นิรันดร์ในราตรี

ข้อตกลง >< จีบ

บทที่2 ข้อตกลง

“คิดอะไรอีกละ เธอเธอจำเป็นต้องคิดมากมายขนาดนั้นแค่ทำตามกฎของเรา” ชายหนุ่มยื่นเอกสารสัญญาระหว่างเขาและเธอให้หญิงสาวได้เปิดอ่าน

“คุณแค่จะให้ฉันทำตามกดข้อตกลงนี้ใช่ไหมคะ”หญิงสาวขมวดคิ้วอ่านตามข้อตกลงที่ได้รับมานึกไปนึกมายังไงเธอก็เสียเปรียบเห็น ๆ

กฎของการเป็นแฟนกัน

1.ห้ามทิังผม! และผมจะเป็นความสุขในชีวิตคุณ

2.ห้ามทิ้ง! และผมจะเป็นผู้ชายที่ดีของคุณ

3.ห้ามทิ้งเด็ดขาด! และผมจะเป็นคนที่ค่อยใส่ใจคุณ

4..ห่วงใย..5..6..7..8..9..

10..วนกับขึ้นไปอ่านข้อ1-9 ข้อสุดท้ายก็ห้ามทิ้ง! และผมจะเป็นคู่ชีวิตของคุณ!

สรุปแล้วยังไงกฏของเขาก็มีเพียงแค่สั่งไม่ให้เธอทอดทิ้งเขา

“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้” พีทรีบบอกออกมาพร้อมกับยกปากกาตวัดเซ็นอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวค่ะ นี้คุณมันมัดมือชกกันชัด ๆ เลยนะคะ”นิรันดร์แทบจะไปไม่เป็นหากวันใดวันหนึ่งเธอเจอคนที่รักจะทำยังไง กฎของเขามันดูไม่แฟร์สำหรับเธอเลยสักนิ

“ต่อให้เธอคิดจะทำอะไรหรือจะไปจากฉัน ขอเตือนไว้ตรงนี้ว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น และเลิกทำงานนี้ซ้ะฉันจะเลี้ยงเธอเอง” พีทพูดออกมาอย่างจริงจังทุกครั้งที่คุยกับเธอ

“แต่ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะคะ” นิรันดร์เริ่มรนรานเพื่อหาทางออกให้ตัวเองซึ่งเธอก็รักงานนี้มากแม้จะเป็นงานใหม่ของเธอ

“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธโอกาสจากฉัน เอาล่ะเซ็นชื่อเธอชะ” และตอนนี้เธอได้เรียนรู้อีกอย่างว่านิสัยของบุคคลที่นั่งเจรจากับเธออีกด้วยว่าเป็นพวกผู้ชายเอาแต่ใจ!

มือเล็กของนิรันดร์จับปากกาแน่นชั่งใจเพียงนิดก่อนจะรีบถามออกมา

“แล้วถ้าไม่เซ็นละคะ”

“ชีวิตเธอก็จะไร้ซึ่งความสงบสุข” น้ำเสียงราบเรียบใบหน้าปนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มทำให้หญิงสาวที่ถามออกมามือสั่นไม่น้อยก่อนจะทำการเซ็นลงเอกสารอย่างรวดเร็วและรีบวางปากกาเตรียมตัวจะลุกออกไปทันที

“คุณยังไปไหนไม่ได้คืนนี้คุณต้องอยู่เป็นแฟนผม” นิรันดร์ชะงักฝ่าเท้าของตัวเองหันไปมองหน้าบุคคลเจ้าเล่ห์อย่างพีททันที

“แต่ฉันมีงานต้องทำมีบ้านต้องกลับ” เธอพูดออกมาเสียงราบเรียบอย่างไม่มีท่าทีประชดประชันใดๆ ยิ่งกลับบุคคลเจ้าเล่ห์อย่างพีทเธอยิ่งต้องทำตัวให้ปกติสุขเข้าไว้

“ข้อตกลงของเราก็เป็นงานเหมือนกัน ใบนี้บอกว่า..” ยังไม่ทันได้พูดจบนิรันดร์ก็พูดแทรกขึ้นพร้อมสาวเท้าเดินไปนั่งที่เดิม

“เอาละว่ามาค่ะวันนี้ฉันต้องทำอะไรบ้าง” หญิงสาวปรับจูนอารมณ์ของตนเองอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะได้ทำหน้าที่ แฟน! ให้มันจบๆไป

“แค่เปิดใจ ทำได้ไหมครับ” พีทพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังส่งสายตาอันดุดันเพื่อบังคับ (บังคับ)วงเล็บว่าบังคับจริงๆ

