ฝากรักที่บ้านไร่ 16

1760 Words
ไร่ปลายฟ้า สองหนุ่มหล่อที่อยู่ในชุดสูทสีเข้มที่ทำให้ทั้งคู่ดูมีพลังมากขึ้นโดยที่ราชสีห์อยู่ในสูทสีดำส่วนพายุอยู่ในสูทสีน้ำเงิน ทั้งคู่นั่งรอหญิงสาวทั้งสองคนอยู่ที่ห้องรับแขกด้านล่าง " นายครับ คนินมันมาแล้วครับ " กองปราบบอกกับร่างสูง " เรียกมันมาหาฉันก่อน " ราชสีห์หันไปมองทางประตูก่อนจะสั่งกองปราบให้ไปตามคนินมาหาตน พายุเองที่ยังไม่ได้คำตอบเรื่องไอ้คนชื่อคนิน ชายหนุ่มจึงหันขวับไปมองทางนั้นอย่างไม่พอใจ ไม่นานก็เห็นร่างใครอีกคนเดินมาพร้อมกับกองปราบ " ครับนาย " คนินโค้งศีรษะให้ทั้งสองคนเพื่อเป็นการเคารพ " จัดการเรื่องที่โรงพักเรียบร้อยแล้วใช่ไหม " ราชสีห์ถาม " เรียบร้อยแล้วครับ " คนินตอบคำถาม " รวีให้แกทำอะไรอีก " ราชสีห์มองหน้าคนที่เป็นบอดี้การ์ดของน้องสาวอย่างสงสัย " คุณหนูไม่ได้ให้ทำอะไรอีกครับ สั่งให้ผมตามเธออยู่ห่างๆ " คนินว่า " อืม งั้นแกก็ขึ้นไปหายัยวีเถอะ แล้วก็บอกให้พวกเขาลงมากันได้แล้ว " ราชสีห์พยักหน้ารับก่อนจะไล่ให้คนินออกไปหาน้องสาวพร้อมกับคำสั่งให้ทุกคนลงมาด้านล่างด้วย 18:00 น. สองหนุ่มที่นั่งมองนาฬิกาข้อมือไปแล้วนับสิบครั้งแต่สองก็ยังไม่มีใครลงมาซักทีจนกระทั่ง " นายครับ คุณหนูกับคุณกอหญ้าลงมาแล้วครับ " เสียงของกองปราบทำให้ทั้งคู่มองไปที่บันไดทันทีก่อนจะพบกับหญิงสาวสองคนที่อยู่ในชุดที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงแต่กลับสวยสง่าด้วยกันทั้งคู่ ยิ่งกอหญ้าที่อยู่ในวัย19 ปี ด้วยแล้ว เธอดูสง่าดูเปร่งประกายจนหน้าค้นหาชุดราตรีสีขาวงาช้างเว้าข้างโชว์เอวกับผิวสวยๆมันลงตัวเอามากๆเมื่ออยู่บนผิวของเด็กคนนี้ " เฮีย น้ำลายจะหกแล้ว " พายุสะกิดไหล่คนที่ยืนมองกอหญ้าอยู่อย่างหยอกเย้าในขณะที่ตัวเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกแตกต่างกันกับราชสีห์เลยซักนิดเพราะร่างระหงส์ของวรรณรวีก็ดึงดูดเขาได้ดีเช่นกัน พายุมองหาร่องรอยที่ตัวเองทิ้งไว้บนตัวหญิงสาวอย่างสำรวจก่อนจะยิ้มกริ่มขึ้นมาเมื่อเห็นรอยสีชมพูจางๆที่ตัวเขาเองก็รู้ว่าเกิดจากอะไร " มึงนี่มัน มากันครบแล้วก็ไปกันได้แล้ว " ราชสีห์แทบอยากจะงับหัวของพายุก่อนจะเดินนำทุกคนออกไป อีกสามคนที่เหลือก็เดินตามออกไปเช่นกัน " เฮีย ผมขอยืมควงน้องสาวเฮียซักคืนได้ไหมอ่ะ " พายุหันไปบอกกับราชสีห์หลังจากก้าวขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว และคนที่ทำหน้าที่ขับรถในวันนี้คือกองปราบกับคนิน เมื่อเห็นว่าทุกคนนั่งเรียบร้อยแล้วกองปราบก็ขับรถออกจากไร่ปลายฟ้าอย่างรวดเร็ว " ไม่ / ไม่ " ทั้งราชสีห์ทั้งวรรณรวีตะโกนปฏิเสธขึ้นมาพร้อมกัน " โห่วว...ก็แค่แซวเล่นไม่เห็นต้องปฏิเสธจริงจังขนาดนั้นเลย " พายุเบะปากด้วยความทะเล้นก่อนจะยักคิ้วกวนประสาทให้กับอีกคน " พี่ลมเลิกกวนประสาทเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเสียบรรยากาศ " กอหญ้ามองหน้าชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยเตือน " ก็ได้ๆ พี่จะนั่งเงียบๆแล้วคร๊าบ " พายุตอบกอหญ้าเสร็จก็นั่งกอดอกหันไปนอกหน้าต่างทันทีก่อนจะสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง " เฮีย...เฮียให้คนของเฮียตามมาเท่าไหร่ " " มีแค่กองปราบกับคนิน " ราชสีห์ตอบกลับ " โทรตามมาอีก ผมคิดว่าจบงานคืนนี้มีคนจะเก็บเฮียแน่ๆ " พายุบอกกับราชสีห์อย่างไม่สะทกสะท้าน วรรณรวีก็ไม่ได้รู้ตกใจกลัวกับสิ่งที่ชายหนุ่มพูดเลยซักนิด แต่เป็นกอหญ้าเองต่างหากที่เริ่มตื่นตระหนก " กอหญ้าคืนนี้อย่าอยู่ห่างจากพี่เป็นอันขาดเข้าใจไหม " พายุมองหน้าคนที่เปรียบเสมือนน้องสาวในไส้พร้อมกับคำสั่งที่เด็ดขาดออกจากปากชายหนุ่ม " พี่วีละคะ " กอหญ้ามองหน้าวรรณรวีด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวอีกคน " ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก พี่มีคนิน " รวีตอบหญิงสาวให้คลายกังวล " จะถึงแล้ว ทำตัวให้เป็นปกติ อย่าให้พวกนั้นรู้ตัว " ราชสีห์บอกกับทุกคนก่อนที่รถจะจอดที่บ้านของผู้ว่าฯ ที่เชิญพวกเขามาในวันนี้ แต่ก็นั่นแหละเขายังไม่สามารถตัดสินได้ว่าคนที่ตามพวกเขาอยู่นั้นเป็นคนของใคร " งานนี้มีการตรวจอาวุธด้วยหรอคะ " กอหญ้ามองไปยังกลุ่มคนที่ยืนตรวจอาวุธจากแขกที่มางานอย่างละเอียดก่อนจะถามขึ้น " ไปเถอะ เราไม่มีอาวุธเราจะกลัวอะไร " รวีบอกกับกอหญ้า " ไปกันเถอะ คนินเฝ้ายัยวีอย่าให้คลาดสายตาเป็นอันขาด " ราชสีห์บอกกับทุกคนพร้อมกับหันไปกำชับบอดี้การ์ดของน้องสาวอีกครั้ง " ครับ " คนินรับคำ ก่อนจะเดินลงมาเปิดประตูรถให้ทั้งสี่คนลงจากรถ " เชิญครับ " " กอหญ้า มาหาพี่ " พายุบอกกับคนที่อายุน้อยที่สุดให้มาอยู่ใกล้ตนเองก่อนจะยกแขนขึ้นเพื่อให้คนเป็นน้องควงเข้างาน ราชสีห์เองก็เช่นกัน " ขออนุญาตตรวจค้นกระเป๋าคุณผู้หญิงด้วยนะครับ " หลังจากที่ถูกตรวจค้นที่ตัวแล้วก็ค้นกระเป๋าต่ออีกก่อนจะส่งคืนให้ทั้งสองสาวเมื่อค้นดูแล้วไม่พบสิ่งใดผิดปกติจึงปล่อยให้ทั้งหกคนเข้าไปร่วมงานด้านในได้ โซนสระน้ำในงานเลี้ยง ทั้งหกคนเดินมาถึงโซนจัดงานเลี้ยงที่จะอยู่ริมสระว่ายน้ำด้านหลังคฤหาสน์ของท่านผู้ว่าฯ ในระหว่างทางที่เดินมาทั้งหกคนสามารถดึงดูดสายตาของเหล่าแขกในงานได้เป็นอย่างดี ไม่เว้นแม้กระทั่งบอดี้การ์ดสองคนอย่างกองปราบกับคนินด้วย " ท่านผู้ว่าฯ สวัสดีครับ " ราชสีห์เดินเข้าไปทักทายชายวัย 50 กว่าๆที่เชิญตนมาทันที " สวัสดีคุณราชสีห์ เป็นเกียรติจริงๆที่เจ้าของไร่ปลายฟ้ามาตามคำเชิญของผม แล้วนี่? " ท่านผู้ว่าฯรับไหว้พร้อมกับพูดคำเยินยอสารพัดก่อนจะถามถึงบุคคลอีกสามคนที่มาด้วย " นี่วรรณรวีน้องสาวผมเธอพึ่งกลับมาจากอังกฤษ ส่วนนี่คุณพายุ อินทรวรเวช กับน้องสาวของเขา " ราชสีห์แนะนำทุกคนให้กับผู้ว่าฯได้รู้จัก " อ่อ...อินทรวรเวช คุณคงไม่ได้เป็นน้องชายคุณปฐพีหรอกนะ แต่ผมได้ยินว่าคุณอดุลย์มีลูกชายแค่สองคนนิ " ท่านผู้ว่าฯถามกลับ " ใช่ครับ พอดีผมมาคุยธุระกับเฮียราชแทนน่ะครับ เฮียราชเลยชวนผมมางานนี้ด้วย ส่วนนี้นันทิชา เรืองฤทธา ลูกสาวของเพื่อนสนิทคุณพ่อผมครับ " พายุตอบกลับก่อนจะยื่นมือไปทักทายตอบ " อ่อ...