ชีวิตนอกกรอบ
986 Words
ตอนที่ 3
สาว ๆ ที่อยู่ในงานปาร์ตี้บังคับไม่มีใครละสายตาจากเขาได้เลย พีทรุ่นพี่หนุ่มหล่อคารมดี ขวัญใจสาว ๆ ของรุ่นน้องปีหนึ่งทั้งหลาย
“เอ้า คุยกันอยู่ได้ อยู่ที่บ้านพ่อกับแม่ไม่ให้พูดกันหรือยังไง จะคุยทำไมไม่ทราบครับน้อง ๆ
เสียงรุ่นพี่ที่พาน้อง ๆ มาในงานเลี้ยงต้อนรับตะโกนดังขึ้น รุ่นน้องทุกคนรีบหยุดปาก ทุกอย่างสงบนิ่งและเงียบกริบ นี่เหรอที่เค้าเล่าลือกัน หล่อสมชื่ออยู่นะ
น้ำน่านที่ไม่ทันหยุดคุยกับอันดาที่อยู่ข้าง ๆ เพราะต้องคอยฟังเสียงไปเรื่อย ๆ แต่สายตาก็ยังไม่ละเลยไปจากพี่พีทเลยแม้แต่นิด และพีทเองก็คงจะรู้สึกตัวว่ามีใครแอบมองอยู่ จนเขาต้องเดินมาทางที่น้ำน่านและอันดานั่งอยู่
“มีปัญหาอะไรกับพี่รึเปล่าน้ำน่าน” เธอได้แต่มองความหล่อของรุ่นพี่จนลืมตัว และรู้สึกตัวอีกทีตอนเข้าเอื้อมมือมาแต่ไหล่มนของเธอ
“ปะ...เปล่าค่ะพี่พีท ไม่มีอะไร” หญิงสาวได้แต่อึกอัก รีบตอบ ๆ ไป เพื่อแก้อาการเขิน
“นึกว่ามีอะไร ข้องใจอะไร ปรึกษาพี่ได้ตลอดเลยนะน้องน้ำน่าน”
พี่พีทพูดจบ ก็เอามือมาขยับป้ายชื่อที่ห้อยบิดเบี้ยวกระเท่เร่อยู่ที่ใต้หน้าอกให้ตรง แต่ระหว่างที่เอื้อมมือมา ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตั้งใจที่จะสัมผัสหน้าอกของเธอหรือเปล่า แต่มันกลับทำให้หญิงสาวรู้สึกหน้าร้อนฉ่าขึ้นทันที ใจเต้นระรัวเป็นกลองได้อย่างน่าแปลก
สิ่งที่ทำให้พีทเรียกชื่อของน้ำน่านถูก ก็เพราะป้ายชื่อที่แขวนอยู่ที่คอ ไม่ได้มีความสำคัญอะไรอย่างอื่นที่ทำให้พี่พีทสนใจเธอไปมากกว่ารุ่นน้องคนนึง แต่หลังจากวันนั้นไม่นาน
ตั้งแต่นั้นมาน้ำน่านและพีทก็มีความสัมพันธ์ที่ค่อยๆ พัฒนาดีขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีเพื่อนอย่างอันดาและปันปันเป็นกองเชียร์อยู่ตลอดเวลา พีทดูแลน้ำน่านอันดาและปันปัน เขาพาทั้งสามคนไปกินข้าว ดูหนัง บางครั้งก็มีโรสิตาหรือนังโรซี่สาวสองไปด้วย เพราะน้ำน่านก็ไม่กล้าที่จะไปกับพีทเพียงสองคนเช่นกัน
ตั้งแต่บัดนั้นน้ำน่านและปันปันก็ไม่เคยโหนรถเมล์กันอีกเลย เพราะมีพีทคอยอาสารับส่งทั้งไปและกลับ พีทเป็นคนน่ารัก ติดตลกตลอดเวลาอยู่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุด และสำคัญพีทเคยเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนสมัยอยู่มัธยม ทั้งปันปันและน้ำน่านก็แอบปลื้มรุ่นพี่คนนี้อยู่ไม่น้อย แต่ว่าปันปันได้เก็บเอาไว้เพราะเห็นว่าน้ำน่านก็ดูจริงจังไม่น้อย ส่วนพีทในความรู้สึกของเขานั้นคืออยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
