บทที่ 25

1510 Words

ปราปต์รีบหลบสายตาจากมุมนั้น และเดินเร็วๆ ผ่านไปยังที่หมาย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แน่นอนว่าธีรเทพคงยังไม่ทันเห็นว่าเป็นอุรัตน์นรินทร์ เพราะเธอโดนบังจากผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าจนมิด หรือต่อให้เจอหน้ากันจังๆ เขาก็ไม่แน่ใจนักว่าเพื่อนจะจำเมียเขาได้ “อ้าว ไอ้ผู้กองปราปต์ ปลาปิรันย่า บทจะรีบขึ้นมาก็ไม่รอกันซะงั้น” ธีรเทพไม่เข้าใจเพื่อนนัก แต่ก็เอาเถอะ ให้มันรีบๆ เดินก็ดี จะได้ถึงซะที... ตลอดเวลาที่นั่งประชุมตกลงเรื่องการปฏิบัติงาน และการปฏิบัติตัวร่วมกันของสี่ผู้บริหารหลักแห่งเอสพีเจฯ ซึ่งวันนี้มาแค่สามคนเท่านั้น เห็นว่าอีกคนยังไม่กลับจากต่างจังหวัด สารวัตรธีรเทพลอบสังเกตเพื่อนเป็นระยะๆ รู้สึกสงสัยไม่น้อยที่ปราปต์ดูจะจิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าที่ควร “เอ่อ... สารวัตรครับผมขอตัวเข้าห้องน้ำสักครู่ครับ” ปราปต์ลุกขึ้นกลางที่ประชุมโค้งลำตัวเล็กน้อย เพื่อให้เกียรติผู้ที่มียศสูงกว่า และผู้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD