ซาตานร้ายสยบรัก (ฉบับฮอตฉ่า)

บทที่ 3

“พี่ปราปต์อย่าทรมานอินอีกเลย...”

อุรัตน์นรินทร์ไม่เคยที่จะต้านทานความเชี่ยวชาญของเขาได้เลยสักครั้ง ร่างกายเธอมันคุ้นเคยกับสัมผัสของสามีจนไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอเองก็ต้องการเขาอย่างไม่เคยพอเช่นกัน

“จะรีบไปไหนอุรัตน์นรินทร์ ผมยังกินคุณไม่อิ่มเลย”

ปราปต์บอกเสียงกระเส่า เพราะเขาเองก็ปวดร้าวจนแทบระเบิด แต่เพราะยังอยากเล่นกับร่างกายของเธอให้มากกว่านี้อีก จึงประวิงเวลาเสน่หาออกไป

ไม่ว่าจะเคยแตะต้องลิ้มลองหญิงสาวจนไม่เหลือตรงไหนที่เขาไม่เคยเห็น แต่เขากลับไม่รู้เบื่อ ทุกครั้งที่มีอะไรกันปราปต์ยิ่งตื่นเต้นกระหาย เหมือนไม่ได้นอนกับผู้หญิงมานานแรมปี แม้อุรัตน์นรินทร์กับเขาจะแต่งงานกันมาเกือบปีแล้ว แต่ร่างกายของหญิงสาวยิ่งน่าอัศจรรย์ เธอยังคงแน่นตึงน่าสัมผัส ดูออกจะมีน้ำมีนวลมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

“อื้อ...”

หญิงสาวไม่สามารถควบคุมตนเองได้มากกว่านี้อีกแล้ว อุรัตน์นรินทร์บิดเร้าร่างกาย ใบหน้าเหยเกด้วยความทรมานที่แสนรัญจวน ใบหน้ากลมเล็กจิ้มลิ้มสะบัดไปมาน้อยๆ กัดเม้มริมฝีปากล่างเอาไว้มั่นเพื่อบรรเทาอาการบางอย่าง... ปราปต์ดึงรูดกางเกงนอนของเธอออก แต่ว่าตอนไหนนั้นเธอเองก็ไม่แน่ใจนัก

“เดี๋ยวก่อน ขอผมตรวจดูความพร้อมของคุณหน่อย” ชายหนุ่มไล้นิ้วมือยาวเรียววนรอบๆ กลีบบอบบาง จากด้านล่างของกลีบไปจนถึงจุดกลางของเกสรที่ไวต่อสัมผัส

หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกสามีแกล้งด้วยการกดคลึงและเน้นวนมันเบาๆ สลับไปมา เธอรู้ว่าตอนนี้มันบอบช้ำมากจากฝีมือของคนข้างๆ แต่พอเขาเริ่ม เธอก็คล้อยตามจนลืมห้ามทุกที

“ยะ...หยุดก่อนค่ะ พอแล้ว” อุรัตน์นรินทร์ร้องห้ามด้วยเสียงสะอื้น ไม่ใช่เพราะอยากร้องไห้ แต่เป็นเพราะแรงปรารถนาที่ถาโถมเข้ามาอย่างรวดเร็วและมากมายจนรับไว้แทบไม่ทัน

มือใหญ่จัดการแยกเรียวขาของเมียสาวให้กว้างขึ้น ส่วนตัวเขาเองแทบจะไม่ต้องจัดการอะไรเลย เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวอยู่ผืนเดียว ปราปต์พยายามดุนดันอาวุธใหญ่โตร้อนระอุของตนเข้าสู่ความอ่อนนุ่มที่เริ่มชุ่มชื้นของหญิงสาว

แม้จะเคยเข้าไปหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับอุรัตน์นรินทร์มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาจะสามารถนำพาความแข็งแกร่งของตนให้เข้าไปในกลีบอ่อนบางได้โดยที่ไม่ต้องทำให้เธอเจ็บ หรือคับแน่นจนอึดอัดได้เลย ซึ่งเขาพอรู้จากอาการกระถดถอยหนีเล็กๆ ของคนใต้ล่าง ขนาดเขาเองยังเจ็บร้าวจนแทบขยับไม่ได้เพราะการโอบรัดอย่างรุนแรงของร่างกายเธอ แทบไม่ต้องคิดเลยว่าตัวอุรัตน์นรินทร์เองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขานัก บางทีอาจจะมากกว่าหลายเท่าตัวด้วยซ้ำเพราะเธอดูแสนจะบอบบางเหลือเกิน

