7
1537 Words
พันนาบอกน้องสาวคนเล็กอย่างเอ็นดู
“แล้วแต่ลูกๆ เถอะ”
นายพิงพูดกับลูกๆ อย่างปลาบปลื้มใจ ลูกๆ ของเขาแต่ละคนเก่งๆ กันทั้งนั้น รวมถึงพลพล ถึงแม้ดูจะเจ้าชู้ไปบ้าง แต่เอางานเอาการไม่แพ้คนอื่นๆ
“ผมไปดูที่ดิน ที่พ่อซื้อเอาไว้เลยแล้วกันนะครับ”
แทนคุณบอกบิดาหลังจากกลับมาจากตัวเมือง
“แกจะไม่พักก่อนหรือไง จะไปเดี๋ยวนี้เลยเรอะ”
เทพถามแทนคุณที่ใจร้อนอยากจะไปดูที่
“ครับพ่อ”
“แล้วแต่แกก็แล้วกัน”
“ผมคิดว่าจะไปดูไร่ส้มโชกุนด้วยครับ จะอยู่สักวันสองวันแล้วค่อยกลับ”
แทนคุณนึกถึงที่ดินของเขาที่ปลูกส้มโชกุนเอาไว้ อยากจะไปดูว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้างเพราะบิดาให้ลูกน้องคนสนิทดูแลอยู่
“ระวังตัวหน่อยก็แล้วกัน ถ้าแกจะไปที่นั่นก็ไปแต่เช้า พักที่โน่นสักคืนอย่ากลับมาตอนค่ำๆ มันอันตราย”
เทพสำทับอย่างเป็นห่วงลูกชาย
“ครับพ่อ กะว่ากลับจากดูที่ จะแวะไปดูโรงงานด้วย เราคงต้องเริ่มรับพนักงานและเปิดโรงงานกันได้แล้ว เพราะช่วงนี้ผลผลิตออกมามาก”
“แล้วแต่แกเถอะ”
เทพตอบอย่างเชื่อมั่นในความสามารถของลูกชาย
“โรงงานน้ำมันปาล์มของเรา พ่อจะสร้างเพิ่มอีกไหมครับ”
แทนคุณถามถึงโรงงานผลิตน้ำมันปาล์ม ที่ตั้งอยู่แถบชานเมือง เพราะเขาไปเดินสำรวจตลาดมา เช็คยอดการส่งน้ำมันปาล์มออกมาจากโรงงาน น่าพึงพอใจมิใช่น้อย
“ยังก่อน เพราะว่าน้ำมันของเรายังขายได้เรื่อยๆ ไม่เฟื่องฟูเท่าไหร่นัก” บิดาตอบบุตรชาย
“เหรอครับ งั้นผมไปดูที่ดินเลยดีกว่าครับ อยากเห็นที่ดินอยู่เหมือนกันว่าจะสวยเหมือนที่พ่อว่าหรือเปล่า”
แทนคุณพูดอย่างใจร้อน
“พ่อให้ลูกน้องสร้างบ้านเอาไว้ที่โน่นแล้วนะ ถ้าแกไปตอนนี้คงมืดพอดี ระวังตัวหน่อยแล้วกัน” บิดาเตือนอย่างห่วงใย
“ครับพ่อ”
แทนคุณรับคำบิดา ก่อนที่จะตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิท ไอ้โก้กับไอ้มั่นรีบวิ่งหน้าตั้งมาทันที
“ขอรับเจ้านาย”
ไอ้โก้วิ่งมาหยุดยืนอยู่ต่อหน้าแทนคุณอย่างนอบน้อม ส่วนไอ้มั่นยืนนิ่งเพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ทำอย่างเดียวคือทำตามคำสั่งเจ้านายเท่านั้น
“ไปดูที่กัน” แทนคุณบอกลูกน้องเสียงเรียบแต่ทรงไปด้วยอำนาจ
“จะไปตอนนี้เหรอครับ”
ไอ้โก้มองนาฬิกา เพราะถ้าไปเวลานี้ จะตีรถกลับมาอีกรอบคงมืดค่ำพอดี มันอันตรายน่าดู
“ทำไมแกมีปัญหาอะไร ไอ้มั่นไม่เห็นมีปัญหาเหมือนกับแก”
แทนคุณกอดอกมองลูกน้องอย่างหมั่นไส้
“ไม่มีขอรับเจ้านาย แต่กระผมเกรงว่าจะมืดค่ำน่ะครับ”
ไอ้โก้เสนอความคิดเห็นกับเจ้านายอย่างทะเล้น
แทนคุณส่ายหัวไปมาอยากเตะลูกน้องตัวดีสักทีสองที
“ฉันจะนอนที่โน่น แกสองคนรีบไปจัดของเร็วๆ”
แทนคุณสำทับลูกน้องอีกรอบ ไอ้โก้ถอนหายใจที่ต้องจากบ้านไป เพราะเขาจะไม่ได้จู๋จี๋กับทับทิมสาวใช้ของบ้านหลายวัน คิดแล้วต้องถอนหายใจอย่างเสียดาย
“ขอรับเจ้านาย” ไอ้โก้รับคำแต่ยังยืนถอนหายใจจนน่าหมั่นไส้
“จะไปไม่ไป มายืนถอนหายใจอยู่ได้ เดี๋ยวปั๊ด!”
