เซี่ยเจียวหง หญิงหัวใจแกร่ง ยุค80

บทที่ 13 เตรียมค้าขาย

กวงฮ่าวจื่อไม่พูดอะไร แม้อยากจะถามเธอก็ตาม เขาทำเพียงค้อมหัวให้นายท่านโล่และเดินตามหลังเซี่ยเจียวหง แต่พอทั้งสองคนกำลังจะก้าวพ้นประตูห้อง กลับได้ยินเสียงของนายท่านโล่ดังขึ้น

“ฉันต้องการให้เธอมาทำงานด้วย ฉันเชื่อตามสัญชาตญาณว่า เธอมีดีกว่าที่เห็น และจงจำไว้ว่าฉันนายท่านโล่ติดหนี้บุญคุณเธอหนึ่งครั้ง เมื่อไรที่ต้องการให้ตอบแทน หรือต้องการความช่วยเหลือให้ไปหาฉัน ที่คฤหาสน์ตระกูลโล่ได้ทุกเมื่อ”

เซี่ยเจียวหงทำเพียงรับฟังก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดย ไม่เหลียวกลับมามอง

“เจียไท่ นายให้คนของเราสืบเรื่องของซือเฉิงซานว่าตอนนี้ เขาทำอะไรอยู่ที่ไหน ในเมื่อภรรยาเขาเด็ดเดี่ยวเช่นนี้เป็นไปไม่ได้ที่ ชายหนุ่มจะทิ้งแม่และครอบครัวเพื่อไปมีความสุขคนเดียว”

เชอเจียไท่ทำเพียงตอบรับก่อนจะเดินไปสั่งการลูกน้อง ปล่อยให้เจ้านายนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง โดยไม่รู้ว่าในใจของนายท่านโล่กำลังคิดอะไรจึงได้สั่งให้เขาไปสืบเรื่องของซือเฉิงซานทั้ง ๆ ที่ภรรยา เจ้าตัวไม่ต้องการ

ระหว่างทางเซี่ยเจียวหงเดินไปที่ร้านวัสดุก่อสร้างเพื่อซื้อ ดินประสิว เธอตั้งใจจะทำห้องน้ำแข็งไว้ก่อนที่บ้านจะสร้างเสร็จ ไม่เช่นนั้นหากคิดจะขายอาหารเธอจะเอาเนื้อสัตว์ไปเก็บไว้ที่ไหน

“พี่ใหญ่กวงแวะซื้อดินประสิวก่อน ฉันจะทำห้องน้ำแข็ง ที่บ้าน มีห้องใต้ดินเล็ก ๆ แม้ว่าในหมู่บ้านจะมีไฟฟ้าใช้ แต่ทั้งบ้านกวงและ บ้านซือไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าเลย หากเราจะขายอาหาร หรือขาย โหมวไส้หมูตุ๋น ควรจะมีห้องเย็นเก็บเนื้อสัตว์ไว้”

“อืม เอาสิ น้องสะใภ้ พี่ขอถามหน่อยได้ไหม ทำไมไม่ให้ นายท่านโล่ช่วยตามหาเฉิงซาน”

“ใจคนยากหยั่งถึง การที่พี่เฉิงซานขาดการติดต่อไปอาจเพราะเขาไม่ต้องการให้ฉันและทางบ้านรับรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน การที่ฉันขอร้อง นายท่านโล่ให้ตามหาพี่เฉิงซานฉันคิดว่าไม่สมควร อีกทั้งคนระดับนั้นจะยอมมาตามหาชาวบ้านคนหนี่งโดยไม่หวังผลอะไร นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้”

กวงฮ่าวจื่อคิดตามและเห็นว่าสิ่งที่เซี่ยเจียวหงพูดนั้นถูกต้องที่สุด จึงไม่ตอบอะไรอีกทำเพียงเดินตามเธอไปซื้อของและรีบขึ้นเกวียน กลับบ้าน

เซี่ยเจียวหงขึ้นเขากับกวงฮ่าวจื่อและนางหลิงมู่เพื่อไปตัดไม้มาทำรถเข็นและโต๊ะ โดยฝากสองแฝดไว้กับนางกวงหลิน เธอให้กวงฮ่าวจื่อและแม่สามีรออยู่ที่ป่าชั้นนอกโดยเธอนั้นเดินเข้าป่าชั้นกลางเพื่อล่าหมูมาสักตัวเพื่อทำหมูตุ๋น โดยกวงฮ่าวจื่อไม่ห้ามเพราะรู้ดีว่าน้องสะใภ้นั้น มีความสามารถและเอาตัวรอดได้ เขาและนางหลิงมู่จึงช่วยกันตัดไม้รออยู่ตรงนี้

