ร้าย ย้อน รัก 25+++คุณหมอบิวตี้25+++(เดินทาง)
1724 Words
"พ่อไม่ให้ไป"
คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั้นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง
"พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ นะคะพ่อแมกซ์"
บิวตี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อกำลังใช้สายตาออดอ้อนราวเด็กน้อยที่ต้องการของเล่น แต่ดูท่าทุกอย่างคงไม่สำเร็จตามที่หวังพ่อดูจะใจแข็งเกิดไป
"งานที่โรงพยาบาลก็ดีแล้ว ทำไมต้องไปที่อื่นด้วย"
"พ่อค่ะ"
"ไม่งั้นพ่อจะให้ลาออก ลูกสาวคนเดียวพ่อเลี้ยงได้"
แมกซ์แวลล์ฉุนเฉียวจนแทบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ต่อหน้าลูกเพราะแค่คิดว่าสาวน้อยต้องห่างอกพ่อไม่มีคนดูแลใกล้ชิดแล้วเกิดมีผู้ชายเข้ามายุ่งเกี่ยวกับลูกเขาจะทำยังไงละทีนี้
"พ่อแมกซ์"
บิวตี้ส่งสายตาค้อนใส่แมกซ์แวลล์ผู้เป็นพ่อให้รู้ว่าเธอไม่พอใจที่พ่อสั่งห้ามไม่เห็นถึงเหตุผลของเธอ แต่ก็ไม่เถียงเสียงดังอะไรเพราะแม่แพรอบรมมารยาทเธอมาอย่างดี
"คุยอะไรกันสองคนพ่อลูก เสียงดังออกไปถึงข้างนอก"
แพรพลอยเดินผ่านหน้าห้องพอดีได้ยินเสียงสองคนพ่อลูกคุยกัน เธอพอจับใจความได้ว่าพ่อหวงลูกสาวจนเกินเหตุอีกแล้ว แต่จะมีใครช่วยลูกสาวของเธอนอกจากเธอผู้เป็นแม่
"ก็ลูกสาวของเราสิขอไปออกค่ายอาสาที่แถวตะวันออกกลางนู้น มันไกลเกินไป ฉันให้ลูกไปไม่ได้หรอก ต่อให้ขออีกร้อยครั้งก็ไม่ให้ไป"
"ก็ดีนะคะ ลูกจะได้ช่วยเหลือคนอีกอย่างไปหาประสบการณ์ด้วย ทางนู้นก็ค่อนข้างขาดแคลนหมอ"
เธอคิดว่ามันคงถึงเวลาที่จะให้อิสระลูกบ้างยังไงบิวตี้ก็โตพอจะดูแลตัวเองได้แล้วถึงเวลาที่นกน้อยจะบินออกจากกรงทองไปดำเนินชีวิตของตัวเอง
"พอกันเลยทั้งแม่ทั้งลูก ยังไงพ่อก็ไม่ให้หนูสวยไป"
เขาก็ยังเป็นเขาหวงลูกจนไม่มีเหตุผลไม่มาใครจะพูดยังไง
"คุณให้ลูกไปเถอะคะ แค่ไม่กี่เดือนเอง ลูกก็ขออนุญาตคุณมาหลายครั้งแล้ว คุณก็อ้างนู้นนี้ตลอดคราวนี้ก็ห้ามอีก ระวังเถอะลูกจะหนีไป"
แพรพลอยพูดทิ้งระเบิดใส่แมกซ์แวลล์ไปตูมใหญ่ด้วยความโมโหแทนลูกสาวที่มีพ่อหวงจนเกินเหตุจนวันๆมีชีวิตแค่ที่ทำงานกับบ้านและก็ไปไหนต้องมีพ่อกับบอดี้การ์ดร่ายล้อม
"แพร"
เสียงเบาขาดหายไปในลำคอของแมกซ์แวลล์ที่กำลังใช้ความคิดสู้รบกับความหวงลูกสาวของตัวเอง อีกอย่างเขาเพิ่งเจรจาการค้ามากับพวกแขกขาวและก็มีปัญหากันมาด้วยพวกพูดไม่รู้เรื่อง
"พ่อกับแม่อนุญาต หนูสวยไปออกค่ายได้ลูก"
แพรพลอยเห็นสามีของเธอเริ่มอ่อนลงเธอเลยหันไปพูดกับหนูสวยผู้เป็นลูกสาว
"พ่อยังไม่ได้อนุญาต"
"จะขัดแพรใช่ไหมแมกซ์"
แล้วแพรพลอยก็ต้องงัดอำนาจใหญ่คับบ้านออกมาใช้กับแมกซ์แวลล์ผู้เป็นสามีทั้งทีเธอไม่เคยใช้มันต่อหน้าลูกและให้เกียจติเขาตัดสินใจในฐานะหัวหน้าครอบครัวมาตลอด