งั้นเชิญทุกคนสนุกกับงานเถอะ ผมไม่กวนแล้ว ขาดตกบกพร่องตรงไหนบอกเด็กได้เลยนะ ผมขอตัวไปต้อนรับแขกคนอื่นๆก่อน " หลังจากนั้นท่านผู้ว่าฯก็ปลีกตัวออกไปหาแขกคนอื่นๆทันที " กอหญ้าไปหยิบเค้กกัน " รวีบอกกับอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ " ค่ะ พี่ลมกับคุณจะเอาด้วยไหมคะ " กอหญ้ารับคำก่อนจะถามอีกสองหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า " ไม่ๆ " ราชสีห์ปฏิเสธ " พี่ก็ไม่เอา เราไปหาอะไรกินกันเถอะ " พายุเองก็บอกปฏิเสธ " งั้นเราไปกันเถอะค่ะพี่วี " กอหญ้าเดินไปเกาะแขนของอีกคน รวีจึงพยักหน้ารับ " คุณรวี...ผมฝากกอหญ้าด้วยนะ " พายุเรียกหญิงสาวอีกครั้งก่อนที่เธอจะเดินออกไป " กอหญ้าดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วงขนาดนั้นหรอก " กอหญ้าบอกกับพายุที่ห่วงเธอออกหน้าออกตา " ไปกันเถอะ " รวีว่าก่อนจะเดินออกมาจากวงสนทนา คนินเองก็เดินตามทั้งสองคนออกมาด้วย " พี่วีไม่ชอบพี่ลมหรอคะ " กอหญ้าถามขึ้นขณะที่ตักเค้กใส่จาน " ใครจะไปชอบคนเจ้าชู้หน้าม่อแบบนั้นกัน " รวีตอบแทบจะทันที " โทษทีพี่ลืมตัวอ่ะ " " ไม่เป็นไรค่ะ แต่กอหญ้าแค่จะบอกว่าพี่ลมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นหรอกนะคะ " หญิงสาวยิ้มทะเล้นให้ " แล้วทำไมเราถึงไม่ชอบอิตาพี่ลมอะไรนั่นเองล่ะ " รวีถามกลับอย่างสงสัย " ก็กอหญ้าชอบพี่ชายของพี่ลมน่ะสิคะ กอหญ้าจะไปชอบพี่ลมได้ยังไง อีกอย่างพี่ลมเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นให้กอหญ้าด้วย " กอหญ้าอธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมเธอกับพายุถึงไม่ได้ชอบกันให้รวีฟัง " ชั่งเถอะเราไปหาที่นั่งกินขนมกันดีกว่า " หลังจากตักขนมเสร็จรวีก็ชวนกอหญ้าไปหาที่นั่งกินขนม ทั้งสองหนุ่มมองหญิงสาวสองคนที่มาด้วยอย่างไม่ให้คลาดสายตา ก่อนจะเห็นว่าภายในงานมีชายฉกรรจ์ประจำอยู่ตามจุดต่างๆของงานอย่างมากมาย " เฮีย...เฮียแน่ใจนะว่านายคนินอะไรนั่นจะปกป้องคุณรวีกับกอหญ้าได้อ่ะ " พายุถามอย่างไม่มั่นใจ " ไม่ใช่คนินปกป้องทั้งสองคน แต่สองคนต่างหากที่ปกป้องเด็กนั่น " ราชสีห์มองไปที่คนเป็นน้องสาว ครอบครัวของเขาทำงานทั้งสุจริตและกึ่งไม่สุจริต ดังนั้นคนที่เข้ามาทำธุรกิจด้วยจึงมีทั้งคนดีและไม่ดี ทำให้เขาสองคนพี่น้องต้องเรียนการต่อสู้มาตลอด ถ้าเปรียบเทียบฝีมือเขากับรวีตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากปฐพีกับพายุแน่นอนแต่ถ้าถามถึงความดุเดือดเขามั่นใจว่าตัวเขากับรวีมีมากกว่าปฐพีแน่นอน เพราะเพื่อนสนิทคนนี้ของเขานั้นยังมีสติมากกว่าเขาเสียอีก " ฉันมั่นใจในตัวรวีพอๆกับมั่นใจตัวเอง " " โอเคผมเข้าใจแล้ว " พายุพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ยังไม่คลายความกังวลก่อนจะยกแก้วไวน์ในมือกระดกใส่ปากรวดเดียวหมด
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD