“อะไรนะคะ” ดวงหน้าสวยหวานขานรับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย
ไม่รู้ว่าเธอเอาแต่ขานรับเขาเหมือนคนหูไม่ดีที่ต้องให้อีกฝ่ายทวนซ้ำกี่รอบ ทว่าแต่ละประโยคที่คียติณณ์พ่นออกมา ทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้องอย่างบอกไม่ถูก
เป็นยอดนักสปอยล์ตัวยงสินะ ถึงได้เอาแต่พูดเข้าข้างเธอไม่เถียงสักคำเลย
“ขอบคุณสำหรับนี่ด้วยนะคะ แต่วันนี้ฉันไม่อยากดื่มค่ะ” เทียร์รดาปฏิเสธรับเครื่องดื่มจากเขา ด้วยการวางแก้วไปกับพนักงานผู้หญิงที่เดินผ่านมาพอดี
คียติณณ์ไหวไหล่ เขายกแก้วแชมเปญขึ้นดื่ม ก่อนจะวางไว้ที่โต๊ะใกล้มือ
“มันอาจจะฟังดูแปลกๆ..” เขาเริ่มเกริ่น “แต่ข้อเสียของผมคือการเป็นคนโลภมาก”
หลังจากพูดจบประโยคในดวงตาสีเข้มก็แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งลึก จนเทียร์รดาที่สบมองได้แต่ยืนนิ่งไม่ปริปากแทรกอะไรสักคำ
“เวลาที่ได้เจอบางอย่างที่เฝ้าตามหามานาน ผมก็ไม่อยากปล่อยให้คลาดสายตาสักวินาทีเดียว..”
แววตานั่นจะสื่อถึงอะไร..
คำถามที
