ตอนที่ 8
1085 Words
รู้สึกราวกับเวลาหยุดหมุนไปชั่วขณะ มันทำให้เธอรู้สึกแค่ว่าบนชายหาดนี้มีเพียงแค่เขากับเธอและไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เขาจูบเธอ เขาเม้มจูบบนริมฝีปากล่างเบาๆ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาซอกขาวๆ ของเธอก่อนจะกดริมฝีปากลงหนักๆ ร่างบางสั่นสะท้านเล็กน้อย เธอยังหลับตาพริ้ม เขายิ้มขณะมองดูเธอด้วยแววตาเป็นประกายที่แฝงด้วยความเอ็นดูก่อนจะกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
“อยากให้ผมจูบต่อไหม?”
“ค่ะ” เมลดาลืมตัวเผลอตอบเขาไปตามความรู้สึกก่อนจะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป เธอเบิกตาโพลงมองใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเขา
“ไม่ใช่ค่ะ ดาไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” เธอยกมือส่ายไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ หน้าแดงก่ำก่อนจะรีบยันตัวลุกขึ้นนั่ง มือเล็กของเธอค่อยๆ ปัดเม็ดทรายที่ติดตามตัวและเสื้อผ้าออก
“ดาว่า.. เรากลับกันเลยดีไหมคะ เริ่มจะมืดแล้วด้วย”
ธีร์วัฒน์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งตามเธอก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของเขา เอื้อมมือลงไปดึงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นตาม เมลดามองดูเม็ดทรายที่ติดตามแขนและเสื้อผ้าของเขาก่อนจะเอื้อมมือไปปัดออกให้ รอยยิ้มน้อยๆ ผุดขึ้นที่ริมฝีปากของเขาขณะมองดูสิ่งที่เธอทำ
“ไปทานข้าวกันเถอะ ผมหิวแล้ว” เขาเอื้อมมือไปจับข้อมือของเธอก่อนจะค่อยๆ ดึงเธอให้เดินตามเขาไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่
หลังจากกลับมาถึงสตูดิโอ ธีร์วัฒน์เดินหายออกไปโทรศัพท์ด้านนอกและคุยโทรศัพท์สักพักใหญ่ๆ ก่อนจะวางสายโทรศัพท์ชายหนุ่มยังยืนนิ่ง หน้าตาเขาเรียบเฉยแตกต่างจากแววตาแข็งกร้าวของเขา ฝ่ามือล้วงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบสักพักก่อนจะเดินกลับเข้ามาในสตูดิโอ
เธอนั่งมองดูรูปภาพที่เขาวาดภายในห้องก่อนจะสะดุดตาภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่เก็บไว้ด้านในสุดรวมกับบรรดาภาพวาดทั้งหมดของเขา เธอคงยังไม่รู้ตัวว่าเขายืนกอดอกมองดูมาสักครู่แล้ว ก่อนที่เขาจะทำเสียงกระแอมกระไอ ร่างบางชะงักไปเล็กน้อย เธอมองดูธีร์วัฒน์ที่กำลังเดินเข้ามาหา
“ของทุกอย่างในห้องคุณใช้ได้ตามสบายเลยนะ พรุ่งนี้ผมคงไม่เข้าไปที่ร้าน คิดว่าจะไปจัดการธุระให้มันเสร็จเรียบร้อยก่อน เอ่อ..จริงสิผมลืมบอกคุณ”
ธีร์วัฒน์เดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะ ล้วงหยิบลูกกุญแจขึ้นมาก่อนหยิบมันส่งให้เธอ
“กุญแจสำรอง ผมให้คุณเก็บไว้เวลามาถึงจะได้เปิดเข้ามาได้เลย”
“ขอบคุณค่ะ”
“ไปอาบน้ำ พักผ่อนเถอะ คุณจะโอเคไหมถ้าเราจะใช้เตียงร่วมกัน มันกว้างมากพอสำหรับเราสองคนแล้วในห้องผมก็ไม่มีเตียงสำรอง”
“เอ่อ.. ได้ค่ะ ดาเชื่อใจคุณ และคิดว่าคุณคงจะไม่ผิดสัญญา”
