที่3 จีบ
หลังจากวันนั้นฉันชีวิตฉันก็ดูจะวุ่นวายเป็นพิเศษ ทุกคนเข้าใจไม่ผิดหรอกค่ะชีวิตนางนิรันดร์ที่สุดแสนจะสงบเรียบง่ายและลำบากก็ไม่มีอีกเลยตั้งแต่วันนั้นที่ตวัดลายเซ็นลงบนกระดาษแผ่นนั้น
"น..นี้หยุดเลยนะ เธอกำลังทำอะไรฉันบอกแล้วไงให้แม่ครัวทำก็ได้ ออกมาจากห้องครัวเดี๋ยวนี้เลย" ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านมาก็มุ่งตรงไปหาแฟนสาวทันทีพอเห็นว่าเธอกำลังลงมือทำอาหารเขาเองก็รีบเข้าไปห้ามปรามอย่างคนเอาแต่ใจ
"แต่ฉันทำมันไปแล้วเพราะฉะนั้น ฉันจะทำโอเคนะคะ" นี้ก็คือความวุ่นวายอีกข้อของฉันไม่รู้จะห้ามอะไรนักหนาห้ามแม้กระทั้งฉันซื้อดอกไม้เพื่อจะเอามาทำสวนย่อมเล็กๆ พอมือจับพรวน พรวนดินได้ไม่ถึงสิบครั้งเลยด้วยซ้ำ! สุดท้ายก็ไม่ได้ทำเองก็เขาเล่นโทรเรียกชาวสวนมืออาชีพมาชะงั้น ฉันกะจะเอามาทำแก้เบื่อเพราะเขานั่นแหละไม่ให้ฉันทำงาน
"เห็นไหมแก๊สมันมีความร้อน ความร้อนก็เท่ากับมันเป็นอันตรายต่อเธอเพราะฉะนั้นโปรดเดินออกมาจากห้องครัวโดยดีชะ"
"คนเอาแต่ใจ!" แล้วฉันเลือกอะไรได้ละอยากจะเหลือบตามองบนสักสิบครั้ง
"นิฝากด้วยนะคะป้าไก่" สุดท้ายก็ต้องใช้สายตาเศร้า ๆ พร้อมกับพูดจากเศร้าใจให้ป้าไก่ทำต่อ ป้าไก่ก็คือแม่ครัวประจำบ้านที่คุณพีทพึ่งซื้อบ้านหลังนี้เมื่ออาทิตย์ก่อนตอนที่ฉันตกลงตวัดลายเซ็นตัวเองลงไป
"ค่ะ ไปพักผ่อนเถอะค่ะเดียวป้าทำเอง" ฉันจำต้องเดินคอตกออกจากห้องครัวอย่างจำนน
"ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยสิครับ" ผมมองเธอที่ทำหน้าตาละห้อยเดินออกมาจากห้องครัวจึงอดเอ่ยปากบอกไม่ได้
"เพราะคุณ" หญิงสาวทำตาปริบ ๆ ก่อนจะเชิดหน้าแล้วเดินไปเปิดทีวีดูเพื่อรออาหารมือเย็นที่เธอได้ลงมือทำเองไปแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของทั้งหมด
"เรื่องนี้ไม่เห็นสนุกเลย" ชายหนุ่มเดินตามมาพร้อมกับยื่นเสื้อแขนยาวตัวนอกที่ถอดออกให้คนใช้ภายในบ้านเอาไปซักพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบรีโมทกดเปลี่ยนช่องทันทีในขณะที่หญิงสาวกำลังกดมือถือเล่นอย่างไม่สนใจ
"คุยกับใคร" เมื่อเห็นหญิงสาวไม่สนใจที่เขาแกล้งเปลี่ยนช่องก็มองดูเธอกดโทรศัพท์พิมพ์อย่างไม่สนใจจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างขึ้นมาอย่างไม่พอใจให้เธอได้รับรู้
"พี่"
"พี่ไหน"
"พี่ที่รู้จักในมหาลัย" ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตั้งคำถามด้วยความงุนงงอยู่ ๆ ก็มาถามอะไรไร้สาระ
"หรอ อย่าให้จับได้ละกันว่าคบซ้อน" เอาจากใจจริง ๆ นะครับผมก็ไม่ได้ระแวงอะไรเพราะผมมีสายสอดแนมอยู่เยอะพอตัวแค่อยากจะบอกให้เธอรู้เฉย ๆ ไม่ได้มีอะไร
"ถ้าจับได้แล้วจะทำยังไงต่อหรอ" ฉันแกล้งถามออกมาด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรไมตรีที่มันแฝงไปด้วยความท้าทายและตื่นเต้นไม่น้อย
