ร้าย ย้อน รัก

ร้าย ย้อน รัก 25+++คุณหมอบิวตี้25+++(เจอกัน 25++)

"อะไรกัน จับฉันทำไม ปล่อยนะ"

พอก้าวออกจากร้านเสื้อผ้าเธอก็โดยชายร่างใหญ่สองคนเข้ามาจับตัวเอาไว้ เขาสองคนไม่ฟังคำพูดอะไรของเธอลากเธอโยนใส่รถขับพาออกไปยังจุดหมายตามคำสั่งของใครบางคน

"ปล่อยฉันนะ มาจับตัวฉันทำไม"

"พูดอะไรว่ะฟังไม่ออก อย่าดิ้นเดี๋ยวช้ำ นายด่ากูสองคนอีก"

ราฟชายอาหรับร่างใหญ่จับหญิงสาวให้นั่งนิ่งอยู่ตรงเบาะหลังรถ เขาฟังสิ่งที่เธอพูดไม่ออก และรู้เพียงแค่ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นของขวัญของผู้เป็นนายเขามีหน้าที่ดูแลและนำไปมอบให้ผู้เป็นนายเท่านั้น

"ฉันจะฟ้องพ่อแมกซ์ พ่อฉันเป็นมาเฟีย ฆ่าพวกนายได้นะ ปล่อยยย กรี้ดดดด"

"ไอ้ราฟ คนนี้แน่นะ ทำไมมันดิ้นนักว่ะ โว้ยวายอีกต่างหาก"

นาฟน้องชายฝาแฝดของราฟ เขาฟังสิ่งที่หญิงสาวผู้ไม่ออก รู้แต่ว่าจากตรงนี้อีกไกลกว่าจะถึงคฤหาสเขามีหน้าที่ต้องขับรถไปให้ทันเวลาที่นายของเขาจะกลับมา

"คนนี้แหละ ชุดก็ใช้ สีเหลืองนวลและเป็นคนเอเชีย มันก็เล่นตัวไปงั้น"

ราฟพูดย้ำอีกรอบให้นาฟฟังว่าเขาได้รับสารมาจากนายแบบนี้ไม่ผิดแน่นอน และดูท่าหญิงตรงหน้าเขาจะฉลาดไม่ใช่ย่อยดูจากสายตาที่ถูกถ่ายทอดออกมา

ราฟกับนาฟสองพี่น้องทั้งดึงทั้งลากแม่รางวัลสาวที่พวกเขามารับตัวไปส่งให้นายตามคำสั่ง เขารู้ว่าหญิงสาวพูดอังกฤษแต่พวกเขามันไม่ฉลาดพอที่จะแปลออก และพวกเขาก็มั่นใจว่าพามาไม่ผิดตัวแน่เพราะเขาไม่เคยทำงานผิดพลาด

"ปล่อยฉันนะ ฉันจะแจ้งตำรวจ ปล่อย กรี้ดดดด"

"เงียบโว้ย ฟังไม่ออกหรือไง ไอ้นาฟขับเร็วๆ กูหูจะแตกแล้ว"

ต่างคนต่างพูดคนละภาษา บิวตี้ที่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แล้วไอ้สองคนนี้มันจับเธอมาทำไม ความหวาดกลัวเริ่มเข้าครอบงำหญิงสาวมันแผ่ไปถึงดวงตาทั้งคู่ที่เริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาอย่างอ่อนแอ ใครก็ได้ช่วยเธอด้วย

"อยู่ในนี้รอนายไปก่อน"

"โอ้ย"

ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงบนที่นอนนุ่มสุดแรงชายจนก้นเธอกระแทกลงอย่างแรง ไอ้บ้าสองคนที่เธอเพิ่งสังเกตว่าหน้าตาเหมือนกันมันช่างไม่รู้เลยว่าผู้หญิงเพศแม่บอบบางแค่ไหน

เธอถูกพามาบ้านใครสักคนที่ดูท่าจะร่ำรวยมากขนาดในห้องที่พาเธอมาขังยังดูหรูหราใช่ย่อย และถูกตกแต่งอย่างมีสไตล์

"ปล่อยนะ แล้วเอากระเป๋าฉันคืนมา ไอ้พวกบ้า ปล่อย กรี้ดดดด"

บิวตี้ได้แต่กรีดร้องอยู่ในห้องเหมือนคนเสียสติ แต่ก็ไม่มีใครมาเปิดจนเวลาผ่านไปแสงตะวันด้านนอกถูกกลบด้วยแสงจันทร์ประตูถึงเปิดออก ร่างใหญ่ของใครบางคนเดินเข้ามา

