Stay Hug ที่พบรัก 17
694 Words
Stay Hug ที่พบรัก 17
ระหว่างรออาหารฉันก็โอนเงินจ่ายค่าซ่อมรถให้คนตรงหน้า ถึงแม้ช่วงนี้จะเจอกันบ่อยแต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก เหมือนมานั่งตรงหน้าแล้วก็ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อย นึกอยากคุยก็แค่เอ่ยถามขึ้นมา
“พรุ่งนี้จะไปไหนไหม?” ระหว่างที่นั่งกินข้าวด้วยกัน คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เอ่ยถามเสียงเบา ฉันทำหน้านึกคิด แล้วรีบพยักหน้าตอบขณะที่เคี้ยวข้าวอยู่
“จะไปไหนล่ะ?”
“พรุ่งนี้เข้าตัวจังหวัดค่ะ ไปคุยงานกับพ่อแม่ แล้วก็จะพักอยู่ที่นั่นสักสามวัน”
“สามวัน?” คนตรงหน้าทวนถามอย่างไม่เชื่อหู
“ใช่ค่ะ สามวัน ทำไมเหรอ?”
“นาน”
“หา? นานอะไรคะ สามวันเอง ยังไม่ทันหายคิดถึงครอบครัวก็ต้องกลับแล้ว” ฉันเถียงอย่างไม่เข้าใจ แค่สามวันเอง ปกติกลับบ้านทีก็สี่ห้าวันเลย แต่รอบนี้ที่ต้องไปสามวัน เพราะมีนัดคุยกับเพื่อนเรื่องร้านกันน่ะสิ เลยต้องรีบไปรีบกลับ
“แล้วจะไปยังไง” ระหว่างที่ถามคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกันก็แบ่งไข่ดาวของเขาให้ฉัน ไม่รู้ว่าไม่ชอบกินหรือเปล่า เพราะมันยังอยู่ในสภาพดีเหมือนเพิ่งออกจากกระทะ ส่วนฉันน่ะไข่ดาวหมดเป็นสิ่งแรกเลยค่ะ
“ขับรถไปเองค่ะ”
“ปกติก็ไปแบบนี้เหรอ?”
“อื้อ ขับบ่อยจนชินทางแล้วค่ะ แล้วนี่ทำไมถามเหมือนสัมภาษณ์งานเลยอะคะ วันนี้เป็นมนุษย์ลุงเหรอ?” แกล้งถามคนตรงหน้าที่ดูสนใจเรื่องที่ฉันจะกลับบ้านเหลือเกิน
“ก็ถามดู ขับรถทางไกลเก่งเหรอ?”
“สบายมากค่ะ ปกติก็ขับแบบนี้ จริง ๆ ก็ตั้งใจจะเอารถไปเช็กด้วยน่ะ”
“อืม ดีเหมือนกัน ลองไปเช็กเพิ่มที่ศูนย์ดู” คนตรงหน้าบอกอย่างใจดี และคราวนี้เป็นฉันที่สงสัยเขาขึ้นมาถึงได้เอ่ยเรียกเสียงเบา
“ลุง”
“หือ?” ฉันตัดสินใจเอ่ยเรียกอย่างข้องใจ กระทั่งอีกฝ่ายขานรับแล้วเงยหน้ามอง จึงค่อย ๆ ขยับใบหน้าเข้าใกล้ ใช้มือข้างหนึ่งป้องปากและกระซิบถามอย่างตรงไปตรงมา
“ลุง...ชอบพนักงานที่โรงแรมเราเหรอ ทำไมแวะมาบ่อยจัง” แต่ไม่คิดว่าพอถามไปแบบนั้น คนถูกถามจะยื่นมือเข้าใกล้แล้วดีดนิ้วที่หน้าผากฉันเบา ๆ ให้พอสะดุ้งตกใจ
“อะไรเนี่ย เจ็บนะคะ” มันก็เจ็บนิดหน่อย แต่ฉันแค่แกล้งโวยวายให้เขาดุ
“คิดอะไรไม่เข้าท่า” แล้วก็โดนดุจริง ๆ
“ก็มาบ่อยอะ ปกติไม่เคยเจอ ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ แต่หลัง ๆ ลุงมาบ่อยมาก เราก็ต้องสงสัยสิ” ฉันยักไหล่คล้ายกับไม่กลัวสีหน้าดุ ๆ ของเขาที่วางช้อนในมือแล้วกอดอกจ้องหน้ากันนิ่ง ๆ เหมือนกำลังไม่พอใจที่ฉันเอ่ยถามแบบนั้น
“ลุงอะ! ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ อย่ามองแบบนี้” ฉันบอกอย่างยอมแพ้เมื่ออีกฝ่ายยังจ้องไม่วางตา
“กินข้าวค่ะ กินข้าวเนอะ เนอะ ๆ” เอ่ยหลอกล่อพร้อมยื่นมือไปหยิบช้อนในจานของอีกฝ่ายตักข้าวและยื่นจ่อริมฝีปากให้เสร็จสรรพ คนที่เหมือนจะหงุดหงิดก่อนหน้านี้กระตุกยิ้มมุมปาก อ้าปากรับข้าวพูนช้อน ฉันจึงปล่อยมือออกในจังหวะที่เขาเปลี่ยนมาถือช้อนเอง
“ไม่โมโหนะคะ แค่ลองถามดู แต่ถ้าสนใจใครในโรงแรม...บอกเรานะเดี๋ยวช่วยจีบ” ฉันป้องปากกระซิบอย่างตั้งใจแกล้ง และพอได้ยินคนถูกแซวเรียกชื่อตัวเองเสียงเข้มก็นึกสนุกหัวเราะจนสำลักข้าว
“อิงดาว”
“ฮ่า ๆ ๆ แค่ก!”
“ซนไม่เข้าเรื่อง” แม้ปากจะบ่นแต่ก็ยื่นแก้วน้ำเปล่ามาให้ดื่ม ส่วนฉันที่ตั้งใจแซวคนตรงหน้ากลับสำลักข้าวจนหมดความรู้สึกเอร็ดอร่อย
เฮ้อ ไม่น่าแกล้งแซวเขาเลยให้ตายสิ แสบคอแสบจมูกไปหมดแล้ว
- Writer
