EP05.2 ll Face 2 Face [2]

1758 Words

แม่งเสือกพูดออกมาจริงๆ!! “...” น้องแตงโมเงียบก่อนจะปรายตามองหน้าผมแล้วแค่นหัวเราะออกมาเย็นเยียบจนไรขนอ่อนผมตั้งชัน พะวงถึงเรื่องเลวร้ายบัดซบที่อาจจะเกิดขึ้นได้ อาทิเช่น โดนขับรถไล่เหยียบ โดนรุมกระทืบ โดนสั่งเก็บอะไรเทือกนี้ บ้าชิบ กูอยากหายตัวเข้ากลีบเมฆ (T_T) ถึงแฟนผมเธอจะทำหน้าไม่ยินดียินร้ายและหัวเราะแบบนั้นก็ตามทีแต่ผมกลับรู้สึกว่ามันดูเลือดเย็นพิลึก “พูดแบบนี้... ตบกันเลยดีกว่ามั้ยคะ?” น้องโมเชิดใบหน้าร้อยยี่สิบองศามองตาไอ้เวย์ที่สูงกว่าเธอนิดหน่อยอย่างท้าทาย ผมอ้าปากพะงาบๆพลางหัวเราะแห้งๆและจับบ่าแต่กลับโดนปัดออกอย่างไร้เยื่อไย สงสัยว่าจบศึกจากไอ้เวย์ ต่อไปคงเป็นกูแน่ๆที่โดนตบ -_-;; “อย่าเลย พี่กลัวเจ็บ” ไอ้เวย์หัวเราะเหมือนเป็นเรื่องตลก ไม่เคยสนใจเหี้ยอะไรในสมอง ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนมันก็มองโลกในแง่ดีทุกเวลา จนกระทั่งตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่ามันพูดจริงหรือเล่นเลย ให้ตาย! “ถ้าน้องจะตบพี่... ตบไอ้เตย์ดีกว่ามั้ย?” รอยยิ้มหวานซ่อนความร้ายกาจปรากฎบนใบหน้าของไอ้เวย์แวบนึงทำเอาผมเบิกตาโต ก่อนหน้านี้ผมสงสัยว่ามันโง่จริงหรือแกล้งโง่และมันเป็นคนยังไงกันแน่ แต่ตอนนี้ผมได้ข้อสรุปแล้ว... ‘ขวานผ่าซาก’ น่าจะเหมาะสมกับคนอย่างมันมากที่สุด มันพูดทุกอย่างที่คิด และเชื่อแบบนั้นจริงๆ แม้กระทั่งตอนที่มันเตือนน้องโม มันก็พูดด้วยความหวังดีจริงๆไม่มีอะไรเคลือบแฝง... มันไม่ได้แขวะ มันไม่ได้จงใจกวนตีน แต่มันแค่พูดเรื่องจริงที่ไม่มีใครอยากฟังก็เท่านั้น และนั่นก็ทำให้มันดูแปลกกว่าชาวบ้านชาวช่อง มันคงจะดีมากกว่านี้ ถ้ามันถามผมสักหน่อยว่ากูอยากให้มึงพูดมั้ย? “แต่ก็นะ อย่าไปตบให้เสียมือเลยดีกว่า หน้าตาแบบน้องน่าจะหาคนที่ดีกว่าไอ้เตย์ได้อีกหลายร้อยคน” ไอ้เวย์ว่าแล้วถอนหายใจยาว ในขณะที่น้องโมขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจว่ามันกำลังทำอะไรอยู่ แต่ในสายตาผมมันกำลังทำตัวเป็นแม่ว่ะครับ แถมยังด่าผมอีกต่างหาก! “ผู้ชายเหี้ยๆแบบนี้อย่าไปจริงจังมากนักเลย เดี๋ยวจะเสียใจเปล่าๆ เอาไว้เป็นชู้แบบพี่ก็พอ สนุกดีออก” เดี๋ยว ศรีสมร มึง... มึงพูดเหี้ยอะไรออกมาเนี่ย!! ผมอยากจะอ้าปากด่าและถลาเข้าไปตบมันแทนน้องโม ถ้าไม่เกรงว่าจะเสียภาพพจน์ต่อหน้าแฟนอันเป็นที่รักละก็ แม่งไม่เหลือ! ผมกัดฟันกรอดพลางส่งสายตาอาฆาตให้มันเป็นระยะแม้ว่าจะไม่ได้ผลเลยก็ตามที น้องโมสบตาคนตรงหน้าหยั่งเชิงจนเห็นรังสีเปรี๊ยะๆ ผมว่าบางทีคงจะมีตบกันไปแล้ว ถ้าไม่ติดว่านัยน์ตาเรียวรีสีน้ำตาลเข้มของไอ้เวย์มัน... จริงใจมาก กูจะซึ้งกว่านี้ถ้าไอ้ผู้ชายที่มันแนะนำให้เลิกด้วยไม่ใช่กูอะนะ! “ไปละ เดี๋ยวพี่ต้องรีบขึ้นวอร์ด บาย” ไอ้เวย์หัวเราะแล้วถอนตัวอย่างเรียบง่ายโดยไม่สนใจเลยว่าตัวเองทำเรื่องหอกห่าสารเลวไว้กับผมขนาดไหน