“มึงคิดอะไรอยู่วะ ทำไม่ทำหน้าแบบนั้น”
“เปล่า ก็แค่คิดว่ากูตกลงรับงานนี้ มึงคาบข่าวไปบอกท่านรองฯ ได้เลย”
สารวัตรหนุ่มเดินเข้ามาตบบ่าเพื่อนเบาๆ ไม่ถือสาในวาจาแสบสันของมันสักนิด เขาเข้าใจปราปต์ดี ที่ตอนนี้ต้องรับมือทั้งปัญหาส่วนตัวและเรื่องงาน ที่มันไม่อยากให้ลูกน้องคนไหนต้องไปเสี่ยงชีวิตอีก ปราปต์จะเป็นแบบนี้ ถ้าต้องให้เลือกระหว่างส่งลูกน้องไปเสี่ยงอันตราย ชายหนุ่มจะรับอาสาเองทุกครั้งที่ทำได้
“แล้วตอนนี้มึงเป็นยังไงบ้างวะ”
“อะไรเป็นยังไง ?”
“ก็ที่เมียหายน่ะ ทำใจได้บ้างหรือยัง” ธีรเทพจี้ถามให้ตรงจุด
“ก็ไม่เห็นจะเป็นยังไง กูก็ยังสบายดี”
“จริงเร้อ...”
“กูก็แค่ยังไม่ชินเท่านั้นแหละ”
ใช่... เขาก็แค่ยังไม่ชินที่ต้องนอนคนเดียว เลยทำให้นอนไม่ค่อยหลับ พอตื่นมาแล้วไม่เจอเธอ ก็แค่รู้สึกว่าโลกนี้มันช่างโดดเดี่ยวน่าเบื่อเหลือเกิน ไม่มีใครคอยให้แกล้ง ไม่มีใครคอยแอบกระซิบบอกรักตอนเขา (แกล้ง) หลับ