หญิงสาวเริ่มรู้สึกปั่นป่วนภายในร่างกายอย่างรุนแรง เมื่อเขาเริ่มเดินหน้าความใหญ่โตเข้ามาจนสุดทางรัก อาจเพราะครั้งนี้ปราปต์จาบจ้วงมันเร็วเกินไป เลยทำให้เธอรู้สึกจุกและเจ็บกว่าปกติ

ปราปต์กัดฟันถอดถอนตัวเองออกจนเกือบสุดทาง แล้วกลับเข้าไปใหม่แบบเน้นๆ ทุกจังหวะรัก เขาเริ่มไม่ฟังเสียงหรือสรรพสิ่งใดๆ สนใจแต่การโหมกระหน่ำร่างกายใส่เธอเพียงอย่างเดียว

“อ๊ะ ! เบาๆ ก่อนค่ะพี่ปราปต์... อินจุก” หญิงสาวอ้อมแอ้มบอกสามีไป เพราะถ้าขืนตามใจเขาอยู่อย่างนี้ พรุ่งนี้เช้าเธอคงได้วิ่งแล่นไปหาหมออีกเป็นแน่จากสาเหตุเดิมๆ คือรุนแรงหรือหักโหมในการร่วมรักมากเกินไป

“ฮื่อ... คุณนี่เรื่องมากชะมัด”

อุรัตน์นรินทร์ได้ยินเขาครางยาวลึกดังออกมาจากในลำคอ อย่างต้องการสะกดกลั้นในอารมณ์ แล้วตามมาด้วยเสียงบ่น... คงต้องเป็นเวลาแบบนี้เท่านั้นละมั้งเธอถึงจะได้รู้จักและสัมผัสใกล้ชิดกับตัวตนอีกมุมหนึ่งของปราปต์ เวลาที่ไม่ได้ดั่งใจเขามักจะประชดประชัน เสียดสีออกมาตรงๆ ไม่อ้อมค้อม และเวลาแบบนี้นี่แหละที่เธอจะสามารถแสดงบทพ่อแง่แม่งอนกับเขาได้

“ถ้าพี่ไม่พอใจ ก็ออกไปจากตัวอินเลย” ที่เธอกล้าพูดกับเขาแบบนั้น เพราะอุรัตน์นรินทร์รู้ว่าปราปต์ทนไม่ไหวแน่ๆ

“ปากไล่ แต่ตัวคุณกลับรัดผมซะแน่นเชียว” ปราปต์ก้มลงกระซิบข้างใบหูขาวสะอาดด้วยเสียงแหบเบา ลมหายใจอุ่นระอุเป่ารดต้นคอสาวเจ้าจนขนลุกเกรียว

“บ้า... คนทะลึ่ง”

“แล้วไอ้ที่เรากำลังทำกันอยู่นี่... ไม่ทะลึ่งเลยงั้นสิ”

ปราปต์จบการพูดคุยต่อล้อต่อเถียงกับอุรัตน์นรินทร์เพียงเท่านั้น เพราะตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาอยากได้ยิน มีเพียงเสียงครางแสนหวานของคนใต้ล่าง เขาจัดการเดินหน้าต่อ ถึงจะแบบค่อยเป็นค่อยไป แต่การเข้าสุดออกสุดแบบเนิบๆ เน้นๆ กลับยิ่งเพิ่มความทรมานให้หญิงสาวมากกว่าเดิม

“อือ... อือ”

เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอ แทบไม่ผ่านริมฝีปากที่โดนกัดเม้มอย่างแน่นหนา แต่ปราปต์ก็ยังได้ยิน !

“จะกลั้นมันไว้ทำไม ผมรู้ว่าคุณรู้สึก... จะร้องออกมาก็ได้ผมไม่ว่า” เขาไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคืนนี้หญิงสาวถึงชอบฝืนตัวเองนัก ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ถึงอุรัตน์นรินทร์จะมีอายบ้าง เขินบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะต่อต้านเขา

“มะ... ไม่ค่ะ”

“ทำไมฮึ”

อุรัตน์นรินทร์ชอบเวลาแบบนี้ที่สุด มันไม่ใช่แค่ความสุขทางกาย แต่เธอสามารถพูดคุยกับเขาอย่างคนรักได้ ถึงแม้จะรู้ว่าตนอาจทึกทักไปเอง แต่มันก็เป็นสุขใจ ปราปต์จะไม่อารมณ์เสียง่ายๆ หรือมองทุกคนเป็นศัตรู อย่างน้อยก็กับเธอ เขาจะพูดจามากขึ้น หยอกล้อไปตามประสา จนบางทีเธอยังรู้สึกว่าตัวจริงของเขาออกจะเจ้าเล่ห์อยู่นิดๆ ด้วยซ้ำ

