ฝากรักที่บ้านไร่ 13
2221 Words
ไร่ปลายฟ้า
สองสาวขับรถมาจอดที่หน้าบ้านอย่างรวดเร็วก่อนจะช่วยกันขนของที่ซื้อมาเข้าบ้าน
" Hi " แต่เสียงทักทายของใครบางคนดึงความสนใจของทั้งสองสาวได้เป็นอย่างดี
" พี่ลม " กอหญ้าเรียกชื่อชายหนุ่มก่อนจะหยุดอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน ไม่เดินหนีแต่ก็ไม่เข้าหาชายหนุ่มเหมือนแต่ก่อน
" นะ...นาย " กอหญ้าจะรู้จักกับพายุน่ะไม่แปลก แต่ที่แปลกคือวรรณรวีต่างหาก
" นี่คุณ " พายุเองก็ดูจะตกใจอยู่ไม่ใช่น้อยที่เจอหญิงสาวอยู่ที่นี่
" แกสองคนรู้จักกันด้วยหรอ " ราชสีห์ถามอย่างแปลกใจ
" รู้จักดีเลยค.../ ไม่รู้จักกันเลยค่ะ เราไม่รู้จักกัน " พายุกำลังจะตอบแต่ถูกรวีแย่งตอบไปเสียก่อน พร้อมกับส่งสายตาเชือดเฉือนมาให้ชายหนุ่ม พายุจึงเกิดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างเข้าใจทันที
" ใช่ครับ ผมไม่รู้จักหรอกเฮียก็ วันๆก็เอาแต่อยู่ในคลับผมจะรู้จักคนสวยๆอย่างนี้ได้ไงละ " บอกราชสีห์เสร็จก็หันไปยักคิ้วให้รวีทันที
" ไม่รู้ก็ดี แกไม่ต้องมากระริ้มกระเหรี่ยใส่เลย นี่ยัยวรรณรวี น้องสาวฉันพึ่งกลับมาจากอังกฤษ " ราชสีห์ว่าคนกวนประสาท
" วีขอตัวนะพี่ราช พี่ไปนะ " รวีรีบบอกพี่ชายกับหญิงสาวอีกคนก่อนจะรีบวิ่งหนีไปทันที
" ไงกอหญ้า จะไม่ทักทายพี่หน่อยหรอ " พายุมองหน้าร่างบาง
" กอหญ้าต้องพูดอะไรด้วยหรอคะ กอหญ้าไม่รู้ว่ากอหญ้ายังสามารถคุยกับพี่ได้เหมือนเดิมหรือเปล่า " น้ำตาที่หยุดไหลมาเป็นอาทิตย์ค่อยๆไหลมาอีกครั้ง
" ทำไมเราถึงคิดว่าพี่จะเปลี่ยนไปล่ะ พี่ก็ยังเป็นพี่ เป็นพี่ลมของกอหญ้าของต้นข้าว " พายุพูดก่อนจะเดินไปกอดร่างบางของกอหญ้า
" แล้วทำไมพี่ถึงไม่ห้ามพี่ดิน พี่ไม่เอ่ยปากห้ามเขาซักคำ พี่รู้ไหมว่ากอหญ้าเจ็บ สายตาที่ทุกคนมองกอหญ้า สิ่งที่ทุกคนทำกับกอหญ้ามันทำให้กอหญ้ารู้สึกไม่มีตัวตน เหมือนเป็นแค่เงาของต้นข้าว " กอหญ้าระบายออกมาอย่างสุดกลั้น พายุเองก็ทำได้แค่เพียงลูบผมปลอบอีกคนเพียงเท่านั้นเพราะเขาเองก็ไม่สามารถขัดใจคนอย่างปฐพีได้เหมือนกัน
" พี่ขอโทษนะ แต่พี่อยากให้เรารู้นะว่าพี่กับเฮียหวังดีกับเรา " พายุพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด
" คุณขึ้นไปห้องเถอะ เอาของที่ซื้อมากับกระเป๋าข้าวของเครื่องใช้ของคุณขึ้นไปเก็บด้วย ผมสั่งให้ไอ้ลมเอามาให้ " ราชสีห์พูดขึ้น
" เหอะ....เก็บข้าวของมาให้กอหญ้าพร้อมเลยสินะคะ ขอตัวนะคะ " หญิงสาวพึ่งสังเกตเห็นกระเป๋าเดินทางสองใบที่พายุขนมาด้วยว่าใบหนึ่งในนั้นเป็นของตัวเอง หญิงสาวจึงเดินไปลากกระเป๋าก่อนจะเดินขึ้นไปด้านบนชั้นสองอย่างรวดเร็ว
" กอหญ้าพวกพี่เป็นห่วงเรามากนะ ซักวันเธอจะเข้าใจในสิ่งที่พวกพี่ทำ " พายุตะโกนตามหลังของร่างบางขึ้นไป
