ฝากรักที่บ้านไร่ 4
927 Words
" กอหญ้า...พ่อสั่งให้วางปืนลง " เสียงของคุณพ่อยังคงเรียบนิ่งดังเช่นเคย " อย่าเรียกร้องสิ่งที่ตัวเองอยากได้ด้วยวิธีแบบนี้นะ "
" คุณพ่อคะ...หยุดพูดเถอะค่ะ ต้นข้าวคุยกับน้องเอง " เสียงตวาดลั่นจากแฝดผู้พี่ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นสงบนิ่ง " วางปืนลงกอหญ้า แล้วพี่จะรับปาก ส่งปืนมาให้พี่เดี๋ยวนี้ " ฉันมองหน้าต้นข้าวทั้งน้ำตา ทั้งบ้านหลังนี้ของเธอมีเพียงแค่สามคนเท่านั้นที่เย็นชาจนน่าหวาดกลัวซึ่งหนึ่งในสามคนที่ว่าก็คือฝาแฝดผู้พี่ของเธอนั่นเอง
" กอหญ้า....วางปืนลงเถอะลูก ป้าผิดเองที่ป้าไม่ได้เข้ามาคุยกับพวกเราก่อน " ฉันมองหน้าทุกคนที่ยืนมองเหตุการณ์ด้วยอารมณ์ที่หลากหลายแตกต่างกันไป
" กอหญ้าส่งปืนมาให้พี่นะ พี่ขอร้องสงสารคุณแม่เถอะ " ต้นข้าวเดินมาหาฉันช้าพร้อมกับยื่นมือมาขอปืนจากฉัน
" ปัง!! " เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดทำให้ปืนที่อยู่ในมือฉันกระเด็นหลุดออกไปและเสียงปืนนัดนี้ก็ไม่ได้มาจากใครที่ไหนแต่มันมาจากเขา
" เฮีย!! // ดินลูก " เสียงพี่ลมกับคุณป้าเรียกบุคคลที่มาใหม่อย่างตกใจปนโล่งอกทันที
" เลิกบ้าได้หรือยังกอหญ้า....อย่าใช้วิธีเรียกร้องให้ตัวเองได้ในสิ่งที่อยากได้แบบนี้แล้วที่ฉันจำได้คือฉันปฏิเสธเธอชัดเจนนะไม่ได้ให้ความหวังอะไรเธอเลยสักนิด " เจ็บจนหน้าชาคำนี้ไม่เกินจริงสำหรับคำพูดจากปากของเขา
" กอหญ้า...ถ้าลูกไม่รักตัวเองแล้วใครเขาจะรักลูกห๊ะ! " ผู้เป็นพ่อมองหน้าฉันอย่างผิดหวังซึ่งสายตาอีกหลายคู่ก็มองฉันด้วยสายตาที่แปลกออกไปเช่นกัน
" ทำไมคะคุณพ่อ ทำไมกอหญ้าถึงไม่อยู่ในสายตาของใครเลยแม้แต่ในสายตาของคุณพ่อก็ไม่มีกอหญ้าเลยอะไรๆก็ต้นข้าว คุณพ่อจำได้ไหมคะว่าเราทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันหรือคุณพ่อลืมไปแล้วว่ากอหญ้าก็เป็นลูกของคุณพ่อกับคุณแม่ " ฉันได้แต่ตะโกนตัดพ้อให้คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นฟังเพราะตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วก่อนจะวิ่งออกจากตรงนั้นทันที
" กอหญ้า กอหญ้าหยุดก่อนจะไปไหน รอพี่ด้วย " ฉันวิ่งออกมาถึงหน้าบ้านทั้งน้ำตา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปไหนแต่เมื่อหันหลังกลับไปก็เห็นต้นข้าวและคนอื่นๆวิ่งตามออกมา ฉันเลยตัดสินใจวิ่งต่อไปอีกเรื่อยๆจนกระทั่ง
" กอหญ้าหยุดรอพี่ก่อน กรี๊ด....โครม!!! " นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ทำให้ฉันหยุดชะงัก พร้อมกับหันกลับมาเห็นรถตู้คันหนึ่งที่พุ่งชนร่างของพี่สาวฝาแฝดเต็มแรงจนร่างบางของต้นข้าวที่ร่วงลงกระแทกพื้น
" กรี๊ด....ต้นข้าว ฮือๆๆๆๆ ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย ต้นข้าวอย่าเป็นอะไรนะฟื้นสิ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ที ฮือๆๆๆๆๆ " ฉันวิ่งไปหาร่างต้นข้าวทันทีพร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าของรถตู้ที่ลงมาดูเหตุการณ์ เขาจึงรีบทำตามที่ฉันขออย่างลนลานเพราะตัวคนขับก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ไม่ใช่น้อย
" ว้าย! ต้นข้าวกอหญ้าเกิดอะไรขึ้นลูก " คุณแม่ที่วิ่งตามออกมาหยุดชะงักทันทีที่เห็นฉันกอดร่างพี่สาวทั้งน้ำตา
" คุณแม่...ช่วยต้นข้าวด้วย ช่วยด้วยค่ะ ฮือๆๆๆๆๆ " ฉันเงยหน้ามองผู้เป็นแม่ทั้งน้ำตาก่อนที่จะเห็นคนอื่นวิ่งตามมาหยุดมุงดูพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากด้วยอาการตกใจ ไม่นานอานภดล หรืออาหมอของพวกเราก็รีบเดินเข้ามาหาฉันกับร่างของพี่สาว
" กอหญ้าเกิดอะไรขึ้นวางต้นข้าวลงก่อน ตั้งสติ หลบอาหน่อย " ฉันมองหน้าคุณอาอย่างขอร้องก่อนจะวางร่างต้นข้าวให้นอนราบกับพื้นแล้วถอยออกตามคำสั่งของคุณอา
" อาหมอช่วยต้นข้าวด้วยกอหญ้าขอร้องนะคะ " อานภดลจึงรีบเช็คอาการเบื้องต้นของร่างบางที่นอนแน่นิ่งอยู่อย่างรวดเร็ว
" เกิดอะไรขึ้น เฮ้ย...ต้นข้าว " พายุที่วิ่งตามมาถึงพร้อมกับปฐพีหยุดชะงักทันทีก่อนที่สายตาดุกร้าวของปฐพีจะตวัดมองมาที่ฉันด้วยความโกรธจนถึงขีดสุด เป็นสายตาที่ปฐพีใช้บอกกับฉันว่าถ้าหากต้นข้าวเป็นอะไรไปเขาไม่ปล่อยฉันเอาไว้แน่
" รถพยาบาลเมื่อไหร่จะมาถึงวะ " ปฐพีตวาดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันและน่ากลัวทำให้การ์ดต้องรีบช่วยกันตามรถพยาบาลให้วุ่นวายก่อนที่ปฐพีจะอาละวาดหนักกว่าเดิม แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าทำไมผู้ชายที่ชื่อปฐพีคนนี้ถึงปฏิเสธฉัน ดูสายตาที่เขาเป็นห่วงพี่สาวฉันสิมันไม่เคยมีสายตาแบบนี้มองมาที่ฉันเลยด้วยซ้ำแค่นี้ก็เป็นสิ่งยืนยันได้แล้วว่าคนที่เขารักและมาหาตลอดคือใคร ฉันยกมือกุมหน้าอกฝั่งกล้ามเนื้อหัวใจของตัวเองอย่างเจ็บปวดก่อนจะเลือกหันไปสนใจร่างของพี่สาวที่คุณอากำลังตรวจอาการบาดเจ็บด้วยความเป็นห่วงแทน เพราะฉันฉันทำให้ต้นข้าวต้องโดนรถชน ฉันทำให้พี่สาวต้องเจ็บปางตายแบบนี้
- Writer
