♥애들 Go to jail ติดคุกน่ะเรื่องเล็ก กินเด็กน่ะเรื่องใหญ่

EP4.1 ll น้องโยน่ารัก คึกคัก เวลาลงเล่น [1]

ฉันกำลังงงๆ กับชื่อวิชาของน้องโยอยู่ ฟังดูแล้วทะแม่งๆ แต่ก่อนที่ฉันจะได้คิดอะไรต่อ ปลายหางตาฉันก็เห็นอีน้องปลั๊กหรืออีหมาปั๊กเฟรชชี่หน้าดีที่เคยเป็นแฟนเก่าของฉันเดินควงนังหมวยหน้าแป้นแล้นผมสั้น ตัวเล็ก ปากแดงมาทางร้านหมูเกาหลี

อ๊ะ อีนี่ ผีส่งมารังควานฉันหรือไง ไปไหนก็เจอ!

ก็ดี วันนี้ฉันสู้! ถ้าอีหมาปั๊กมันจะควงอีหมวยหน้าแป้นนั่น ฉันก็จะมุมิกับน้องโยให้มันดูเหมือนกัน มันจะได้รู้ว่าฉันอ่ะมีทางเลือก แถมเลือกได้ดีกว่ามันด้วย หล่อ สูง ขาว ตี๋ ดีที่สุด

ฉันกำลังเพ่งกระแสจิตคิดชั่วไปทางสองคนนั้นและเหมือนพวกมันจะรู้ มันก็เดินเข้ามาในร้านที่ฉันนั่ง และบังเอิญเหลือเกินที่โต๊ะเหลือแค่โต๊ะเดียวแถมยังอยู่ฝั่งข้างๆ กันอีกต่างหาก

อีหมาปั๊กกับอีหมวยยังไม่รู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของฉัน จะมีก็แต่น้องโยที่ทำหน้าฉงนก่อนจะสะกิดเมื่อเห็นฉันไม่ได้นั่งกินต่อ

จึ้กๆ

“ขวัญ”

ฉันยังคงเพ่งพร้อมหน้าเหวี่ยงสุดพลัง ส่งกระแสจิตตอนที่อีหมาปั๊กกระแทกก้นลงกับเก้าอี้ให้มันหันมาทางเรา

มองสิ… มอง หันมามองฉันสิวะ!

“ของขวัญ”

มองฉัน มองงงงงง

ฉันยังคงไม่เลิกราและส่งกระแสจิตไปทางพวกมัน ไม่รู้ตัวเลยว่าฉันเผลอยื่นหน้าไปทางน้องจนกระทั่งน้องเรียกชื่อฉันอีกครั้งและฉันก็สะดุ้งโหยงเพราะฉันตกใจที่ริมฝีปากน้องเฉียดใบหูฉันไปนิดเดียว

“ของขวัญ”

“ฮะ!” ฉันว่าแล้วหันหน้าไปทางน้องโย และฉันก็แทบจะถอยหลังจนตัวเกือบไปโดนเตา ยังดีที่น้องรั้งตัวฉันไว้ทัน เพราะพอฉันหันกลับมาหน้าน้องก็เกือบจะชนฉันอยู่แล้ว

“ ขะ ขอโทษที” ฉันยิ้มแหยก่อนจะค่อยๆ ดันตัวกลับไปที่เก่า เสี้ยววินาทีที่หน้าฉันกับน้องใกล้กันมันโคตรจะมีความหมาย ฉันไม่ทันจะเขินหรอก ฉันมัวแต่ตกใจซะมากกว่า แต่พอสถานการณ์กลับมาเป็นปกติ ฉันก็ดันทำตัวไม่ถูก

“เป็นอะไรรึเปล่า มองอะไรเหรอ?” น้องโยคงสีหน้าปกติ จนฉันรู้สึกว่าฉันมันบ้าที่คิดลึกจนเกินไป น้องไม่เห็นสนใจเลยว่าเมื่อกี้ปากน้องจะเฉียดหรือหน้าเราจะชนกันรึเปล่า

“อ๋อ รุ่นน้องที่รู้จักอ่ะ”

“เหรอ จะทักมั้ย?” น้องโยมองฉันด้วยนัยน์ตาใสซื่อ น้องคงเข้าใจอย่างที่ฉันบอกจริงๆ นั่นแหละ ช่างเป็นเด็กที่ใสสะอาดปราศจากมลทิน ต่างจากอีหมาปั๊กอะไรนี่เหลือเกิน

ฉันคิดอยู่ในใจว่าจะทักดี หรือไม่ทักดี… ฉันก็ไม่อยากคุยกับอีน้องปลั๊กนักหรอกเพราะเหตุผลที่มันบอกเลิกฉันมันน่าถีบมาก แต่ในเมื่อวันนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวแต่มากับผู้ที่ดี และดีกว่ามัน ดังนั้นฉันจะทัก!