"แล้วถ้าเกิด"
"ไม่มีใครกล้าจีบลูกเราหรอกนะ ไปนู้นหนูสวยก็ไปตรวจแต่คนไข้ผู้หญิงเหมือนอยู่ที่นี้แหละคะ เชื่อใจลูกสิคะ"
"ต้องโทรหาพ่อทุกวันนะ ต้องรายงานตลอดว่าทำอะไรอยู่ พ่อคงคิดถึงลูกสาวคนนี้มากแน่ๆ"
"หนูก็คิดถึงพ่อแมกซ์มากเหมือนกัน ขอบคุณนะคะ"
หญิงสาวยิ้มรับในคำตอบที่ตัวเองพอใจก็วิ่งออกมาบอกโอลิเวียน้องสาวสุดที่รักด้วยความดีใจ
"จริงหรอคะพี่หนูสวย"
"ใช่จ้ะ"
โอลิเวียพลอยตื่นเต้นดีใจไปกับพี่สาวด้วย เธอเองก็ตั้งใจเรียนเพื่อจะได้เป็นหมอเหมือนพี่สาว
"แถวนั้นคงจะสวยมาก พ่อไม่เคยพาเราไปเที่ยวเท่าไร"
บิวตี้จินตนาการถึงดินแดนแห่งอารยะธรรมที่เธอเองก็หลงใหลอยากจะไปเยือนมานานแล้ว
"พ่อแมกซ์ไม่ชอบพวกแขกขาวเพราะพ่อบอกว่าพูดไม่รู้เรื่อง"
สองสาวยังคงพูดคุยกันอย่างสนุกสนานและล่ำลากันไปในตัว
และวันเดินทางของแพทย์หญิงบิวตี้ก็มาถึง สนามบินที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน แต่มีมุมหนึ่งที่ครอบครัวใหญ่กำลังล่ำลากันและคนที่ดูเศร้าที่สุดก็น่าจะเป็นหัวหน้าครอบครัว
"ตั้งใจทำงานนะลูก โทรหาแม่บ้าง โชคดีจ้ะคนสวยของแม่"
"ค่ะ รักแม่แพรนะคะ"
หญิงสาวโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ด้วยทั้งดีใจและต้องเก็บความอบอุ่นของอ้อมกอดที่จะไม่ได้รับอีกเป็นเดือน
"ผมคงคิดถึงพี่"
"แน่ใจว่าจะคิดถึงพี่ หัวใจแกไม่เคยว่างเลยนะสมาร์ท"
"เว้นไว้ให้พี่ห้องหนึ่ง ตั้งใจหาประสบการณ์นะ โชคดีครับพี่สาว"
"จ้ะ ฝากดูแลพ่อกับแม่ด้วยอย่ามั่วแต่เหล่สาว"
สองพี่น้องฝาแฝดกอดกันแน่นเพราะครั้งนี้ผู้เป็นพี่สาวต้องห่างน้องชายคนนี้ไปนานคงจะต้องคิดถึงน้องตัวแสบมากแน่ๆ
"โชคดีนะพี่"
"จ้ะ"
หนูสวยกอดลาคอนเนอร์น้องชายของอีกคน น้องคนนี้พูดน้อยแต่ห่วงพี่มากเสมอ ผู้ทำหน้าที่ปกป้องเธออีกคนจากผู้ชายที่เข้าใกล้เธอ
"ผมต้องคิดถึงพี่มาก"
"พี่จะโทรหานะ"
ซานเดอร์โผเข้ากอดพี่สาวด้วยความรักและไม่อยากให้พี่สาวต้องไป เขาเองก็หวงเธอไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อ
"พี่หนูสวยโชคดีนะคะ"
"หนูโอ๋ก็ตั้งใจเรียนนะ"
ร่างเล็กสองร่างต่างกอดกันกลม ทั้งบิวตี้และโอลิเวียไม่เคยห่างกันเลยแม้แต่ตอนนอนเธอสองคนก็นอนด้วยกัน
"หนูโอ๋อยากไปกับพี่หนูสวยด้วย"
"ไว้พี่จะขอพ่อให้นะ ตั้งใจเรียนละ"
"จะไม่ให้เวลาลาพ่อเลยหรือไง เครื่องจะออกแล้วนะ"
"ลาสิค่ะ กอดด้วย หอมแก้มด้วย รักพ่อแมกซ์นะคะ"
คุณหมอบิวตี้ทั้งกอดทั้งหอมพ่อแมกซ์จนคนเดินผ่านไปมาพากันมอง
"ต้องโทรหาพ่อทุกวัน ห้ามให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ ห้ามเอาพวกแขกขาวมาทำแฟนพ่อไม่ชอบพวกนี้มันพูดไม่รู้เรื่อง"
แมกซ์เอาความคิดส่วนตัวที่เขาเจอมากับชาวตะวันออกใส่หัวลูกสาว