“สายตาแบบนี้หมายความว่าไงคะ” นิรันดร์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แสร้งเอ่ยถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ

“เธอกำลังกวนประสาทฉันนะหนูนิ ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจ” นิรันดร์แอบตกใจและใจเต้นระรั่วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าจะมีคนเรียกเธอว่าหนูนิก็มีแต่พี่ชายในความทรงจำของเธอที่เลือนรางเท่านั้นซึ่งตอนนี้ก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนหรือแห่งหนใด เธอจะตามไปท้วงเอาคำสัญญาที่พี่ชายเคยให้ไว้ก็ไม่ได้เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้บุคคลนั้นอยู่ที่ไหน

“อย่าเรียกแบบนั้น” หญิงสาวออกอาการเสียงสั่นอย่างเห็นได้ชัดเจนซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงไหวไหล่เบาๆ

“ฉันจะเรียกหนูนิ” เมื่อชายหนุ่มเห็นแววตาสั่นไหวที่หญิงสาวแสดงออกมายิ่งทำให้เขากระตุกยิ้มขึ้นมาไม่น้อย

“บอกว่าอย่าเรียกไง!!” นิรันดร์ตวาดน้ำเสียงใส่ชายหนุ่มด้วยเสียงดังลั่นก่อนจะได้ยินน้ำเสียงของความทรงจำที่กำลังจะหายไปแบบถาวรกลับเข้ามาตอกย้ำให้เธอคิดและคนึงหามันอีกครั้ง

‘พี่จะไปจริงๆหรอคะ’

‘แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่’

‘ไม่รู้เหมือนกันเอาไว้เธอโตขึ้นแล้วพี่จะกลับมา’

‘จริงหรอคะ สัญญานะ’

‘อืม สัญญาเหรอได้สิพี่สัญญาว่าจะกลับมา’ ร่างของเด็กน้อยสองชายหญิงเกี่ยวก้อยสัญญากันในวันนั้น

ทุกอย่างพุ่งกระโจมลงมาในหัวของนิรันดร์อย่างไม่ทันตั้งตัวอยู่ ๆ สายน้ำตาจากดวงตาข้างซ้ายก็ไหลลงมาให้ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามได้เห็นโดยที่เธอเองก็ยังไม่รู้ตัว

“นิรันดร์ นิรันดร์ นิรันดร์” พีทที่เห็นหญิงสาวอยู่ในพะวงจนมีน้ำตาอาบแก้มนวลถึงกลับขมวดคิ้วและเรียกเธออยู่หลายครั้ง

“เฮือก! ม..มีอะไร” ร่างบางหลุดออกจากพะวงของตนเองพร้อมกับเอ่ยปากถามคนเรียกชื่อเธอมือข้างหนึ่งก็รีบปาดน้ำตาบนใบหน้าออกทันที

“เปล่าไม่มีอะไร แต่วันนี้เธอต้องอยู่กับฉัน” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลุดจากพะวงก็ยังไม่วายที่จะขะยั้นขะยอต่ออย่างเอาแต่ใจ

“เหตุผลละ”

“ไม่มี อยากให้อยู่ก็ต้องอยู่ อยากให้ไปก็ห้ามไปไหนเด็ดขาด เข้าใจไหม”

“เอาแต่ใจชะมัด” นิรันดร์ว่าให้อย่างไม่สบอารมณ์ในตอนนี้

“หรืออยากให้เอาแต่เธอ” พีทกระตุก ยิ้มกวนปนความเจ้าเล่ห์ให้ได้เห็น

“นี้มุกหรือเปลือกหอย” ร่างบางของนิรันดร์มองคนตรงหน้าพร้อมกับถามกลับอย่างไม่ใส่ใจ

“แล้วอยากรู้คำตอบไหมละ” พีท ถามเธอด้วยความหมั่นไส้ในคำลอเลียนแบบหน้าตายของเธอ

“ไม่”

“แต่ฉันอย่างให้เธอรู้นะ” ร่างชายหนุ่มเดินเข้ามาช้าๆก้มตัวลงต่ำกระซิบข้างหูเธอเบา ๆ ทำเอาหญิงสาวขนลุกชัน

“เอาละงั้นฉันจะพยายามลองจีบเธอสักครั้งละกันส่วนกฎก็คือกฏมันคนละเรื่องกัน”

“คุณเอาแต่ใจเกินไปแล้วจริงๆ นี้ฉันต้องมาเจอคนประเภทไหนเนี่ย”

“หล่อ รวย แถมเลียเก่ง หึ” พีทตอบออกมาอย่างหน้าไม่อายเลยสักนิด