ร่างใหญ่ของผู้มาเยือนค่อยๆปรากฏกายขึ้น ทุกอย่างที่อยู่บนตัวผู้ชายที่เดินเข้ามาไม่ว่าจะใบหน้าและหุ่นอันลำบึกมันดูลงตัวไปหมด ถ้าเวลานี้เธอไม่ได้ถูกจับตัวมาเธอคงพูดได้เต็มปากว่าตกหลุมรักผู้ชายคนที่เพิ่งจะเจอเพียงเสี้ยววินาทีคนนี้

"ทำหน้าที่ของเธอสิ"

ชารีฟพ่อค้าน้ำมันรายใหญ่และผู้มีอิทธิพลเกือบค่อนประเทศเขากับการมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวติดตัวเดินเข้ามานั่งบนเตียงนุ่มที่มีหญิงสาวนั่งก้มหน้าอยู่อีกฝั่งด้วยความหวาดกลัว เขามองดูร่างบางอย่างพอใจในของรางวัลชิ้นนี้ที่ลูกค้าคนสำคัญส่งมากำนัลเขา คืนนี้เขากับแม่ผู้หญิงคนนี้คงต้องสนุกกันมากแน่ อีกอย่างเขาไม่ค่อยจะได้ลิ้มลองสาวเอเชียเท่าไรเพราะพวกเธอร่างเล็กเขากลัวว่าจะตายก่อนที่เกมส์รักจะจบลง

"ปล่อยฉัน ไม่งั้นฉันจะให้พ่อมาถล่มที่นี้"

บิวตี้เหลือมองชายงามตรงหน้า เธอยังคงนึกเสียดายโอกาสที่ต้องมาเจอกันแบบนี้ เขาดูดีและถูกใจเธอมาก แต่วันนี้เธออยากให้เขาออกไปให้พ้นไม่ว่าเขาจะเข้ามาทำอะไรก็ตาม

"พูดอะไรของเธอ ถอดเสื้อผ้าออก ฉันไม่มีเวลามาฟังเธอพร่ำหรอกนะ"

เขาพูดภาษาอังกฤษออกมาช้าๆให้หญิงสาวฟังชัดๆ ตอนนี้อารมณ์เขามันพลุ่งพล่านไปทั้งตัวก็มันได้เวลาปลดปล่อยแล้วแต่เธอยังไม่ขยับตัวเลย ยิ่งเห็นดวงตาทรงเสน่ห์ของเธอเขาก็แทบอดใจไม่ไหว

"นายฟังฉันออก ปล่อยฉันกลับไปนะ"

"ฉันปล่อยเธอแน่ แต่เธอต้องช่วยฉันปลดปล่อยก่อน"

"ไม่นะ ฉันไม่ใช่ อุ้บ"

ปากหนาประกบปากบางที่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรออกมา ลิ้นหนามากประสบการณ์แตะชิมความหวานไปทั่วปากบางจนหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งตัวเพราะสัมผัสวาบหวามอย่างไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน เขากล้ามากที่กล้าเอาจูบแรกของเธอไป

"ทำเป็นเถียงแค่จูบก็ระทวยแล้ว"

"อย่านะ"

บิวตี้ร้องห้ามชายหนุ่มที่เพิ่งขโมยจูบแรกของเธอไปก็เขากำลังจะถอดเสื้อผ้าเธอออก เธอยอมรับว่าชอบในบทจูบที่เขามอบให้แต่ถ้าให้ทำมากกว่านี้เธอคงยอมไม่ได้

"เฉยนะ ถ้าไม่อยากตายก่อนได้กลับออกไป"

คำขู่จากเสียงใหญ่ทำให้อีกฝ่ายที่กลั้นน้ำตาไว้ถึงกับปล่อยสะอื้นไห้ออกมาทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ เธอน่าจะเชื่อพ่อแมกซ์ไม่เดินทางมาที่นี้ตอนนี้เธอคงต้องยอมรับในชะตากรรมของตัวเอง

"ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันคิดว่าคุณกำลังเข้าใจผิด ปล่อยฉันไปนะ ได้โปรดเถอะนะ ฉันเป็นหมอที่ค่ายอาสานอกเมือง "

"แคว๊ก"

"กรี้ด"

