Chapter 1
987 Words
"เจ้านาง แกจะไปไหนต่อ"
ฉันลากกระเป๋าเดินออกมาจากทางออกสนามบิน ก่อนที่ยัยเรดเพื่อนฉันจะถามขึ้น
"ฉันว่าจะกลับไปหาแม่ก่อนนะ แม่อยู่คนเดียว"
ฉันเอ่ยออกไปก่อนจะเดินไปที่จอดรถ ฉันเปิดกระโปรงรถแล้วยัดกระเป๋าลงไป
"จ๊ะแม่คนกตัญญู ลูกดีเด่น ฉันไปละ"
หลังจากโดนประชดฉันก็ทำได้แค่ส่ายหัวเบาๆ มันก็จริงที่ฉันติดแม่มากเพราะเรามีกันแค่2คน ส่วนพ่อ ชั่งมันเถอะ รู้แค่ว่าฉันอยู่กับแม่แค่2คน ทุกวันนี้ฉันไม่มีเวลาไปเที่ยวหรือปาร์ตี้กับเพื่อนๆหรอก เลิกงานก็กลับมาอยู่กับแม่ ส่วนเรื่องความรัก แฟนไรเนี้ยยังไม่มีในหัวเลย อ่อฉันลืมแนะนำตัว ฉันชื่อเจ้านาง พัชราภา กิรติกานต์ อายุ24ปี ตอนนี้ทำงานเป็นแอร์โฮสเตส จริงๆไม่มีเงินเรียนขนาดนั้นหรอก ฉันเป็นนักเรียนทุนโครงการของสายการบินภัทรแอร์ไลน์นะ สายการบินบินทั้งในประเทศและต่างประเทศ ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้านโทรบอกแม่เรียบร้อยแล้ว
@บ้านเจ้านาง..
"แม่คะ หนูกลับมาแล้ว"
ฉันลากกระเป๋ามาวางไว้ข้างในตัวบ้านแล้ววิ่งไปกอดแม่ทันที
"คิดถึงจังเลย"
ฉันหอมแก้มแม่ซ้ายทีขวาที แม่ยิ้มๆพรางลูบหัวฉันไป
"ขี้อ้อนจริงๆลูกคนนี้นิ ป่ะๆกินข้าวกัน"
พูดจบก็พาฉันไปที่โต๊ะอาหาร ฉันนั่งทานข้าวส่วนแม่ก็ออกไปรถน้ำต้นไม้
LINE....
Rad.lady : ยัยเจ้านางคืนนี้มาเจอกันที่seasonผับ เพื่อนๆอยากเจอแก
Chaonang : แม่ฉันอยู่คนเดียว คงไม่สะดวกนะ
Rad.lady : แกปฏิเสธพวกฉันรอบที่ล้านแปดละ
Chaonang : เอ่อคือ
Rad.lady : ช่างมันเถอะ ฉันไม่กวนแกแล้ว
Chaonang : ไม่ดึกนะ
Red.lady : เย่ๆ เจอกันน้าเพื่อนรัก
ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วก็ถอนหายใจออกมา เห้อ เอาเถอะไปแปปๆเองคงไม่เป็นไรหรอกมั่ง
"แม่คะ หนูจะออกไปข้างนอกคงมาดึกๆแม่อยู่ได้นะคะ"
ฉันถามออกไป มือก็โอบกอดแม่ด้วยความรักใคร่ แม่ฉันยิ้มกลับมา
"ไปเถอะลูก ใช้ชีวิตให้เหมือนคนอื่นบ้าง แม่อยู่ได้"
แม่ฉันนี่ก็อยากให้ฉันไปเที่ยวกับเพื่อน มีแฟนอย่างคนอื่นเค้านั้นแหละ แล้วไงหละฉันมีแม่คนเดียวนะยังไงฉันก็ยังยืนยันจะทำแบบเดิม เรื่องพวกนั่นเอาไว้ทีหลัง
@season ผับ
ฉันจอดรถเสร็จก็เดินเข้ามาทางประตู ตรวจบัตรเสร็จฉันก็เดินเข้าไปโซน Vip ยัยเรดบอกว่าอยู่ตรงVip 2 ฉันเดินเข้าไปเรื่อยๆ คนเยอะแหะ เสียงดังด้วยฉันไม่ค่อยชอบเที่ยวในที่แบบนี้เท่าไหร่
"อยู่ตรงไหนนะ"
ฉันเดินไปเรื่อยๆก่อนจะไปชนกับใครเข้า
"โอ๊ยยยย"