"กล้าท้าทาย" ชายหนุ่มถามออกมาตวัดขาข้างหนึ่งขึ้นไขว่ห้างทับกับขาอีกข้างหนึ่งพร้อมกลับแสดงใบหน้าเลิกคิ้วขึ้นขมวดเชิงรอคำตอบจากเธอ
"ป..เปล่านี่" หญิงสาวตอบเสียงไม่ทรงที่รีบขยับหน้าตัวเองออกเมื่อใบหน้าของชายหนุ่มโน้มมาเฉียดเข้าใกล้กับใบหน้าของเธอ
"หึ"
"ป้าจัดโต๊ะเสร็จแล้วนะคะ คุณ ๆ ไปทานข้าวกันก่อนเถอะค่ะ" ป้าไก่เดินออกมาเอ่ยเรียกผู้เป็นนายจ้างเมื่ออาหารทุกอย่างได้ทำการตะเตรียมเอาไว้จนเสร็จเรียบร้อย
"ครับ"
"ค่ะ"
ทั้งพีทและนิรันดร์ก็เดินเข้ามายังห้องอาหารทันที
"หอมจัง" หญิงสาวได้กลิ่นก็เอ่ยปากพูดพร้อมกับยิ้มออกมาหน้าบาน
"จมูกดีเป็นพิเศษนะ" พีทมองรอยยิ้มนั้นพร้อมกลับพูดเสียงเรียบปนปั่นประสาทออกมา
"เชอะ"
นิรันดร์รีบเดินไปนั่งที่โต๊ะทันทีและไม่รอช้ารีบตักข้าวใส่จานของตนเองและชายหนุ่มโดยไม่รอให้แม่บ้านเป็นคนทำให้ด้วยความหิว
"อย่าทำแบบนี้อีก ถ้ามันร้อนมือเธอจะได้รับบาดเจ็บเอานะ" ชายหนุ่มรีบห้ามปรามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ทำไปแล้ว" หญิงสาวตอบกลับอย่างโนสนโนแคร์พร้อมกับรีบตักอาหารใส่ปากอย่างไม่สนใจใครพร้อมกับการหยุดการสนทนาเพื่อตั้งอกตั้งใจกิน
"ให้มันได้อย่างนี้สิว่ะ" ชายหนุ่มพึมพำเบา ๆ ออกมาอย่างคนบ้าคุยคนเดียว
"กินข้าวอย่างส่งเสียงสิ" หญิงสาวมองขึ้นไปยังชายหนุ่มที่ส่งเสียงพึมพำให้ได้ยินแต่ไม่ชัดนัก
"กินไปสิ" ผมตวัดสายตามองเธอก่อนจะพูดออกมา
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จนิรันดร์ก็เดินออกมานั่งคุยโทรศัพท์กับรุ่นพี่เพื่อนัดทำกิจกรรมที่ได้ตกลงกันไว้คร่าว ๆ ก่อนหน้านี้แล้ว
"คุยนานไปแล้วนะ" ชายหนุ่มเดินเข้ามาโน้มตัวกระซิบข้างหูหญิงสาวทำเอาเธอตกใจจนโทรศัพท์ร่วงลงบนพื้นหญ้า
"เฮือก! เล่นอะไรของคุณเนี่ยตกใจหมดเลย" หญิงสาวส่งสายตาเชิงไม่พอใจออกไป
"ไม่ได้เล่นแต่เธอคุยโทรศัพท์นานไปแล้วเข้าบ้านเถอะ เดียวจะเป็นหวัด" ตอนนี้ผมกำลังทุ่มเททั้งตัวและใจให้เธอเพื่อชดเชยเวลาที่....
"โอเค ๆ เดียวตามเข้าไปนะคะยังคุยกับรุ่นพี่ไม่เสร็จเลย" นิรันดร์พูดจบก็เอื้อมมือลงไปหยิบโทรศัพท์ที่ตกลงไปบนพื้นหญ้า
"กลับเข้าบ้านเดียวนี้เลยครับไปคุยกัยในบ้านก็ได้ ตาก'ลม นาน ๆเดียวก็เป็นหวัดขึ้นมาหรอกเข้าบ้านกันครับ" พีทไม่รอช้ารีบเอามือของตัวเองไปจับมือของนิรันดร์พาเดินเข้ามาในบ้านทันที
"น..นี้ ด..เดียวสิ" ฉันมองมือของเราสองคนที่จับจูงกันเข้ามาในบ้าน ทำไมนะทำไมมันดูคุ้นเคยกลับมือของเขาขนาดนั้น...แต่ตอนนี้ฉันต้องคุยกลับรุ่นพี่ให้จบก่อนสิ
"คุยเสร็จก็ขึ้นไปอาบน้ำด้วย อย่างคิดจะไปนั่ง ตาก'ลม ช่วงมืด ๆอีกช่วงนี้มันหน้าหนาวเธอคงไม่อยากจะทำให้ตัวเองลำบากหรอกจริงไหม"
"เข้าใจแล้ว" หญิงสาวตอบรับก่อนจะคุยโทรศัพท์ต่ออีกสักพักก็พาตัวเองขึ้นไปอาบน้ำและนอนหลับไปในที่สุด
- Writer