จากแค่จับมือ ก็เปลี่ยนมาเป็นโอบกอด จากนั้นให้เธอรู้จักกับคำว่าจูบเคยได้ทำเมื่อก่อนนี้ รสจูบของพีทนั้นช่างจริงจังและนุ่มนวลจนน้ำน่านติดใจ อยากจะได้รสจูบจากพีททุกๆ วัน
“พี่พีท!! นี่ในรถนะคะ” หญิงสาวปรามเมื่อเห็นชายหนุ่มจะลุ่มล่ามใส่เธอแม้กระทั่งในรถเมล์ ถึงแม้จะคนน้อยและอยู่ด้านในสุดหลบสายตาผู้คนก็เหอะ แต่น้ำน่านก็คิดว่ามันไม่เหมาะสมอยู่ดี
“ทำไมล่ะ น้ำน่าน พี่แค่หอมแก้มเองนะ ไม่ได้จะทำอะไรล่วงเกินน้ำน่านสักหน่อย”
“แต่นี่บนรถน้ำน่านยอมให้พี่พีทแค่จับมือเท่านั้นค่ะ” หญิงสาวรีบพูดสวนกลับไป เพราะมันจะประเจิดประเจ้อ อีกอย่างเธอเองก็ยังเป็นแค่นักศึกษา และทั้งสองคนยังไม่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
พีทเริ่มจีบน้ำน่านรุกหนักขึ้นเรื่อย ๆ จากที่เธอเคยติดกับอันดาและปันปันตลอด ตอนนี้พีทก็กลายเป็นคนที่อยู่ข้าง ๆ น้ำน่านเสมอ แต่ว่าพีท และอันดา ปันปัน ก็เป็นกลุ่มที่เที่ยวด้วยกันอยู่บ่อยๆ ตามประสาชีวิตเด็กมหาลัยในเมืองกรุง ที่นี่ทำให้น้ำน่านและปันปันออกเที่ยวกลางคืนอยู่บ่อย ๆ ทั้งที่ก่อนหน้าที่จะมาเรียนทั้งคู่เรียกว่าไม่เคยสัมผัสบรรยากาศในผับเลยก็ว่าได้ แต่เดี๋ยวนี้พอตกเย็นทีไรก็มีแต่ไปผับกันทุกคืนและย้ายสถานที่เที่ยวไปเรื่อย ๆ พวกเธอไปเที่ยวได้อย่างสบายใจไม่ต้องกลัวผู้ปกครองมาคอยนั่งด่านั่งบ่นคอยห้ามนู่นห้ามนี่
อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้ยังเป็นแค่ช่วง เปิดเทอมมาไม่นาน รายงานโปรเจ็กต์อะไรก็ยังไม่เยอะเท่าไหร่ กลุ่มพวกเธอก็เลยเน้นไปที่การเที่ยวเสียมากกว่า
“คืนนี้เราไปปาร์ตี้กันมั้ยเพื่อน” อันดาเอ่ยปากถามชวนเพื่อน ๆอีกแล้ว
“ไปไหนดีอ่ะ เห็นพี่พีทก็บ่นๆ อยู่เหมือนกันว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปRCAดูบ้าง”
“เราไปแถว ๆ เอกมัยสิ ผับเปิดใหม่เพียบเลย เดี๋ยววันนี้ชั้นพาไปร้านเปิดใหม่ เพื่อนชั้นบอกว่าเปิดเพลงเริ่ด ร้านก็สวยด้วย ผู้ชายเพียบเลยแก”
“เออ งั้นคืนนี้ไปเจอกันที่นู่นสามทุ่มละกันนะ ไปถึงแล้วโทรหาชั้นละกัน เดี๋ยวชั้นไปกับอีโรซี่ละกัน เดี๋ยวโทรชวนมันก่อน วันนี้ดันไม่ยอมมาเรียน เป็นเชี่ยไรไม่รู้อีนี่แม่งแรด สงสัยเมื่อคืนแม่งเที่ยวหนักไปหน่อย”
- Writer