แทนคุณยกเท้าจะเตะลูกน้องที่ทำอิดออด ไอ้โก้จึงรีบวิ่งหน้าตั้งไปทันที ส่วนไอ้มั่นรีบวิ่งตามไปเก็บข้าวของอย่างไม่รีรอทันทีเช่นกัน ชายหนุ่มมองตามลูกน้องคนสนิทที่เปรียบเสมือนเพื่อนของเขาตั้งแต่วัยเด็ก แม้ทั้งสองจะต่างขั้วกันขนาดไหน แต่เขาผูกพันกับทั้งสองเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน
โก้วิ่งกลับมาที่บ้านพักเพื่อจัดข้าวของอย่างเร่งด่วน ก่อนรีบสาวเท้าลัดเลาะตามทางไปยังห้องครัวที่อยู่อีกฟากหนึ่งของตัวบ้าน สายตากวาดมองหาทับทิมเมียรัก เห็นกำลังก้มหน้าก้มตาเช็ดจานอยู่ในครัว มองซ้ายแลขวาปรากฏว่าปลอดคน คิดว่าเข้าทางพอดี เอามือถูไปมาอย่างถูกใจเมื่อเห็นทับทิมอยู่คนเดียว
“อุ๊ย!” ทับทิมอุทานเมื่อโดนสวมกอดทางด้านหลัง
“ขอหอมหน่อยน้องทับทิมคนสวย”
ไอ้โก้หอมแก้มทับทิมฟอดใหญ่
“พี่โก้บ้า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าหรอก”
ทับทิมยันหน้าอกไอ้โก้อย่างมีจริต
“พี่ดูแล้วว่าปลอดคน ไม่มีใครเห็นหรอก ทับทิมจ๋า พี่ต้องตามนายหัวไปดูที่ คงไม่ได้ชื่นใจทับทิมหลายวัน”
ไอ้โก้พูดด้วยตาละห้อยสร้อยเศร้า
“ดี สมน้ำหน้า”
ทับทิมหัวเราะจิ้มหน้าผากไอ้โก้อย่างหยอกล้อ
“เมียพี่ใจร้ายจัง คอยดูกลับมาจะกินไปทั้งตัวเลย”
ไอ้โก้พูดอย่างหมายมาดดวงตาเป็นประกาย
“ไม่ต้องมาโม้เลย เห็นหมดแรงทุกที ตั้งแต่ยกที่หนึ่ง”
ทับทิมกอดไอ้โก้อย่างยั่วยวน เบียดหน้าอกใหญ่โตเต็มไม้เต็มมือเข้าไปหาเต็มที่
“ขยันยั่วจริงนะ เดี๋ยวเถอะ”
ไอ้โก้พูดอย่างมันเขี้ยวแต่ต้องหน้าละห้อยอีกครั้ง
“พี่ต้องไปแล้ว เดี๋ยวนายหัวจะเตะเอา ก่อนไปขอชื่นใจหน่อยได้ไหม” ไอ้โก้มองทับทิมดวงตาหยาดเยิ้ม
“ก็ได้”
ทับทิมหลับตายื่นหน้าไปให้โก้จุมพิตอย่างเต็มใจ โก้จูบเมียรักจนเต็มคราบ แล้วตัดใจอย่างเสียดาย
เขาแอบหลงรักทับทิมมานานและแอบได้เสียกับเธอ กะว่าจะไปสู่ขออย่างเป็นทางการ แต่มารดาของทับทิมคือป้าเทียบพยายามกีดกันเขาทุกวิถีทาง
โก้คิดว่าเขาเป็นแค่คนงานในไร่ ไม่มีสมบัติพัสถานอะไร ป้าเทียบอยากให้ลูกสาวคนเดียวแต่งงานกับคนมีเงิน เขาจึงต้องแอบลักลอบได้เสียกับทับทิมเรื่อยมา ซึ่งเธอเต็มใจเป็นของเขาอย่างไม่ให้ใครล่วงรู้
“พี่ไปแล้วนะ แล้วจะรีบกลับมา”
โก้ปล่อยร่างอวบอัดของทับทิมอย่างเสียดาย มันตัดใจวิ่งลัดเลาะกลับมาที่พัก เพื่อเอากระเป๋าเป้พร้อมสะพายไปที่หลัง วิ่งกลับไปหาแทนคุณที่รออยู่อย่างหงุดหงิดเนื่องจากลูกน้องอีกคนมานานแล้ว