"ค่ะ หนูจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ คนไข้ก็จะเลือกแต่ผู้หญิง เลิกงานปุ้บกลับเข้าที่พักจะรีบโทรหาพ่อแมกซ์ทันที"
"รักหนูสวยนะ เปลี่ยนใจไหมลูก"
"เครื่องจะออกแล้ว หนูไปก่อนนะคะ"
บิวตี้กอดลาทุกคนอีกครั้งก่อนจะออกเดินทาง ครั้งนี้ต้องห่างบ้านไกลเป็นครั้งแรก แต่หมอสาวก็ต้องไปเพราะสิ่งที่ตั้งเป้าหมายเอาไว้
"ฉันนึกว่าหมอบิวตี้จะไม่มาสะแล้ว"
คุณหมอมิเชลล์สาวผิวสีเพื่อนสนิทของคุณหมอบิวตี้ที่เดินทางมาทำงานที่นี้ก่อนหน้าบิวตี้สองเดือนแล้วเอ่ยทักเพื่อนสาวทันทีที่เธอย่างกลายเข้ามาในค่ายอาสา
"มาสิ เธอน่าจะรอมาพร้อมกัน นั่งเครื่องคนเดียวโคตรเหงาเลย"
"ให้จริงเถอะ มีบอดี้การ์ดตามมาด้วยเกือบสิบแบบนี้เรียกเหงา"
"เดี๋ยวพวกเขาก็กลับแล้ว แค่ตามมาดูความเรียบร้อยนิดหน่อย"
แมกซ์แวลล์กลัวว่าลูกสาวจะมีอุปสรรคการเดินทางเขาจึงส่งบอดี้การ์ดประจำตัวเธอเดินทางมาดูความเรียบร้อย
"จ้า มากันนิดหน่อย"
สองสาวพากันเข้าที่พัก โชคดีที่บิวตี้ได้พักห้องเดียวกับมิเชลล์โดยที่ดอกเตอร์ผู้เป็นหัวหน้าชุดในครั้งนี้ให้เธอสองคนย้ายมานอนห้องใหญ่
ค่ายอาสาที่มีคนไข้แวะเวียนเข้ามาไม่ขาดสาย จนคุณหมอบิวตี้ไม่เคยได้ชายตามองชายใดเหมือนดั่งที่พ่อแมกซ์สั่งมา
"ไปเที่ยวกันไหมมิเชลล์"
บิวตี้ตื่นแต่เช้าในวันหยุดปลุกเพื่อนร่วมห้องพักอย่างหมอมิเชลล์ให้ออกไปดูบ้านเมืองด้านนอกค่ายอาสาบ้าง
"ไม่เอาฉันจะนอน แกไปคนเดียวเถอะ"
"มันก็ไม่สนุกสิ ลุกเลยมิเชลล์"
"คุณหมอบิวตี้คะ มิเชลล์ขอร้องละ มิเชลล์เหนื่อย"
"ไปคนเดียวก็ได้ ไม่ซื้อขนมมาฝากนะเชิญนอนไปเลย จะไปเหล่หนุ่มหล่อๆ"
หญิงสาวเอ่ยอย่างงอนๆหวังให้เพื่อนสาวตื่นมาสนใจเธอ
"ขอบคุณหมอบิวตี้ที่กรุณา"
มิเชลล์พูดจบก็ฟุบหน้าลงกับหมอนุ่มเพื่อฝันต่อให้จบในวันหยุดที่ไม่ค่อยจะมีมาเยือนเธอเท่าไร
บิวตี้เดินลัดเลาะตามบ้านเมืองแห่งวัฒนธรรมด้วยความตื่นตาตื่นใจ ครอบครัวเธอไปเที่ยวมาแล้วหลายที่ในมุมโลกแต่แถวนี้พ่อแมกซ์แวลล์ไม่ค่อยจะพาครอบครัวมาเพราะพ่อเธอไม่ชอบพวกแขกขาวด้วยปัญหาทางธุรกิจ
"ต้องแต่งตัวให้เหมือนสาวๆแถวนี้บ้าง จะได้กลมกลืนกับบรรยากาศ"
หญิงสาวเดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าพื้นเมืองเพื่อแปลงร่างตัวเองให้กลมกลืนกับผู้คนที่เดินสวนกันอยู่บนท้องถนน
ไม่นานคุณหมอคนสวยก็ออกมาจากร้านในชุดฮิญาบสีเหลืองนวล เข้ากับผิวขาวละเอียดแบบสาวไทยของเธอ ดวงตาสวยถูกแต่งแต้มเพิ่มให้คมแบบสาวตะวันออก
"อะไรกัน จับฉันทำไม ปล่อยนะ"
พอก้าวออกจากร้านเสื้อผ้าเธอก็โดยชายร่างใหญ่สองคนเข้ามาจับตัวเอาไว้ เขาสองคนไม่ฟังคำพูดอะไรของเธอลากเธอโยนใส่รถขับพาออกไปยังจุดหมายตามคำสั่งของใครบางคน
- Writer
