Stay Hug ที่พบรัก 24
1391 Words
Stay Hug ที่พบรัก 24
คนตัวสูงก้าวขาลงจากรถด้วยท่าทีปกติ วันนี้เขาสวมเสื้อยืดสีเข้มทับด้วยเสื้อแขนยาวสีทึบอีกชั้น ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนสีเข้มและรองเท้าผ้าใบดูทะมัดทะแมง แม้ว่าเขาจะสวมเสื้อผ้าเรียบง่ายแบบนี้ แต่ทำไมกันนะ ทำไมเขาถึงได้ดูดีแบบนี้
“มาถึงนานหรือยัง” คนที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านเอ่ยถามและคิดว่าเขาน่าจะถามฉัน เพราะสายตาคมเข้มคู่นั้นกำลังจ้องมองกันอยู่
“เพิ่งถึงเลยค่ะ”
“เข้ามาก่อน”
“อ้อ ค่ะ แล้วก็นี่ค่ะ พี่อชิฝากไส้อั่วมาให้” ฉันส่งถุงของฝากให้คนตรงหน้า เขาพยักหน้าและยื่นมือมารับโดยไม่ลืมเอ่ยขอบคุณ
“ขอบใจ เข้ามาก่อน ข้างนอกร้อน” อีกฝ่ายบอกและพยักหน้าให้น้องชายของตัวเองเดินนำเข้าไปก่อน ส่วนฉันเดินเข้าบ้านพร้อม ๆ กับเขาที่ดูเหนื่อยอยู่ไม่น้อย เมื่อต้องรีบเร่งกลับมาที่บ้านในเวลานี้
“อยู่ที่สวนเหรอคะ ทำไมดูเหนื่อยจัง?” ระหว่างที่เดินเข้าบ้าน ถึงได้ตัดสินใจเงยหน้าถามคนข้าง ๆ
“ใช่ อยู่ที่สวนน่ะ กินข้าวมาหรือยัง?”
“ยังค่ะ แต่เดี๋ยวจะกลับไปที่โรงแรม ตอนนี้ง่วงมากเลย” ฉันลากเสียงยาวจนเขาหัวเราะในลำคอ
“กินข้าวก่อน...”
“ขอบคุณนะคะ แต่ต้องกลับจริง ๆ ค่ะ มีงานค้างเยอะเลย กะว่าจะกลับไปกินที่โรงแรมค่ะ”
“ก็ได้”
“เฮีย! ใครน่ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากมุมด้านซ้าย เมื่อหันไปมองถึงได้เห็นว่ามีผู้ชายหน้าตาดีที่คล้ายกับถอดพิมพ์เดียวกันออกมานั่งอยู่สามคน ฉันมองสามคนนั้นสลับกับมองหน้าพี่แทนคุณที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าพวกเขาคล้ายกันมากเลยนะ
“นี่อิงดาว อิงนั่นพี่แทนไท คนนั้นทิศเหนือแฝดของเทียนฟ้า” แม้จะตกใจที่รู้ว่าพี่เทียนฟ้ามีฝาแฝดแต่ฉันก็ยกมือไหว้พวกเขาอย่างมือไม้อ่อน
“สวัสดีค่ะพี่ ๆ”
“สวัสดีครับ มานั่งพักก่อนสิ” พี่คนที่ชื่อแทนไท ซึ่งน่าจะเป็นพี่ชายของพี่แทนคุณด้วยเอ่ยชวนฉันด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
“น้องรีบกลับน่ะ มีงานค้าง เดี๋ยวรอก่อนจะเข้าไปเอาหมูกรอบให้” พี่แทนคุณเอ่ยบอก ฉันจึงพยักหน้ารับ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตามคำชวนของพี่เทียนฟ้า ซึ่งเป็นคนเดียวในห้องรับแขกที่ฉันคุ้นเคยที่สุด ส่วนพี่ ๆ อีกสองคนมองฉันด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ ชอบกล เหมือนกำลังตื่นเต้นและดีใจอะไรสักอย่าง