" แล้วนี่แกจะไปงานเลี้ยงพรุ่งนี้ไหม " ราชสีห์ถามกลับ
" ตอนแรกว่าไม่ไป แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว " พายุตอบกลับยิ้มๆ
" เอองั้นก็เอาของไปเก็บที่ห้องแกได้แล้วจะได้ลงมากินข้าวเย็นกัน ห้องเดิมที่แกเคยมาอยู่นั่นแหละ " ราชสีห์บอกปัดอย่างเอือมระอาในความกลับไปกลับมาของน้องชายเพื่อนสนิท
" โอเคฮะ " พูดจบพายุก็ลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองไปทางปีกซ้ายทันที
[ พายุ ]
ห้องนอนห้องนี้ผมมักจะมานอนอยู่บ่อยๆเพราะว่าวิวด้านนอกคือสวนองุ่นของไร่ ผมรีบวางของไว้ก่อนจะเดินไปทางระเบียงเพื่อดูองุ่นในสวนของเพื่อนพี่ชายทันที ก่อนจะเห็นร่างบางของใครอีกคนที่ปูเสื่อนั่งเล่นอยู่
" แสบมากนะ " ผมพูดกับตัวเองเสร็จก็เดินออกจากห้องไปยังเป้าหมายอย่างรวดเร็ว " ว้าาาา บรรยากาศตรงนี้น่านั่งเลยจังเลย ขอนั่งด้วยคนนะคุณ "
" เห้ยยยย....นาย " รวีตกใจสุดขีดที่เห็นผมนั่งลงข้างๆเธอ " นายจะเอาอะไรกับฉันอีก เงินฉันก็จ่ายให้นายไปแล้ว หรือว่าเงินที่หัวเตียงมันไม่พอหะ !!
" คุณจ่ายเงินแล้วก็จบจริงๆหรอ คุณจะลืมผมได้จริงๆหรอ ผมเป็นผัวคนแรกขะ...อื้อ " ผมบอกกับอีกคนแต่ยังพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกมือบางปิดปากอย่างรวดเร็ว
" ถ้ามีใครรู้เรื่องนี้ ฉันฆ่านายตายแน่ " ร่างบางขู่กลับ " นายต้องการเท่าไหร่ เรื่องนี้ถึงจะจบ "
" นี่คุณ ผมจะบอกอะไรให้นะ ผมไม่ได้ขายตัว และผมก็ไม่ได้ต้องการเงินของคุณซักกะบาทเพราะที่บ้านผมมีเงินเยอะมากพออยู่แล้ว และสุดท้ายเลยนะ เรื่องของคุณกับผมไม่จบง่ายๆแน่นอน เพราะผมต้องการเมีย ไม่ใช่เงิน " ผมดึงมือบางที่ปิดปากตัวอยู่ก่อนจะร่ายยาวออกไป
" ฉันไม่นับ เพราะฉันเบา จบนะ " รวีพูดก่อนลุกวิ่งหนีผมไปทันที
ย้อนไปเมื่อสองวันก่อน
เสียงเพลงอึกระทึกครึกโครมที่เปิดให้เหล่าผีเสื้อและเหล่านักล่าต่างๆได้ออกมาเต้นโยกย้ายล่อเหยื่อ ในคลับหรูใจกลางเมืองซึ่งคลับแห่งนี้ก็ไม่ใช่ของใครที่ไหนแต่เป็นคลับของปฐพีที่เปิดให้พายุผู้เป็นน้องชายดูแลอยู่ ที่นี่มีทั้งนั่งชิล และส่วนตัว
" นายจะให้ผมไปพาเด็กมาให้ไหมครับ " ทิวบอดี้การ์ดมือขวาของผมถามขึ้น
" ไม่ต้อง เดินไปบอกบริกรว่าโต๊ะผู้หญิงกลุ่มนั้นลงบัญชีฉันไว้ " ผมบอกก่อนจะชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งเธอดูเด่นและดึงดูดมากเมื่ออยู่ในกลุ่มของเพื่อนที่มาด้วยกันกับเธอ เธอใส่เดรสเกาะอกสีดำเว้าหลังโชว์แผ่นหลังเรียบเนียนของตัวเองพร้อมกับท่านั่งยกขาไขว้กันอย่างนางพญา เธอมีเสน่ห์และดูเซ็กซี่ไปพร้อมๆกันมาก
" ครับ " ทิวรับคำก่อนจะเดินลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว
" คืนนี้เธอต้องเป็นของฉัน " ผมพูดกับตัวเอง ก่อนจะนั่งมองเป้าหมายของตัวเองอยู่แบบนั้น จนกระทั่งเวลาผ่านไปซักพักที่ทั้งโต๊ะเริ่มเมาและร่างบางลุกขึ้นจากโต๊ะเหมือนจะเดินไปที่ไหนสักแห่ง ผมจึงรีบตามออกไปทันที เมื่อเห็นว่าเธอเดินเข้าไปห้องน้ำผมจึงเลือกที่จะรออยู่ด้านนอกจนกระทั่งเธอทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วเดินออกมาด้วยอาการเซนิดๆผมเลยตัดสินใจแกล้งเดินไปชนเธอ
" ขอโทษค่ะ ฉันเมานิดหน่อย ไม่ได้ตั้งใจชนคุณ " เธอบอก
" ไม่เป็นไรครับ ผมไปส่งไหม " ผมบอกก่อนจะจับอีกคนยืนพิงกำแพงให้เธอได้ทรงตัว
" ไม่ค่ะ ฉันกลับได้ " ไม่นานเธอก็กลับไปนั่งดื่มที่โต๊ะกเช่นเดิมจนกระทั่งถึงเวลาแยกกับเพื่อนแล้วพยายามจะเปิดประตูรถ สภาพนี้เนี่ยนะจะขับรถกลับบ้าน
" นายจะปล่อยเธอขับรถกลับจริงๆหรอครับ " ทิวมองตามสายของผมก่อนจะถามขึ้น
" มึงคิดว่ายัยนั่นจะพ้นหน้าคลับเราไหม " ผมบอกมือขวาของตัวเอง " ไปเอารถมา "
" ครับ " ทิวรับคำก่อนจะรีบไปขับรถมารับผมส่วนผมก็เดินไปหาเป้าหมายที่ตัวเองเล็งไว้ทันที
" ผมไปส่ง " ผมดึงกุญแจรถออกจากรถเธอทันที
" คูณณณ...เอากุญแจรถฉ้านคืนมา ฉ้านจากลับห้อง " เสียงยายครางบอกกับผม
" ผมไปส่ง บอกที่อยู่มา " ผมบอกกลับ
" ม่ายยยย ฉ้านจากลับเอง " เธอยังคงยืนยัน
" มานี่ " ผมไม่ฟังเสียงเนือยของเธออีก ผมรั้งเอวบางของอีกคนให้ออกมาจากรถก่อนจะกดล็อครถของเธอทันที แรงคนเมาจะสู้แรงคนปกติแบบผมได้ยังไง
" นายครับ " ทิวขับรถมาจอดตรงหน้าผมก่อนจะเดินลงมาเปิดประตูให้ ผมเลยจับอีกคนยัดเข้าไปในรถของตัวเองแล้วขับออกจากคลับไป " ไปไหนดีครับนาย "
" คุณพักอยู่ที่ไหน " ผมหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
" หือออ ....ม่ายรู้ ว๊า ทำไมผู้ชายในฝันของฉันถึงน่าตาดีจังนะ ขอกาดแก้มทีได้ม้ายยย " เธอตอบก่อนจะใช้มือบางลูบแก้มผม ก่อนจะพยายามกัดแก้มผม คนบ้าอะไรวะเนี่ย
" เห้ยยย...จะบ้าหรือไงคุณ ไอ้ทิวกลับไปที่คอนโด " ผมห้ามอีกคนเสียงหลง ก่อนจะสั่งมือขวาของตัวเอง ตลอดระยะทางคนเมาก็พยายามจะลวนลามผมตลอดเวลา กว่าจะถึงเตียงนอนก็เล่นผมจนเกือบหมดแรง " ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง "
" ครับ " รับคำเสร็จทิวก็เดินกลับออกไปอย่ารวดเร็ว
" คุณๆ " ผมสะกิดแขนของร่างบางที่นอนดิ้นไปมาอยู่บนเตียง
" ร้อนจาง อืดอาดดด หื้อออ " ร่างบางพยายามถอดชุดเดรสของตัวเองออกอย่างหงุดหงิด ทำเอาผมคว้ามือเธอแทบไม่ทัน
" คุณจะยั่วผมหรือไง " ผมกระซิบข้างใบหูสวย
" ยั่วแล้วยางงายยย คุณอยู่ในฝาน ฉ้านจาทามอารายก็ด้ายยย " พูดจบเธอก็ผลักผมลงนอนแล้วก็ลุกขึ้นมาคร่อมตัวผมแทน อยากจะปฏิเสธนะแต่ผมมันไม่ได้สุภาพบุรุษขนาดนั้นไง
" คุณจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้นะ " ผมบอกเธอก่อนจะยกมือขึ้นมาหนุนแล้วปล่อยให้เธอเริ่มลวนลามผมต่อ
" ถ้าฉันไม่ได้คุณ ตื่นมาฉันคงเสียจายแย่ " พูดจบเธอก็พยายามแกกระดุมเสื้อผมออก แต่ผมไม่ทำให้เธอลำบากขนาดนั้นหรอก
" ผมถอดให้เอง " พูดจบผมก็พลิกเธอให้ลงมานอนกับเตียงแล้วเป็นฝ่ายคร่อมเธอแทนก่อนจะเป็นฝ่ายปลดกระดุมแล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออกให้เธอได้ยื่นมือมาลูบลอนที่หน้าท้องผมเล่น
" ทำมายหุ่นแบบนี้ถึงมีอยู่แต่ในฝานน๊าาา อื้อออ " เธอลูบไปมาเบาๆผมเลยก้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากสวยของเธออย่างอดใจไว้ไม่อยู่ และก่อนที่เธอจะพูดจาอะไรแปลกๆออกมาอีกครั้ง
" เช้ามาคุณก็จะรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน " ผมผละออกมาจากปากบางก่อนจะถอดทุกอย่างบนร่างกายของเธอออกจนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าที่บิดเร้าไปมาด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ก่อนจะลากลิ้นของตัวเองให้สัมผัสตั้งแต่ลำคอลากลงมาจนถึงอกอิ่มที่เป็นก้อนสวยสะดุดตาทั้งสองข้าง
" อื้อออ คะ...คุณ เป็นฝานที่ฉ้านเสียวมะ...มากเลย " เสียงครางหวานเอ่ยบอกอย่างตะกุกตะกัก
" ผมมีเรื่องเสียวมากกว่านี้อีกนะ " พูดจบผมก็ถอดกางเกงของตัวเองออกทันที ก่อนจะจับเจ้าพายุน้อยถูไถไปมาบนเนินเนื้อของอีกคน
" อื้ออออ คุณ มะ..เหมือนในคลิป ที่ฉ้านดะ..ดูเลย อ๊ะๆ อ๊าาาา " เสียงหวานๆพูดขึ้นผมเลยสอดนิ้วกลางเข้าไปสำรวจความพร้อมของอีกคนอย่างรวดเร็ว
" แน่นจัง แค่นิ้วยังแน่นขนาดนี้ แล้วถ้าผมยัดลูกชายผมเข้าไปล่ะมันจะแน่นขนาดไหนนะ อ๊าาา " ผมครางกระเซ่าเมื่อแรงตอดรัดนิ้วของผมบีบรัดถี่ระรัวจนไม่สามารถแช่นิ้วไว้เฉยๆได้ ผมจึงรีบดึงนิ้วออกก่อนจะค่อยกดเจ้าพายุน้อยเข้าไปอย่างช้าๆ
" อ๊ะ....เจ็บจัง อื้ออออ จะ..เจ็บ " ผมจับขาของเธอให้อ้าออกกว้างกว่าเดิม
" นี่คุณ ครั้งแรกหรอวะ " ผมพูดอะไรไม่ออกก่อนจะก้มลงไปประกบจูบปากบางๆอีกครั้งและกดตัวตนของตัวเองเข้าไปจนสุด พรหมจรรย์นั่นคือสิ่งที่ผมได้สัมผัส เลือดจางๆที่เคลือบอยู่ทำให้ผมต้องแช่ค้างไว้เพื่อให้เธอได้ปรับตัว จนเวลาผ่านไปซักพักบทรักร้อนแรงก็เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนเกือบตีสาม จนกระทั่งเที่ยงของอีกวันก็ไม่พบร่างบางอีกแล้ว แต่กลับเจอเงิน5000 วางอยู่บนหัวเตียงแทน
" บ้าชิบ อย่าให้ฉันเจอเธอนะยัยบ้า " ผมสบดอย่างหัวเสีย ยัยนั่นคิดว่าผมขายตัวหรอวะ
ปัจจุบัน
ในที่สุดเวลาอาหารเย็นก็มาถึงแต่กลับมีเพียงแค่ราชสีห์กับพายุเท่านั้นที่ลงมากิน สองสาวกลับไม่มีใครยอมลงมาเลยซักคน ทั้งสองคนให้เหตุผลว่า ' กินมาจากข้างนอกแล้ว ' ทั้งคู่
- Writer
