ซาตานร้ายสยบรัก (ฉบับฮอตฉ่า)

บทที่ 2

อุรัตน์นรินทร์ยังจำได้ดี ว่าคืนแรกที่เขาและเธอถูกส่งตัวเข้าห้องหอ ถึงสามีจะไม่ได้เมินเฉยต่อเธออย่างที่ใจนึกกลัว เพราะว่าเขาถูกบังคับและไม่เต็มใจกับการแต่งงานครั้งนี้ตั้งแต่ต้น แต่ปราปต์ก็ไม่ได้ทอดทิ้งหรือหนีเธอไปที่อื่น เขายอมเข้าหอกับเธอและทำหน้าที่ของสามีที่พึงทำต่อภรรยา เขาอ่อนโยนไม่บังคับหรือรุนแรงอย่างที่เธอแอบหวั่นอยู่ลึกๆ เพราะยังไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอกันก่อนแต่ง เธอจึงตัดสินปราปต์จากการสังเกตลักษณะท่าทีภายนอกเท่านั้น

แรกที่พบกันเขาดูจะเป็นคนแข็งกร้าว ยโส เชื่อมั่นในตัวเองสูง และไม่เคยไว้หน้าใคร แต่ก็ดูองอาจมีเสน่ห์สมชายชาตรี วันที่เธอจำเป็นต้องย้ายมาอาศัยอยู่กับคุณหญิงปานประดับ แม่ของเขาในฐานะคู่หมั้นคู่หมายของปราปต์ ลูกชายคนสุดท้องของบ้านปรากรณ์เขาพูดจาไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิด ถึงไม่ได้ถากถางออกมาเป็นวาจาเผ็ดร้อนโดยตรง แต่มันกลับเคลือบแฝงไปด้วยความนัยมากมาย ที่หาดีไม่ได้เอาเสียเลย

แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด ถ้าเขาดูจะไม่อยากโดนบังคับคลุมถุงชนขนาดนั้น แต่พอโดนท่านกบินทร์ และคุณหญิงปานประดับ พ่อแม่ของเขาเรียกเข้าไปคุยเป็นการส่วนตัว แค่ไม่นานเขาก็ดูจะสงบลง ไม่คัดค้านหรือปฏิเสธการแต่งงานของเราอีก

แต่อุรัตน์นรินทร์ยังสังเกตเห็นว่าแม้ท่าทางลูกชายคนเล็กของท่านกบินทร์จะดูยินยอม แต่สายตาของปราปต์กลับมีแววกบฏให้เห็นอย่างไม่ปิดบัง...

และคืนเข้าหอนั้นสิ่งที่น่าอดสูซะยิ่งกว่าโดนเขาปลุกปล้ำหรือขืนใจก็คือเขาใช้ถุงยางอนามัยกับเธอ เหมือนนึกกลัวว่าเธอจะไม่สะอาดพอ ทั้งที่ปราปต์ก็รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ แต่เขาก็ดูจะไม่แยแสมันสักนิด ไม่มีการปลอบประโลมด้วยคำหวาน หรือตระกองกอดแนบชิดให้หลับใหลไปด้วยกัน ทั้งที่เธอเจ็บปวดจากการร่วมรักในครั้งแรกของวัยสาวขนาดนั้น แต่เขากลับปล่อยให้เธอนอนคนเดียว ส่วนตัวเขาบอกว่าจะไปสะสางงานที่คั่งค้างอยู่ ส่วนครั้งต่อๆ มาปราปต์ไม่ได้ป้องกันอีกแล้ว แต่เขาพาเธอไปซื้อยาคุมแบบฉุกเฉินมาทาน รวมถึงแบบธรรมดาก็หาซื้อไว้ไม่ให้ขาด และไม่ลืมที่จะกำชับให้เธอกินมันทุกค่ำคืนก่อนมีอะไรกัน

“อุ๊ย !” หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือใหญ่ของคนที่ล้มตัวลงนอนข้างๆ ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ล้วงเข้ามาใต้ผ้าห่มผืนหนาที่เธอครอบครองไว้ แล้วลูบไล้สัมผัสบริเวณต้นขาอย่างน่าหวาดเสียว

“มัวคิดอะไรอยู่ ถึงได้ใจลอยขนาดนั้นฮึ” แม้ปราปต์จะถามไถ่ แต่ร่างกายเขากลับไม่หยุดการเคลื่อนไหวเพื่อรอคำตอบ ริมฝีปากคมเริ่มแทะเล็มบริเวณใบหูของเมียสาวอย่างแนบสนิทชิดเชื้อ

“อย่าค่ะพี่ปราปต์ ดะ... ดึกแล้วอินว่าเรานอนกันดีกว่านะคะ” ถึงแม้เธอจะร้องห้ามแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมให้ความร่วมมือแต่อย่างใด

“ช่วยไม่ได้ความผิดของคุณเอง”

“ความผิดอิน ?”