“รู้จักกับคุณนานแล้วเหรอ?” พี่แทนไทเอ่ยถามฉันยิ้ม ๆ
“อ่า น่าจะสักสองสามเดือนได้มั้งคะ” ฉันตอบตามที่ตัวเองพอจะนึกขึ้นได้
“ที่จริงน้องอิงเป็นน้องของพี่อชินะเฮียใหญ่” พี่เทียนฟ้ารีบบอกพี่ชายคนโตของตัวเอง
“อ้าว แต่ทำไมเพิ่งเคยเจอกันล่ะ” เป็นพี่แทนไทที่ถามอย่างข้องใจ
“หนูเพิ่งกลับมาอยู่บ้านค่ะ ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้อยู่แถวนี้นานเลยจำอะไรไม่ค่อยได้เลย” ตอบพี่ ๆ ด้วยความจริง แต่เรายังไม่ทันได้คุยอะไรกันมากไปกว่านี้ พี่แทนคุณก็เดินออกมาจากห้องครัวพอดีพร้อมกับถุงกระดาษสีเข้ม เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบขอตัวกลับ ก่อนออกมาก็ไม่ลืมยกมือไหว้ลาพี่ ๆ โดยมีพี่แทนคุณเดินมาส่งจนถึงรถ เขาวางถุงหมูกรอบไว้ที่ท้ายรถเสร็จแล้วถึงได้หันมามองฉัน
“อชิมันบอกว่าฝากของมาให้ไอ้ปริม”
“อ้อ มีค่ะ ถุงนั้น” ฉันชี้นิ้วให้อีกฝ่ายได้ดูถุงที่วางอยู่มุมหนึ่ง
“เดี๋ยวพี่เอาไปให้มันเอง”
“คุณจะไปเจอพี่ปริมเหรอคะ?” ครั้งนี้ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงบ้าง
“ใช่ แล้วก็เย็นนี้จะไปกินข้าวด้วยนะ”
“มาอีกแล้วเหรอ เอ๊ย รับทราบค่ะ แหะ ๆ งั้นเราฝากให้พี่ปริมหน่อยนะคะ เราจะกลับแล้ว ง่วงมากเลยค่ะ”
“ครับ ขับรถดี ๆ ถึงแล้วก็ส่งข้อความมาบอกด้วย” พี่คนหน้าดุกำชับ ส่วนฉันพยักหน้าเข้าใจลูกเดียว พอปิดท้ายรถเสร็จเขาก็เดินมาเปิดประตูรถให้ และยืนรอส่งกระทั่งฉันขับรถออกไปจากรั้วบ้านของเขา
เมื่อกลับมาถึงโรงแรม สิ่งแรกที่ฉันทำคือแวะเข้าไปทักทายพี่ ๆ พนักงานที่ล็อบบี ก่อนจะเอาของกลับไปเก็บที่ห้องแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงหลังใหญ่ พักสักนิดแล้วค่อยเข้าไปเคลียร์งานก็แล้วกัน
หวังว่าฝนจะยังไม่ตกนะเพราะฉันอยากไปเดินดูต้นไม้และดอกไม้รอบ ๆ ที่พักก่อน เผื่อจะได้วางแผนถูกว่าจะเอาดอกอะไรมาปลูกเพิ่มเติม เพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะเข้าสู่ช่วงฤดูหนาวแล้ว แน่นอนว่าช่วงนั้นลูกค้าจะเยอะเป็นพิเศษ อย่างน้อยก็ต้องมีจุดแลนด์มาร์กให้ลูกค้าได้ตามไปถ่ายรูปเช็กอินสิ
