Gece karanlığının en koyu olduğu vakitte, orman küçük ayakların kurumuş yaprakların üzerine basarak çıkardığı çıtırtı sesleriyle yankılanıyordu. Dudaklarından kaçan hızlı nefes ve gözlerinin aradığı her bir açıklık onun için birer çıkış yolu olarak karşısına çıkıyordu.
Ne zamandır toprak yolu aradığını bilmiyordu, bulabildiği tek şey kuru yaprakların arasında kalmış uzun uzadıya süren koca bir karanlıktı.
Evden ayrılmadan önce annesinin hazırladığı şeyleri birer birer üzerine geçirmişti.
Giydiği kalın kıyafetlerden al beline doladığı kuşağına kadar hepsi yaklaşan kış için bir hazırlıktı. Aynı şekilde sadece gözleri açık kalacak şekilde bedenine sardığı pelerini de bu işlevi görmek için önceden hazırlanmıştı.
Bu kadar hazırlıktan sonra Rosaline bir şeyi fark etti; bu yolculuk zaten