อุรัตน์นรินทร์หันหน้ากลับมาประสานสายตากับคนที่กล่าวหากัน แต่เพียงไม่นานก็ต้องเป็นฝ่ายหลบตาคมร้ายดุจพญาเหยี่ยวนั้นเอง ไม่ว่าจะอยู่กับผู้ชายคนนี้มานานกี่วัน หรือกี่เดือน อุรัตน์นรินทร์ก็ยังไม่เคยชินกับการสบตาคู่ดุของเขาได้สักที

แต่ดูเขาสิ ! เวลาที่อยากจะจ้องก็จ้องเอา จ้องเอา สงสัยกลัวเธอจะไม่อาย...!!

“อือ ก็ผมดื่มนมที่คุณเอามาให้แล้วมีแรง ไม่รู้จะเอาแรงไปทำอะไร... คุณต้องรับผิดชอบ” ปราปต์บอกหน้าตาเฉย

ไม่ว่าเขาจะเย็นชาหรือเมินเฉยต่อภรรยาอย่างเธอยังไง แต่กับเรื่องอย่างว่า ปราปต์ ปรากรณ์ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ออกจะมากไปซะด้วยซ้ำในความคิดของเธอ นี่ถ้าเขาทำเพราะว่ารักไม่ใช่ใคร่เธอคงจะมีความสุขอย่างที่สุด

“แต่พี่ปราปต์คะ วันนี้อินไม่ไหวแล้วจริงๆ นะ” จะให้เธอตามใจเขาอีกได้ยังไงกัน ในเมื่อกิจกรรมที่เขาและเธอทำร่วมกันตีเวลายาวนานมาหลายชั่วโมง เพิ่งจะได้พักไปยังไม่ครบครึ่งชั่วโมงดีด้วยซ้ำ

“เดี๋ยวก็รู้ว่าไหวหรือไม่ไหว !” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

เขาไม่มีทางนำพาต่ออาการขัดขืนน้อยๆ ของร่างเล็กที่ก่ายเกยกันอยู่ เพราะเชื่อว่าตนสามารถทำให้เธอคล้อยตามได้ไม่ยาก... ก็ของมันเคยๆ แตะนิด โดนหน่อย ขี้คร้านยายตัวนิ่มนี่จะอ่อนระทวยแทบไม่ทัน

“อื้อ... พี่ปราปต์ เบา... เบาค่ะ”

นอกจากเขาจะไม่หยุดแล้ว กลับยิ่งรุกเธอหนักขึ้น ริมฝีปากที่ทีแรกยังซุกไซ้อยู่ที่ลำคอเริ่มเปลี่ยนเป้าหมาย โดยการครูดคางสากๆ ลงมาจนถึงเนินอกอิ่มเต็ม มือข้างหนึ่งถลกเสื้อนอนของเธอขึ้นอย่างรีบร้อน เหมือนกลัวว่าเธอจะหนีหายไปไหน ไรหนวดครึ้มเขียวถูไถไปทั่วบริเวณก้อนเนื้ออวบพอดีตัว ยังไม่หนักเท่าตอนที่เขาดูดดึงรอบฐานทั้งหมดไว้ในอุ้งปากอย่างแรง

“เมื่อครู่นี้ผมยังดื่มนมไม่อิ่ม คุณก็ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน”

ปราปต์ตัดสินใจให้อุรัตน์นรินทร์รับผิดชอบทุกอย่างด้วยการยอมให้เขาดูดดื่มมันจากเธอ จนกว่าจะเต็มอิ่มหรือพอใจ ซึ่งคะเนเอาจากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ บอกได้เลยว่าเขาไม่มีทางอิ่มเอมง่ายๆ แน่ !

