และผมคิดว่าผมพอจะเดาได้อยู่สองคน คนที่อยากให้พวกเราแยกออกจากกัน หนึ่งคือ น้องแตงโม เมียผม อันนี้ยังพออภัยและเข้าใจเหตุผล สองคือ... ไอ้เหี้ยพี่กัลป์! อันนี้กูไม่ยอม! แต่สิ่งใดในโลกล้วนอนิจจา ถ้าเกิดว่ามันไม่ใช่สองคนนี้ผมก็ตันแล้วล่ะนะ และผมหวังว่าในบรรดาผู้ต้องสงสัยไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามขออย่างเดียว… อย่าเป็นไอ้เวย์ก็พอ
เพราะถ้าเป็นแบบนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี ผมกลอกนัยน์ตาไปมาก่อนจะมองหน้าไอ้เวย์นิ่งๆ รอคำตอบแต่ทว่า...
“ขอโทษนะ”
“...”
“กูมีคนที่กูชอบอยู่แล้วว่ะ” ผมเบิกตาโพลง คนที่มันชอบก็คือผมไม่ใช่เหรอวะ? แล้วนี่มามุขไหนเนี่ย ไอ้เว๊! คือกูรู้แล้วว่ามึงชอบกู นี่กะแอ๊บ กะเนียน แล้วมาเฉลยว่าเป็นกูทีหลังใช่ปะ บอกเลยว่าไม่ตกใจ!
แต่ทำเป็นไม่รู้เรื่องดีกว่า อรั้ย >_/////_O///Oชอบผู้ชายนะมึง”
ใครเอ่ยตอแหล... กูเองจ้า ^O^