แล้วแม่งหนีง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ! อันนี้ไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้ที่แนะนำให้น้องโมมาตบกูคือไรวะเนี่ย!! ไม่ทันให้ผมได้ด่า ไอ้เวย์ก็รีบวิ่งเข้าตึกสีขาวเห็นหลังลิบๆพลางคุยโทรศัพท์ไปด้วย ในขณะที่ผมยืนกล้ำกลืนและเตรียมตัวเผ่นจากสถานการณ์มาคุอันแสนอึดอัดนี่ ผมขยับเท้าหนีทีละก้าวกระดึ๊บๆแบบไร้เสียงแต่ทว่า “เป็นคนที่แปลกดีนะคะ” น้องโมเบ้ยิ้มแล้วปรายนัยน์ตาร้ายกาจชนิดฆ่าคนตายได้ภายในไม่กี่วินาทีมาทางผม ทำเอาหัวใจดวงน้อยสั่นคลอนเป็นจังหวะแรพโย่ โอเค จะบอกให้ผมไม่ใช่ผู้ชายกลัวเมียหรอกนะ แต่ว่าเมียที่โหดทั้งอุปนิสัยและแบ็คแน่นอย่างน้องแตงโมมันก็น่ากลัวปะวะ พูดง่ายๆถ้าคุณเธอเสือกไปเผลอฆ่าใครตาย 99.99% ไม่ข่าวเงียบก็รอลงอาญา เพราะว่าพ่อแม่เธอใหญ่โตและมีชื่อเสียงและชื่อเสียในด้านมืดพอๆกัน คุกมันขังคนพวกนี้ไม่ได้หรอก... ไม่มีทางเลย ผมไม่โลกสวยนะ โอเคมั้ย? ฮึก ;_; สะอึกแป๊ป “ฮะฮะฮะ” ผมแค่นหัวเราะพลางกลอกนัยน์ตาไปทางอื่นคิดหาเหตุผลที่ดูดีที่สุดมาอ้างทันที ก่อนที่จะโดนมีดกระซวกตายคาตีนอยู่ตรงนี้ “น้องโมเชื่อเรื่องที่มันพูดด้วยเหรอคะ? คนบ้าที่ไหนจะป่าวประกาศว่าตัวเองเป็นชู้ง่ายๆเล่า” ผมยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง ซึ่งมันเป็นเรื่องจริงบนโลกมนุษย์ ใช้ได้กับทุกคนยกเว้นไอ้เหี้ยเวย์ อีนี่มันติสต์แตก! “...” “มันก็แค่แกล้งพี่เฉยๆ” ผมยิ้มร่าเมื่อนัยน์ตาของคนตรงหน้าเริ่มฉายแววลังเลราวกับว่าคล้อยตามผมบ้างแล้ว แต่ดูเหมือนเธอจะใจแข็งกว่าที่ผมคิด เธอเลยโพล่งขึ้นมาว่า “แล้วตกลงอีขนตาโซล่าเซลล์นี่เป็นใครคะ? L” “...” ใครวะ อีขนตาโซล่าเซลล์? ไอ้เวย์เหรอ? แหม แฟนผมนี่ความคิดช่างสร้างสรรค์... สรรหามาเรียก ฮะฮะฮะ ^O^;; “เป็นเพื่อนสนิทพี่เอง โอ๋ๆ โมอย่าไปคิดมากน้า” ผมขยี้หัวร่างบางเบาๆเป็นเชิงกลั่นแกล้งให้เธอใจเย็นลงแม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกได้ถึงความเดือดพล่านที่แทบจะปะทุออกมาเป็นไอร้อนตามรูขุมขนของเธอแล้วก็ตาม “อย่าให้เห็นว่าไปสนิทกันบนเตียงแล้วกันนะคะ” นั่นไง โดนอีกแล้วกู (- - ;; ) “จ้า ไม่เห็นแน่นอนจ้า” ผมว่าแล้วยกยิ้มร้ายกับประโยคกำกวมของตัวเอง แหม น้องโมไม่เห็นก็ไม่ได้แปลว่าพี่เตย์ไม่ได้ทำนี่หว่า J “น้องโมหึงพี่เตย์แบบนี้ พี่ชอบจัง J” ผมพูดขึ้นพร้อมนัยน์ตาเปี่ยมสเน่ห์ทิ่มแทงคนตรงหน้าก่อนจะคว้าไหล่บางเข้ามาโอบด้วยท่าทีขี้เล่น น้องโมหัวเราะก่อนจะดันใบหน้าผมที่ขยับเข้าใกล้เรือนผมของเธอออก “ดูเหมือนว่าสาวๆของพี่เตย์จะเยอะกว่าที่โมคิดนะคะ” เสียงเรียบจากใบหน้าขรึมทำเอาผมกลืนน้ำลายอึก เมื่อนึกถึงในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา กิ๊กมากหน้าหลายตาผมเริ่มรับรู้ความจริงและพากันรุมทำร้ายผมทีละคนสองคน ทั้งๆที่ผมเป็นคนสับรางเก่งมากนะ... แต่ไม่รู้ว่าแม่งรู้ตัวกันได้ยังไง! คนอื่นรู้ไม่เท่าไหร่ แต่น้องโมรู้นี่กูมีสิทธิ์ตายครับ -_-;; “พี่ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอกค่ะ โมไม่ทำอะไรหรอก... โมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอกนะคะ J” คือเชื่อดีมั้ย... “ถ้าพี่เลิกแล้วก็แล้วไป โมจะไม่ถือโทษโกรธเคืองเรื่องเก่าๆหรอกค่ะ” น้องโมไหวไหล่เหมือนไม่ใส่ใจจริงๆแล้วเหยียดยิ้มปริศนาติดจะเย้ยหยันมาทางผม “พวกผู้หญิงง่ายๆก็เจอจุดจบโง่ๆแบบนั้นก็สมควรแล้วนี่ค่ะ ที่จะถูกพี่เตย์ฟันแล้วทิ้ง” ครับ แฟนผมไม่ใช่คนใจร้ายแต่...ฮาร์ดคอสัสๆ! ผมกลืนน้ำลายอึกรู้สึกได้ถึงบรรยากาศเย็นยะเยือกจากร่างบาง เธอหลุบตาต่ำมองเล็บเพ้นท์ลายแตงโมของตัวเองราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ “พี่ว่าโมแปลกมั้ยคะ?” “...” “กับผู้หญิงคนเมื่อกี้ โมรู้สึก...เหมือนจะเกลียด แต่ก็ไม่เกลียด” น้องโมขมวดคิ้วพลางเบะปาก “เหมือนจะชอบแต่ก็ไม่ชอบอ่ะค่ะ” ผมเกาหัวแกรกๆสับสนกับแฟนผมว่าคุณเธอต้องการจะพูดอะไรกันแน่ คือผมก็เข้าใจนะ คนประเภทเดียวกับไอ้เวย์มันมีไม่เยอะ แถมเข้าใจยาก เอาเป็นว่าส่วนที่ดีที่สุดของไอ้เวย์คือ ‘นม’ จบนะ! “พี่ว่าโมเป็นอะไรมากปะ?” น้องโมจิ๊ปากไม่พอใจกับความรู้สึกตัวเอง ผมถอนหายใจก่อนจะสอดมือเข้าไปในเรือนผมคนตรงหน้าอีกครั้ง จากลักษณะท่าทางสับสนของน้องโมตอนนี้ ถ้าถามพี่เตย์ว่าเป็นอะไร พี่คงบอกได้แค่ว่า... “พี่ว่า...” ผมมองหน้าเธออย่างลังเลก่อนจะก้มลงกระซิบชิดใบหู “น้องโมเป็นเมนส์” เพี๊ยะ! กราบสวัสดี สุดท้ายนี้ กูก็โดนตบ อาเมน ;_; “กวนตีนค่ะ” น้องโมปรายตาดุใส่ผม ครับ ยอมรับก็ได้ ;_; “พี่ล้อเล่นเองนะ แค่นี้ต้องตบเลยเหรอ L” ผมเบะปากพร้อมเสียงกระเง้ากระงอดอย่างงอนๆเรียกร้องความสนใจทำให้น้องแตงโมยิ้มบางเหมือนนางมารร้ายก่อนจะปล่อยช็อตเด็ดทิ้งท้ายที่ทำเอาผมเบิกตาโต! “ถามจริงนะคะ พี่เตย์ไม่สงสัยบ้างเหรอว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องพี่เตย์มีกิ๊ก?” ...ตึก ตัก เสียงหัวใจผมเริ่มเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอกเมื่อจู่ๆเธอก็เปิดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง เออ คือผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยสักนิด คิดว่าอาจจะเป็นเพราะตัวผมเอง... แต่น้องโมกำลังบอกผมว่ามีคนปล่อยข่าวงั้นเหรอวะ? “โมไม่ได้ชอบเพื่อนพี่เพราะเค้าดูจริงใจหรอกนะคะ แต่ว่าเพื่อนพี่เค้า...” “...” “ตอแหลเนียนดี J” หมายความว่าไงวะ??? “บางทีคนที่ปล่อยข่าวอาจจะเป็นคนที่รักพี่มากๆและอยากได้พี่ก็ได้นะ อย่างเช่น...” น้องแตงโมพูดพลางหมุนปลายผมเป็นเกลียว น้ำเสียงเธอเรียบง่ายไม่ปรากฏความพิรุธหรือท่าทีโกหกแต่อย่างใด ทำให้ผมเริ่มจะคล้อยตามเธอนิดหน่อยจนกระทั่งเธอเปล่งชื่อๆหนึ่งออกมา... “แพรวา แก้วรังสรรค์ เป็นต้น”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more