เธอพูดพร้อมกับรอยยิ้ม คำพูดที่คนฟังต้องเข้าใจได้ในทันทีว่าเธอพูดเพื่อดักคอเขาไว้ก่อน จริงๆ เธอก็ไม่ได้กังวลอะไรมากแต่อะไรๆ มันก็อาจจะเกิดขึ้นได้ ยิ่งเรื่องระหว่างเธอและเขาวันนี้ยิ่งทำให้เธอกลัวใจตัวเองว่าสถานการณ์และอารมณ์จะพาตัวเองให้เตลิดเข้าไปในห้วงอารมณ์นั้นจนควบคุมตัวเองไม่ได้
ธีร์วัฒน์กระตุกยิ้มตรงมุมปาก เขาเข้าใจสิ่งที่เธอพูดดี เมลดาเพิ่งจะผ่านช่วงเวลาร้ายๆ มาและเธออาจจะต้องใช้เวลาสักพัก ที่สำคัญคือเขายังไม่อยากหักหาญน้ำใจเธอเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ที่จริงเขาไม่ค่อยจะอดทนต่อความต้องการของตัวเองสักเท่าไหร่ แต่คราวนี้เขารอได้ เขายังมีเวลาที่จะค่อยๆ ตะล่อมให้เธอยอมเขาอย่างเต็มใจ แล้วพรุ่งนี้ยังมีเรื่องสำคัญที่เขาจะต้องไปจัดการให้เรียบร้อยซะก่อน
“พรุ่งนี้ผมจะจัดการกับฝันร้ายพวกนั้นให้ออกไปจากชีวิตของคุณ ที่จริงผมไม่ได้อยากจะเร่งรัดเอาคำตอบอะไรจากคุณในตอนนี้ ผมชอบคุณจริงๆนะ ..ผมอยากขอให้คุณลองเปิดใจคบผมดูจะได้ไหม?”
เมลดามองหน้าเขานิ่ง รู้สึกถึงความอบอุ่นจริงใจที่สื่อออกมาจากคำพูดของเขา เธอยอมเปิดใจให้เขาเข้ามาในหัวใจของเธอสักพักแล้ว เพียงแต่มันยังไม่พร้อมจะมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับใครในตอนนี้
“โอเคค่ะดาจะลองคบกับคุณ”
เธอพูดตอบเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจเขากระตุกอย่างแรง ธีร์วัฒน์มองหน้าเธอนิ่งก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เธอ เขาโน้มใบหน้าลงไปเกือบชิดใบหน้าของเธอก่อนเอ่ยพูดออกมา
“คุณน่ารักจนผม..” ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ริมฝีปากของเขาก็ปิดแนบสนิทกับริมฝีปากของเธอ เขาจูบเม้มริมฝีปากเธอไปมาก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้าไปลิ้มรสความหวานจากภายปากของเธอ ลิ้นที่ตวัดเกี่ยวพันไปมา สร้างความรู้สึกซาบซ่านจนร่างเธอชาไปทั้งตัว มันทำให้เธอรู้สึกดีจนเผลอครางออกมา
เธอน่าจะมีอารมณ์ร่วมไปกับรสจูบของเขา หลายครั้งที่เธอเผลอจูบตอบเขาโดยไม่รู้ตัว ธีร์วัฒน์ถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายและยิ้มออกมาอย่างพอใจขณะจ้องมองใบหน้าแดงระเรื่อของเมลดา ก่อนจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ร่างบางของเธอเดินหายเข้าไปในห้องพัก
ชายหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเสียดายเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยุดยืนที่กระจกหน้าต่างบานใหญ่ ขณะมองดูบรรยากาศภายนอกที่ท้องฟ้าตอนนี้มืดสนิทแล้ว จะมีก็เพียงแสงสว่างจากเสาไฟฟ้าหน้าชายหาดและแสงจากเรือหาปลาที่ลอยเรืออยู่ไกลๆ เขาล้วงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ หรี่ตาคมกริบลงเล็กน้อยขณะพ่นควันสีขาวๆ ออกมา วันนี้เขาสูบบุหรี่เกิดลิมิตไปมาก แต่ช่างเถอะ ..คืนนี้เขาอาจจะต้องใช้ความอดทนมากหน่อยที่ต้องทนนอนนิ่งๆ ข้างเธอและบุหรี่มันก็ทำให้หัวสมองเขาปลอดโปร่งโล่งขึ้น
- Writer