ช่วงเย็นของวันฉันเข้าไปล็อบบีเพื่อทำงานต่อ และเหมือนสิ่งที่ตั้งใจจะทำ ต้องพับเก็บไว้ก่อนเมื่อฝนตกลงมาอย่างหนัก ตอนนี้เลยได้ทำงานอย่างเต็มที่ภายในห้องทำงาน เอกสารและใบเสร็จต่าง ๆ ถูกตรวจสอบอย่างจริงจังและแม่นยำ
“คุณอิงคะ พี่มีเรื่องปรึกษาค่ะ” เสียงพี่แก้วผู้จัดการโรงแรมดังขึ้นหลังเสียงเคาะประตูห้องเงียบลง
“ค่ะพี่แก้ว เข้ามาเลย” ฉันบันทึกงานที่ทำอยู่และวางมือเพื่อพูดคุยกับพี่สาวคนสวย
“ลูกค้าจองห้องพักเข้ามาหกห้องค่ะ ห้องโซนเอห้าห้องและโซนซีหนึ่งห้อง แต่จะขอใช้สถานที่จัดงานเล็ก ๆ ในห้องพักด้วย มีหมายเหตุมาให้เล็ก ๆ ว่าพร้อมจ่ายค่าเสียหายเพิ่มเติม ถ้าทำข้าวของในห้องเสียหาย” พี่แก้วว่าแล้วก็กดตอบกลับอีเมลของลูกค้ามาให้ฉัน
“ขอแฟนแต่งงานเหรอคะ? น่ารักจัง” ฉันพึมพำออกมาด้วยรอยยิ้มหลังจากอ่านอีเมลฉบับนั้นจบ
“น่ารักจริง ๆ ค่ะ แต่พี่อยากขอความคิดเห็นคุณอิงก่อนค่ะ”
“ส่งเงื่อนไขการจัดงานให้ลูกค้าได้ตัดสินใจค่ะ แล้วก็เก็บค่ามัดจำการใช้สถานที่มาเลย ถ้าลูกค้าตกลง ก็ทำสัญญาเช่าสถานที่ได้เลยค่ะ แต่ลูกค้าจะจัดที่ไหนคะเนี่ย?”
“ลูกค้าระบุมาว่าห้องสองซีค่ะ”
“อ๋อ งั้นในเอกสารเงื่อนไขพี่แก้วระบุให้ชัดเจนนะ”
“รับทราบค่ะคุณอิง ไว้ถ้าพี่ร่างเงื่อนไขเสร็จแล้ว จะรีบส่งให้คุณอิงตรวจสอบอีกครั้งนะคะ”
“ได้ค่ะ อ้อ พี่แก้ว เดี๋ยวจะมีพนักงานใหม่มา หนูไม่มั่นใจว่าสองหรือสามคนนะ อาจจะภายในสัปดาห์หน้า รบกวนพี่เตรียมห้องพักไว้ให้พนักงานด้วยนะคะ” พี่อชิคงเรียกสัมภาษณ์แล้วแหละสัปดาห์นี้ น่าจะเหลือแค่ทำเอกสารให้ถูกต้องตามกฎหมาย คิดว่าคงอีกไม่นานน่าจะได้เริ่มทำงานกันแล้ว
“ได้ค่ะคุณอิง งั้นพี่ไม่รบกวนเวลาทำงานคุณอิงแล้ว ขอตัวนะคะ” พี่แก้วส่งยิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก เธอเดินออกไปและไม่ลืมปิดประตูห้องทำงานให้ฉันด้วย
“เฮ้อ” นั่งทำงานไปสักพักก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ งานที่ต้องจัดการถูกตรวจสอบจนเสร็จสิ้นแล้ว งานค้างของสองสามวันก่อนที่กองอยู่บนโต๊ะ หลังจากที่จัดการเสร็จแล้วก็ทยอยแยกไปเก็บตามตู้เก็บเอกสารในห้องทำงาน
หกโมงเย็นพี่อชิก็โทร. เข้ามาแจ้งข่าวเรื่องพนักงานใหม่พอดี เราคุยกันยาวจนฉันเดินไปปิดไฟในห้องทำงานเพื่อที่จะกลับไปพักผ่อนก็ยังไม่ทันได้วางสาย หมูกรอบที่ได้มาฉันยังไม่ได้กินเลย แต่ฝากพ่อครัวอุ่นให้แล้วเดี๋ยวจะนั่งกินที่นี่เสร็จแล้วค่อยกลับห้อง
- Writer