เสียงพูดไม่ทันขาดคำก็ตามด้วย เสียงเสื้อผ้าถูกฉีกขาด หญิงสาวยังคงดิ้นเอาตัวรอดจากร่างกายทรงอำนาจนั้น แต่เขาเหมือนกรงเหล็กที่กักขังร่างกายของเธอได้ เสื้อผ้าชุดสวยขาดออกจากกายของเธอจนหมดไม่เหลืออะไรปิดบังกายสาวเลยซักชิ้นนอกจากชั้นในสดำที่ตัดกับสีผิวขาวละเอียด

"สวย"

เสียงใหญ่คำรามในลำคอด้วยความพอใจ ร่างกายของเธอขาวสะอาดต่างจากผู้หญิงที่เขาพบเจอมา

ใบหน้าคมก้มลงสัมผัสกับเนินอกอิ่มที่ทะลักล้นบราเซียสีดำออกมา ปากหนาพรมจูบไปทั่วอย่างหิวกระหาย เธอหอม เธอหวานอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน เธอไปแอบขายตัวอยู่ที่ไหนมาทำไมเขาไม่เคยเจอ

ร่างเล็กที่นอนให้เขากระทำอยู่ฝ่ายเดียวเหมือนคนขาดสติไม่ต่อสู้ดิ้นลนอะไรเพียงเพราะสัมผัสจากเขา

เห็นร่างบางไม่ดื้อนอนนิ่งให้เขาสัมผัส มือใหญ่สองมือก็ทำหน้าที่ปลดเปลืองปราการสองชิ้นสุดท้ายให้พ้นทางอย่างง่ายด้าย

"ไม่นะ ออกไป"

ร่างเล็กได้สติอีกครั้ง เธอพยายามผลักไสเขาให้ออกจากร่างกายเธอแต่ดูท่าจะไม่เป็นผลเขาตัวใหญ่กว่า มือเล็กรีบยกขึ้นปิดเนินอกอิ่มที่ปิดไม่มิดเพื่อจะได้เอาตัวรอด ไหนจะกุหลาบงามด้านล่างที่หญิงสาวพยายามเอาเรียวขางามมาเบียดปิดนั้นอีกแต่ทุกอย่างกลับไปช่วยให้เขาเข้าถึงตัวเธอง่ายขึ้น

"สวยนิ คุ้มกับที่ลงทุนไปจริงๆ"

ใบหน้าคมก้มลงซุกไซร้ซอกคอระหงส์สูดหอมกลิ่นกายของเธออย่างถือวิสาสะ สองมือใหญ่จับตรึงมือเล็กไว้เหนือศีรษะของเธอ และย้ายร่างกายใหญ่โตมาคั้นไว้ตรงหว่างขาขาวคู่นั้นไม่ให้เธอดิ้นหนี

"ได้โปรดปล่อยฉันไปนะ"

หญิงสาวเอ่ยบอกชายที่ไม่รู้จักชื่อที่กำลังค่อมอยู่บนร่างของเธอด้วยน้ำตานองหน้าด้วยไม่รู้จะทำยังไงทุกอย่างดูมืดมนไปหมด

"ไม่ได้หรอกสาวน้อย เธอกับฉันจะทรมานทั้งคู่"

พูดจบเขาก็ก้มลงซุกหน้ากับเนินอวบด้านล่าง ระรัวลิ้นหนาใส่กุหลาบงามจนน้ำหวานเยิ้มออกมาเคลือบลิ้นเขา สาวสวยผู้ไม่เคยต้องมือชายใดตอนนี้อ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟ

"ไม่นะ ฉันยังไม่เคย"

พอมีสติกลับคืนมาบิวตี้ก็ร้องขอสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ออกมาอีก ถึงจะรู้ว่าเขาคงไม่ฟัง

"หึ ไม่มีหรอกสาวบริสุทธิ์อย่ามาใส่ซื่อ"

ชารีฟรีบจัดการกับผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบเอวของเขาให้พ้นทางเพียงกระตุกพรึบเดียวแกนกายใหญ่โตก็โชว์หราอวดให้หญิงสาวได้เห็นเขาหยิบเครื่องป้องกันมาใส่ แล้วรีบกดแกนกายอันใหญ่โตเขากลีบกุหลาบที่ปิดแน่นนั้นทันทีเพราะเขามันสุดจะทนแล้ว สำหรับเธอเขาเล้าโลมให้มากพอแล้วเพราะปกติผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับเขาต้องพร้อมทำหน้าที่เลยไม่ใช่แบบเธอ

"ไม่นะ กรี้ดดดดดด"

"เฮ้ย อย่าดิ้น"

