บรรยากาศยามค่ำคืนเงียบสงัดจนแว่วได้ยินเสียงเหล่าแมลงตัวเล็กตัวน้อยดังระงม เจ้าของไหล่กว้างเอนหลังลงบนเตียงอาบแดดริมระเบียงชั้นสอง
ดวงตาคู่คมเหม่อมองท้องฟ้าด้านบน พลางหยิบแก้วไวน์กระดกดื่มไม่พักตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน
เทียร์รดาที่นั่งดื่มเบียร์ข้างๆ คอยลอบมองคียติณณ์เป็นระยะ แต่เหมือนว่าอีกคนจะเอาแต่ดื่มหนัก ไม่ชวนพูดคุยสักคำเดียวตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อช่วงสายของวัน
แบบนี้น่าอึดอัดกว่าเดิมซะอีก..
“เธอเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดมั้ย”
“คะ”
“การกลับชาติมาเกิดพร้อมสัญชาตญาณเดิมน่ะ.. เธอเชื่ออะไรพวกนี้หรือเปล่า”
จู่ๆ คียติณณ์ก็โพล่งขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาอีกคนที่กำลังกระดกเบียร์ดื่มแทบสำลักด้วยความตกใจ
“การกลับชาติมาเกิดเหรอคะ” เทียร์รดาทวนซ้ำสิ่งที่เขาถาม ก่อนหันหน้ามองเจ้าของสันกรามคม
สายตาคมคายยังคงเหม่อมองเหล่าดวงดาวที่ทอประกายระยิบระยับบนฟ้าหม่น ก่อนจะผ่อนปรนลมหายใจเบาๆ ท่าม