ฉันพยักหน้ารับกับน้องโยแล้วยิ้มก่อนจะปรายสายตาชั่วๆ ไปทางน้องปลั๊ก

“อ้าววววว บังเอิญจังเลยอ้ะ น้องปลั๊กก็มาทานอาหารที่นี่ด้วยเหรอคะ” ฉันกึ่งพูดกึ่งตะโกนแถมยังยกมือให้นางเห็น เพื่อไม่ให้นางแอ๊บไม่ได้ยินและไม่รู้เรื่อง อีน้องปลั๊กชะงักไปกับเสียงสองของฉันก่อนจะหันมาด้วยหน้าตะลึง

“อะ อ้าว พี่ขวัญ สวัสดีครับ” อีหมาปั๊กยิ้มแห้งแล้วยกมือไหว้

แหมๆ ทำมาเป็นคนดี ปกติมันเคยยกมือไหว้ฉันที่ไหน เจอทีไรแทบจะตบหัวฉันคว่ำ อีเด็กตอแหล

“ว่าแต่มากับใครอ่ะจ๊ะ เมย์ไปไหน” ฉันยิ้มจนตาหยีแล้วเอ่ยชื่อ ‘เมย์’ ถ้าถามว่าเมย์ไหน ฉันก็ไม่รู้หรอก ฉันแอ๊บหลอกขึ้นมาไปงั้น เพราะฉันหมั่นไส้มัน ต้องการยุแยงตะแคงรั่วเพราะความชั่วมันบังตา

“เมย์ไหนอ่ะพี่ขวัญ” อีน้องปลั๊กทำหน้างงๆ

“เมย์แฟนน้องไงจ๊ะ ไม่มาด้วยเหรอ” ฉันแกล้งแต่ทำหน้าซีเรียสจนอีนังหมวยหน้าแป้นนั่นชะงักและถลึงตาใส่อีหมาปั๊กอย่างคาดโทษ อีหมาปั๊กลืนน้ำลายแล้วจ้องฉันเหมือนจะงับหัวเข้าไป

“พี่ขวัญจำผิดปะครับ แฟนผมชื่อมายด์ตะหาก”

“อ๊ะเหรอๆๆๆๆ โอ๊ยตายแล้ว สงสัยจะจำผิด พี่ขอโทษนะน้องมิ้น”

“หนูชื่อมายด์ค่ะ” อีหมวยหน้าแป้นยิ้มแหยแล้วทำหน้าไม่พอใจเท่าไหร่

“เอ้า โทษที พี่สับสน อีปลั๊กมันหลายคน ใครจะไปจำได้” ฉันยิ้มร้ายก่อนจะทำหน้ามีจริตแล้วหันไปทางอื่น อีน้องปลั๊กส่งเสียงฮึ่มฮั่มในลำคอ ในขณะที่อีหมวยหน้าแป้นนั่นทำท่าสับสนนิดๆ ว่าฉันพูดจริงหรือไม่จริง ฉันกำลังจะทิ้งระเบิดให้พวกนางขัดคอกันเล่นๆ แต่อีน้องปลั๊กก็ดัน…

“แหม ไม่เท่าพี่หรอกครับ เมื่อวานไม่ได้มากับคนนี้นิ”

แน่ะ แกจะเอาคืนฉันเหรอ อีเด็กผี! อีนังหมาปั๊ก ถ้าวันนี้แกไม่กลับไปนอนร้องไห้ที่บ้าน อย่าเรียกฉันว่าของขวัญ!

“ใช่จ้า เมื่อวานมากับเพื่อนอ่ะค่ะ วันนี้มากับคนพิเศษ” ฉันย้ำคำสุดท้ายหนักแน่นก่อนจะควงแขนน้องโยอวดมันด้วยใบหน้าลัลล้า น้องดูงงๆ กับสิ่งที่ฉันทำแต่ไม่ถามอะไร ยินยอมพร้อมใจให้ฉันควงแต่โดยดี

“โอ๊ะ แหม มีแฟนใหม่เร็วจังเลยนะพี่ ได้ข่าวว่าเพิ่งเลิกไปอ่ะ ไม่ได้นอนร้องไห้เป็นอาทิตย์อ๋อ” อีเด็กปากเหี้ยอย่างอีปลั๊กมันแซะฉัน มันทำเหมือนมันหล่อและมีค่ามากจนฉันต้องเสียดาย ฉันสะบัดบ็อบแล้วซบน้องโย