เขาอยากจะทำตัวเย็นชาหรือไม่สนใจอุรัตน์นรินทร์ให้ได้มากกว่านี้ เธอทำให้ชีวิตเขาต้องแปรปรวนอย่างกู่ไม่กลับ แต่แค่เห็นเจ้าหล่อนโนบราเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง เพราะหน้าอกที่ดันตัวออกมาให้เห็นตอนที่เธอไม่ได้ระวังตัว เขากลับต้องข่มใจเพราะปรารถนาที่จะครอบครองมัน สุดท้ายจนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถต้านทานแรงอารมณ์ของตัวเองได้

แม้เขาจะพยายามบอกว่าไม่ได้รักหรือพิศวาสอุรัตน์นรินทร์ ออกจะไม่ชอบขี้หน้าด้วยซ้ำ ผู้หญิงอะไรท่าทางอ่อนปวกเปียกเหมือนเด็กสาวที่ยังไม่รู้ประสาด้วยซ้ำ นอกจากท่าทางจะเหมือนเด็กแล้ว ความคิดความอ่านของเจ้าหล่อนยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ไม่รู้ยอมได้ยังไงที่จะต้องแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางอะไรเหมือนอย่างที่ทุกคนรู้ แต่กลับไม่คัดค้านหรือสงสัยอะไรบ้างเลย...

เริ่มแรกปราปต์ตั้งใจจะให้การแต่งงานระหว่างตนและอุรัตน์นรินทร์เป็นไปแต่เพียงในนาม แต่แค่คืนแรกที่ต้องอยู่ด้วยกันตามลำพังเขาก็ไม่สามารถที่จะหักห้ามใจ รวมถึงความต้องการของตัวเองได้เลย ไม่ต้องคิดให้ปวดหัวว่าต่อไปจะเขาจะทนไม่ให้ล่วงเกินเธอยังไงไหว ดีที่เขาพกอุปกรณ์ป้องกันตัวไว้เสมอ คืนนั้นจึงยังไม่หน้ามืดพอที่จะมีอะไรกับหญิงสาวโดยที่ไม่ได้ป้องกัน

เขาจะไม่ยอมให้อุรัตน์นรินทร์ท้อง เด็กที่ต้องเกิดมาโดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะกลายเป็นเด็กกำพร้า และขาดความอบอุ่นเพราะพ่อกับแม่ต้องแยกทางกัน ซึ่งเขารู้ว่ามันต้องมีวันนั้นแน่ๆ เด็กคนนั้นจะน่าสงสารขนาดไหน และเขาไม่ปรารถนาให้ลูกของตัวเองน่าเวทนาแบบนั้น

อุรัตน์นรินทร์และเขาไม่ได้มีใจผูกสมัครรักใคร่กัน ที่แย่กว่านั้นคือเขามีคนรักอยู่แล้ว และสัญญากับเธอไว้ว่าเมื่อปัญหาทุกอย่างจบสิ้นลง เขาจะกลับไปหาเธอ ดีที่ตอนนี้คนรักของเขาเรียนต่อโทอยู่ที่ฝรั่งเศส จึงยังไม่รู้เรื่องราวอะไรมากนัก และเธอก็เชื่อใจในสิ่งที่เขาพูดและสัญญาไว้ ซึ่งเขาจะไม่มีวันทรยศต่อความรักของ ‘ศศิลดา’ เป็นแน่

แม้รู้ว่าเขาดูเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัว แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อเขาก็เป็นคนคนหนึ่งไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน ที่มีผู้หญิงทั้งสวย ทั้งน่ารักและน่าเสน่หาอย่างยิ่งมานอนอยู่ข้างๆ จะให้เขาห้ามร่างกายและความต้องได้ยังไง

ปราปต์ไม่ปฏิเสธหรอกว่าอุรัตน์นรินทร์จัดเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยและน่าหลงใหลคนหนึ่ง ไม่ว่าใครที่ได้พบเห็นก็ยากที่จะถอนสายตาไปจากเธอได้ ซึ่งทีแรกเขาก็เป็น !

ก็ในเมื่อเธอจำเป็นต้องให้เขาและครอบครัวช่วยเหลือ ก็ถือซะว่าอุรัตน์นรินทร์ต้องยอมเสียอะไรบ้างเพื่อแลกกับชีวิตที่สุขสบายของตัวเอง...