“ก็อินอยากจะยั่ว... โมโหพี่”

ปากบอกว่าอยากจะยั่วโมโห แต่น้ำเสียงที่ใช้มันเหมือนการเชิญชวนยังไงชอบกลในความคิดของปราปต์ ไม่รู้วันนี้เด็กสาวขี้อายของเขานึกครึ้มใจอะไรขึ้นมา

“อยากยั่วนัก เดี๋ยวถ้าผมโกรธขึ้นมาจริงๆ คุณนั่นแหละที่จะเดือดร้อน” ปราปต์ส่งท้ายคำพูดของตนเองด้วยการขยับจังหวะสะโพกสอบให้เร็วและหนักหน่วงเข้าไปอีก

“อ๊ะ...”

“ฮึๆ ไหนบอกจะไม่ร้องไงล่ะ คุณนี่ไม่รักษาคำพูดเอาซะเลย”

หญิงสาวแทบจะฟังอะไรไม่รู้เรื่องอีกเลย เพราะเพลิงเสน่หาแสนเปรี้ยวหวานเข็ดฟันที่เขามอบให้กำลังทำหน้าที่สูบวิญญาณเธอไปที่ไหนสักที่ที่สวยงามและน่าหลงใหล ที่ซึ่งเขาและเธอเคยไปเยือนมันมาแล้วด้วยกันนับครั้งไม่ถ้วน...

ปราปต์หอบหายใจแรงพร้อมฟุบหน้าลงในซอกอกอิ่ม แต่เพียงพักเดียวเสียงแหบพร่าก็เริ่มร้องขอบางสิ่ง

“ขออีกครั้งนะ”

“ไม่ให้แล้วค่ะ อินเหนื่อย”

“ผมไม่เห็นคุณจะทำอะไรเลย มีแต่นอนกินแรงผมอยู่ฝ่ายเดียว” เจ้าของร่างใหญ่โตพูดเสียงกระเส่าสั่นแสดงถึงความต้องการแบบไม่ปิดบัง ลำแขนที่มีมัดกล้ามเป็นลอนสวยยังคงไขว่คว้าหาร่างบบอบบางแล้วกักกันเจ้าหล่อนไว้แน่น เพื่อกันแม่ตัวดีพลิกหนีไปทางอื่น “เถอะนะ ถ้าคุณเหนื่อยก็นอนเฉยๆ ที่เหลือผมจัดการเอง”

ปราปต์มักดื้อดึงเหมือนเด็กเล็กๆ เมื่อใดที่ต้องการของเล่นชิ้นโปรดเขาต้องได้ ถึงแม้ทุกครั้งจะไม่มีการบังคับฝืนใจ เพราะปราปต์จะเอาชนะเธอด้วยวิธีอื่นเสมอ ซึ่งคนที่เป็นฝ่ายเพรี่ยงพล้ำก่อนก็มักจะเป็นเธอทุกที

เมื่อรู้ว่าอย่างไรก็คงหนีไม่พ้น อุรัตน์นรินทร์จึงหาเรื่องขึ้นมาต่อรองกับสามีหนุ่มเพื่อไม่ให้เสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว

“อินจะตามใจพี่ ถ้าพรุ่งนี้พี่ไปบ้านใหญ่กับอิน... ตกลงมั้ยคะ”

“เดี๋ยวนี้เหลี่ยมจัดนักนะ” เขาเลิกคิ้วสองข้างขึ้นสูง มองหน้าหญิงสาวเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าอุรัตน์นรินทร์จะกล้าเอาเรื่องบนเตียงมาต่อรองกับเขา

“ถ้าไม่ตกลง ก็นอนเถอะค่ะ”

“แล้วคุณรู้มั้ยว่าถ้าผมตอบตกลง คุณอาจจะไม่ได้นอนทั้งคืน !”

เขาเชยคางมนขึ้นรับจุมพิตแสนหวานแผ่วเบา ก่อนที่ร่างกายเปล่าเปลือยทั้งสองร่างจะสนองตอบกันและกันอย่างที่มันควรจะเป็น

และเพราะปราปต์ไม่เคยผิดคำพูด อะไรที่เขาเลยสัญญาหรือลั่นวาจาเอาไว้ เขาจะทำมันอย่างที่กล่าวไว้เสมอ รวมถึงเรื่องที่บอกกับอุรัตน์นรินทร์ไว้ก็เช่นเดียวกัน...