“หูย ร้องไห้อะไรอ่ะน้อง พี่เฉยๆ อ่ะ ความจริงพี่ก็คบมันไปงั้นๆ แหละ ไม่ได้จริงจัง ไม่เหมือนคนนี้หรอก” ฉันหัวเราะโฮะๆ อย่างมีจริตก่อนจะชะงักเมื่อหันไปสบตากับน้องโยที่ตวัดนิ้วชี้เข้าที่หน้าตัวเองแล้วกะพริบตาปริบๆ

อุ้ย… ตายละ น้องมันไม่รู้เรื่อง แต่ก็ช่างเถอะ ฉันเหมาไปละว่าน้องเป็นแฟนฉัน ถึงจะยังไม่ใช่ในตอนนี้ แต่ในอนาคตน้องก็ต้องเป็นอยู่ดีแหละ

“แล้วน้องปลั๊กอะคะ ได้ข่าวว่าเพิ่งเลิกกับแฟนไปไม่ถึงอาทิตย์ อ๊ะ มีใหม่ก่อนหน้านั้นอีกนี่นา คบซ้อนหรอกหรอ ไม่เอานะ คราวหลังอย่าทำอีก เดี๋ยวผู้หญิงเขาจะว่าหน้าตัวเมียนะ”

“หมายความว่าไงอ่ะปลั๊ก” อีน้องมายด์อะไรนั่นย่นคิ้วแล้วหันไปที่อีน้องปลั๊กทันที ฉันหัวเราะชั่วช้าอยู่ในใจที่ทำให้นางงานเข้าได้

“พี่ขวัญเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า ผมอ่ะเลิกไปนานละนะ” อีปลั๊กมันบังอาจตอแหลหน้าด้านๆ ฉันแค่นหัวเราะดังมากก่อนจะตีไหล่น้องโย ฉันแทบจะลืมไปแล้วว่าน้องอยู่ตรงนี้ ตอนแรกฉันก็ว่าจะไม่อะไรกับมันละ แต่พอฉันเห็นสีหน้ากะล่อนของอีเด็กเวรหัวขน ความดันฉันก็พุ่งปรี๊ดตามประสาคนวัยชรา และฉันก็ลุกพรวดชี้หน้าด่ามันกลางร้านอาหารอย่างไม่สนฮีสนแดดใดๆ อีก

“โถ อีหมาปั๊ก เลิกนานบ้านเตี่ยแกสิ แกเพิ่งเลิกกับฉันไปอาทิตย์ที่แล้วโว้ย อีตอแหล” เสียงประกาศกร้าวราวกับโทรโข่งของฉันดังไปทั้งร้านจนทุกสายตาหันมาทางเรา แน่นอนว่ารวมถึงน้องโยคนหล่อของฉันด้วย

ซวยละ… โมโหเลือดขึ้นหน้าไปหน่อย!

“ขวัญ” น้องโยตกใจก่อนจะพยายามกระตุกเสื้อฉันให้นั่งลง ฉันมองไปทางซ้าย เห็นสายตาอีป้าที่ยกซัมซุงเตรียมถ่ายคลิป มองไปทางขวาเห็นอีเจ๊ที่ยกไอโฟนแปดขึ้นมาเตรียมกด ด้านหน้าก็มี Huawei Y3 แถมด้วยมือถือ Oppo รุ่นซูมฉิบหาย ซูมไกลก็เห็นไปถึงเทือกเขา ซูมใกล้ก็เห็นเข้าไปถึงเซลล์เม็ดเลือดแดงในหนังหน้า

“อุ๊ย ฮะๆๆๆๆ ล้อกันเล่นจ้า” ฉันแกล้งขำก่อนจะโบกมือไปมา หน้าร้อนแถมอายจนแทบจะซุกเตาแล้วเผาตัวเองให้ตายตรงนี้ แฟนใหม่อีหมาปั๊กชะงักแล้วมองหน้าฉัน ส่วนอีเด็กเปรตนั่นก็อึ้งไปเช่นกัน

“ใจเย็นๆ เราตกใจหมดเลย” น้องโยว่าแล้วลูบหลังฉัน ฉันแค่นหัวเราะแล้วทำตัวไม่ถูกแต่ยังแอบส่งสายตาอาฆาตไปให้อีเด็กเปรตนั่นอยู่

“โทษทีอ่ะ เราหัวร้อนไปหน่อย แบบว่า… โยเข้าใจใช่มั้ย ความจริงแล้วอีน้องที่นั่งตรงข้ามเนี่ย” ฉันเน้นเสียงดังฟังชัดแล้วถลึงตาใส่มัน “เป็นแฟนเก่าเราเองแหละ เพิ่งเลิกไปอาทิตย์ที่แล้ว มันนอกใจเรา” ฉันกระแทกเสียงอีก ทุกครั้งที่พูดอีหมาปั๊กก็สะดุ้งเหมือนโดนหนังยางดีด