ฉันหงายหลังกำลังจะล้มแต่ว่ามีคนมารับฉันไว้ทัน
"ขะ ขอโทษค่ะ"
ฉันเอ่ยออกไปก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ฉันชนเมื่อกี้นี้ หล่อจัง เขาเป็นผู้ชายที่หล่อมากๆ สูงน่าจะ180กว่าๆ เขาดูดีมากๆอ่ะ แต่ฉันไม่ได้สนใจหรอก
" เป็นอะไรหรือเปล่า"
เขาถามฉันแต่ตาจ้องฉันตาเป็นมัน อึ่ย ขนลุกอ่ะ ฉันรู้สึกประหม่า รู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษนะคะฉันเดินไม่ระวังเอง แล้วก็ ขอบคุณค่ะที่ช่วย"
ฉันเอ่ยออกไป เขามองฉันนิ่งไม่ตอบอะไร ก่อนที่จะมีเสียงมาจากทางด้านหลังเขาคงจะเป็นเพื่อนกันละมั่ง
"มีอะไรเปล่าไอ้อะ เชี่ยยยย สวยชิบหาย"
จู่ๆคนที่มาใหม่ก็มองหน้าฉันตาเป็นมัน มองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ฉันคงจะอยู่ให้ผู้ชายสองคนนี้แทะโลมไม่ได้แล้วละ
"เอ่อ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"
พูดจบฉันก็เดินหนีออกไปทันที ดูจากหางตาแล้วเขามองตามฉันอ่ะ หรือฉันคิดไปเอง คงไม่มั่ง
End Chaonang Talk
Off Talk
ผมกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงคนไหนไม่รู้เดินมาชนผม เธอกำลังจะล้มผมก็เอื้อมมือไปรับเธอไว้ พอเธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมเท่านั้นแหละ เชี่ยยย สวยชิบหาย นางฟ้าชัดๆ และผมคงจะจ้องเธอนานไปหน่อยเหมือนเธอจะรู้ตัว
"ขะ ขอโทษค่ะ"
เธอกล่าวขอโทษผม แล้วดึงมือมาปกปิดชุดที่มัน เอ่อ นั้นละ นมแทบจะทะลักออกมาอยู่ละ แม่งหงุดหงิดชิบหาย ทำไมมาแต่งตัวโชว์เนื้อหนังแบบนี้วะเป็นผู้หญิงนะโว๊ยย เออแล้วกูเป็นอะไร
"เป็นอะไรหรือเปล่า"
ผมถามออกไป
"ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษนะคะฉันเดินไม่ระวังเอง แล้วก็ ขอบคุณค่ะที่ช่วย"
ท่าทางเธอดูเก้ๆกังๆ หน้าแดงๆ ผมก็จ้องเธอแบบนั้นไม่พูดอะไร สักพักไอ้เพื่อนตัวดีก็เดินมาเรียกผม
"มีอะไรเปล่าไอ้อะ เชี่ยยยย สวยชิบหาย"
ไอ้เชี่ยซันนั้นแหละ เจ้าของผับที่นี่แล้วก็หุ้นส่วนคาสิโนของผม คือมันมองตาเยิ้มๆนี่ถ้ากินคนตรงหน้าได้มันกินไปแล้ว แม่งไอ้สัสมึงมาจ้องผู้หญิงของกูแบบนั้นหมายความว่าไงวะไอ้ซัน
"เอ่อ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"
พูดจบเธอก็เดินหนีตรงไปทางโต๊ะ Vip ทันที ผมมองตามไปว่าเธอนั่งโต๊ะไหน หึ ใกล้โต๊ะที่ผมนั่งพอดี
"ไอ้สัสแม่ของลูกกู"
ไอ้ซันพูดจบก็เดินตามผู้หญิงของผมไป ผมดึงมันไว้ก่อนจะเอ่ยออกไป
"มึงหยุดไอ้ซัน คนนี้ของกู"
- Writer