“ทำไมช้านักวะไอ้โก้ ไอ้มั่นมันมาตั้งนานแล้ว”
แทนคุณหรี่ตามองลูกน้องคนสนิท
มั่นยืนนิ่งไม่พูดไม่จา จนไอ้โก้นึกด่าเพื่อนอยู่ในใจ
หนอยเอ็ง เสือกมาก่อนกูอีกจนได้
“กระผมเก็บของอยู่ขอรับ โธ่... เจ้านาย ใจร้อนเสียจริง”
โก้ตอบเจ้านายหนุ่มอย่างฉลาดและขี้เล่น
“พูดมากแก รีบไปได้แล้ว”
แทนคุณตัดบทขึ้นไปนั่งบนรถปิ๊กอัพ โดยมีไอ้โก้เป็นคนขับ ไอ้มั่นนั่งอยู่ข้างคนขับ ลูกน้องอีกประมาณ 4-5 คนขึ้นไปนั่งด้านหลัง ส่วนลูกน้องอีก 10 คนที่เหลือขึ้นรถอีกคันขับตามรถของเขามา
รถของแทนคุณและลูกน้องแล่นมาถึงที่หมายใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง โดยขับรถขึ้นไปจอดในที่ดินที่บิดาได้ซื้อเอาไว้ พื้นที่ติดแถบเทือกเขาเหมาะแก่การเพาะปลูกไม้ยืนต้น
แทนคุณมองที่ดินที่บิดาซื้อเอาไว้อย่างพึงพอใจ
“ที่สวยดี”
ชายหนุ่มพยักหน้า กวาดสายตามองดูที่ดินที่อุดมสมบูรณ์ไปทั่วอาณาบริเวณรอบกาย ไอ้มั่นและลูกน้องคนอื่นยืนสงบรับฟังคำสั่งของเจ้านาย ส่วนไอ้โก้รีบรายงานเป็นฉากๆ ให้เจ้านายรับรู้ต่อว่า
“เจ้านายครับ ที่ด้านโน่นที่ติดกับเราก็สวยนะครับ”
ไอ้โก้ชี้มือไปยังที่ดินอีกฟากหนึ่ง มีอาณาเขตสุดลูกหูลูกตา
“ที่ดินของใคร?”
แทนคุณขมวดคิ้วมองไปยังหุบเขาอีกด้าน ดูเหมือนว่าที่ดินของเขาจะไกลสุดลูกหูลูกตาก็จริง แต่ไม่ใช่ของบิดาที่ซื้อได้ทั้งหมด เพราะแนวเขตแดนที่เป็นหุบเขาอีกด้านมันไม่ใช่ที่ของเขา
“ของครอบครัวอัครมหาศาลครับเจ้านาย เห็นว่านายพิงจะยกให้คุณหนูพริกหวานครับ มีคนบอกว่าเธอมาที่นี่บ่อยๆ ขอรับเจ้านาย”
แทนคุณลูบคางตัวเองอย่างใช้ความคิด
“มาบ่อยจริงหรือ” เขาถามลูกน้องเพื่อย้ำอีกครั้ง
“ครับ เห็นว่าคุณหนูมาดูแลเรื่องการปลูกต้นทุเรียนหมอนทองด้วยตัวเองเลยครับ ตอนนี้ลงมือปลูกไปพอสมควรแล้ว ส่วนไร่ส้มที่เจ้านายจะไปดู เขตแดนใกล้ๆ กับของเจ้านายเห็นว่านายหัวพิงยกให้คุณพลพลพี่ชายของคุณหนูพริกหวาน คุณพลพลปลูกส้มโชกุนสลับกับไม้กฤษณาเหมือนกับของเราเลยครับเจ้านาย แบ่งปลูกเอาไว้อย่างละครึ่งครับ”
โก้รายงานอย่างรู้ลึกรู้จริงให้เจ้านายหนุ่มฟัง
“แกรู้เรื่องดีจริงนะไอ้โก้” แทนคุณมองลูกน้องอย่างทึ่งๆ
“ผมกว้างขวางเหมือนกันนะครับ ตอนที่เจ้านายไม่อยู่ผมเก็บข้อมูลเอาไว้ บางทีถ้าโชคดีเจ้านายอาจจะได้เจอคุณหนูพริกหวานที่นี่ก็เป็นได้” โก้รายงานด้วยรอยยิ้ม
- Writer