เธอยังบริสุทธิ์ตามที่เธอพูด แต่เขาก็หยุดไม่ได้แล้วยังไงก็ต้องทำต่อเขารีบก้มหน้าลงกับดอกบัวงามด้ายร่างลงลิ้นกับปุ้มเสียวให้เธอได้ผลิตน้ำหวานออกมาหล่อลื่นช่องทางรักก่อนที่เขาจะพาสาวบริสุทธิ์ขึ้นสวรรค์ มือใหญ่แอบถอดเครื่องป้องกันออกเขาอยากสัมผัสเธอแบบลึกซึ้งกว่าคนอื่น

แกนกายใหญ่โตค่อยๆกดเข้าช่องสวาทเล็กนั้นถึงน้ำเยิ้มของหญิงสาวจะออกมามากแต่มันก็แทบจะไม่ช่วยหล่อลื่นเลย

"ฮื่อออ ออกไป ฉันเจ็บ ออกไป"

"อ้าส์ เดี๋ยวก็หายอย่าเกร็ง"

"ไม่ ได้โปรดปล่อยฉันนะ"

สะโพกใหญ่กดแน่นไปกับกายสาวให้เธอได้ปรับสภาพ เขาเริ่มขยั[จากช้าจนเร็ว

เธอทำให้เขาสุขอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ใบหน้าหญิงสาวที่เขามองเต็มตาในตอนที่เขากำลังโยกอยู่บนตัวเธอ เธอไม่ได้สวยไปกว่าผู้หญิงที่เขาเคยนอนมาด้วยเลย แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกพิเศษกับเธอ

"อื้ม อื้อ อ้าส์ เบาๆ ฉันแสบ"

"เธอเสียว ครางออกมา"

"อื้อซี้ดส์ ไม่"

"คราง"

เขากระแทกสะโพกใส่เธอแรงขึ้นเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมทำตาม

"อื้อ อ้าส์ อื้ม อ้าส์ อ่ะ"

"อ้าส์ครางแบบนั้นแหละ"

ร่างใหญ่บนร่างเล็กยังคงตอกแกนกายเข้าออกอย่างไม่มีหมดแรง ผู้หญิงคนนี้เอามันชะมัด รู้สึกเสียดายที่เจอเธอช้าไป

"อ้าย"

"อ้าส์"

เขาส่งร่างเล็กให้ถึงความเสียวที่สุดครั้งแรกในชีวิตและรีบส่งตัวเองตามไปติดๆกดร่างใหญ่ของตัวเองให้แนบชิดกับเธอเพื่อปลดปล่อยตัวตนของเขาใส่เธอ

"ไม่ปล่อยข้างในนะ  ออกไป"

"ดีดดิ้นจริงวะ"

ถ้ากับหญิงอื่นเขาคงพอแค่นี้และไล่พวกเธอกลับไปแต่กับเธอเขายังคงโยกสะโพกแกร่งใส่เธอต่อและอีกหลายรอบจนเขาพอใจ

บิวตี้นอนสลบเพราะฤทธิ์สวาทจนเกือบเที่ยงของอีกวันเธอถึงฟื้น ร่างเล็กพยายามพยุงร่างบอบช้ำลุกขึ้นเพื่อจะออกไปจากห้องนรกนี้

"จะไปไหน คิดว่าจะออกไปได้งั้นสิ"

ร่างเล็กที่เขาต้องยอมยืดอกรับว่าหลงใหลตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นขยับจนเขาตื่นขึ้นมาและเขาคงไม่ยอมให้ขวัญชั้นเลิศนี้หนีไปหรอกนะเพราะเขายังไม่พอใจและคงรับไม่ได้ถ้าเธอจะออกไปมีอะไรกับชายคนอื่นเธอเป็นของเขาคนเดียว

"ได้ในสิ่งที่ต้องการไปแล้วก็ปล่อยฉันกลับสิ"

"เธอเดินออกไปคงไม่พ้นประตูนี้ พวกด้านนอกคงจับเธอทำเมียพวกนั้นอดอยากมากไม่เชื่อเธอก็ลองดู"

"ฉันจะกลับ"

"อยู่ที่นี้จนกว่าฉันจะพอใจ แล้วฉันจะส่งเธอกลับเอง"

"ฉันไม่ใช่นางบำเรอ ฉันเป็นหมอคนไข้รอฉันอยู่ข้างนอกนั้น"

"งั้นก็เป็นสะ ยังไงก็หนีไปไม่ได้"