และเป็นไปตามคาด เซี่ยเจียวหงได้หมูป่ามาเพียงหนึ่งตัว หญิงสาวไม่ต้องการที่จะขายเหมือนครั้งก่อน เพราะเธอต้องการทำหมูตุ๋นเพื่อนำมาขายมากกว่า เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ เธอจึงชวนทุกคนลงเขาและกลับมาที่บ้านโดยให้กวงฮ่าวจื่อไปขอยืมอุปกรณ์แล่เนื้อมาแทนที่จะให้ตามคนแล่เนื้อ

แต่เพราะยังมีชาวบ้านที่อยากขอแบ่งเนื้อเซี่ยเจียวหงจึงยอมที่จะแบ่งขายให้ โดยให้กวงฮ่าวจื่อเป็นคนจัดการส่วนเธอลงไปที่ห้องใต้ดินของบ้านเพื่อทำห้องนี้ให้เป็นห้องน้ำแข็งเพื่อแช่ของสด

“หล่อนโชคดีมากเลยนะนางซือที่สะใภ้ซือได้เปลี่ยนตัวเอง ขนาดนี้” ชาวบ้านคนหนึ่งจีบปากจีบคอพูด

“นั่นสิ ไม่คิดว่านอกจากจะทำให้บ้านซือมีเงินสร้างบ้านใหม่ ยังเผื่อแผ่มาถึงบ้านกวงด้วย แต่ว่าเจ้าใหญ่กวงเมียท้องแก่อยู่ไม่ใช่หรือ”

ถ้าไม่ใช่คนโง่คงต้องมองออกว่าหญิงชาวบ้านทั้งสองคนหมายถึงอะไร กวงฮ่าวจื่อเลือดขึ้นหน้า ดูถูกเขา เขานิ่งเฉยได้ แต่ดูถูกน้องสะใภ้ที่ทำให้ครอบครัวเขาลืมตาอ้าปากได้เขาไม่ขอทน

“ก่อนที่ป้าจะเอาปากมานินทาคนอื่น ไปดูสามีตัวเองก่อนไหม ทำงานในตำบล นาน ๆ กลับบ้านไม่ใช่เลี้ยงเด็กไว้หรือ ต่อให้เมียผมจะท้องแก่หรือไม่ ผมก็ยังมีเมียเพียงคนเดียว อย่าเอาความคิดสกปรกมาพูดแถวนี้ กลับไปเถอะผมไม่ขายเนื้อให้ใครแล้ว ในเมื่อทำดีไม่ได้ดีก็อย่า มีใครได้ซื้อเนื้อในราคาถูกอีกเลย”

กวงฮ่าวจื่อเอ่ยปากไล่ชาวบ้านทั้งสองคนและเก็บเนื้อทั้งหมดไว้ไม่ขายให้ใครอีก ในเมื่อทำดีแล้วไม่ได้ดีจะทำไปเพื่ออะไร ส่วนชาวบ้านคนอื่นกลับโดนหางเลขไปด้วย ทำให้ชาวบ้านแบ่งกันออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งเข้าข้างสองคนที่พูด อีกกลุ่มหนึ่งไม่พอใจชาวบ้านทั้งสองคนเพราะทำให้บ้านซือไม่ขายเนื้อให้

“โธ่ ก็แค่เนื้อหมูป่า ฉันไปหาซื้อในตำบลก็ย่อมได้ ไปเถอะ พวกเรา”

ชาวบ้านที่พูดจาดูหมิ่นเห็นท่าไม่ดีจึงรีบจากไปแต่ก็ไม่วายหันมาพูดจาดูหมิ่น ส่วนคนอื่นที่ไม่มีส่วนรู้เห็นต่างก็เอ่ยขอร้องให้บ้านซือ ขายเนื้อให้ต่อ

นางหลิงมู่เห็นใจชาวบ้านเพราะถ้าไปหาซื้อจากในตำบลราคาย่อมต้องแพงกว่าและยังต้องจ่ายค่าเกวียนอีก ดังนั้นจึงให้กวงฮ่าวจื่อ ขายต่อให้ชาวบ้านที่เหลือ

เมื่อเซี่ยเจียวหงออกมาจากห้องใต้ดินเมื่อรับรู้สิ่งที่ชาวบ้านพูดเธอเลือกที่จะปล่อยผ่านเพราะเธอและกวงฮ่าวจื่อไม่ได้ทำอย่างที่ชาวบ้านทั้งสองคนกล่าวหา พอเซี่ยเจียวหงไม่เอาเรื่องทั้งบ้านกวงและบ้านซือ ไม่เอาเรื่องเช่นกันทุกคนช่วยกันล้างเนื้อหมูและช่วยกันก่อไฟทำหมูตุ๋นเตรียมไว้ ส่วนเซี่ยเจียวหงเดินไปยังกองไม้ที่เอาลงมาจากเขาเธอทำรถเข็นง่าย ๆ จากต้นไผ่ต้นใหญ่แต่แข็งแรงมาก

วันต่อมาหมูตุ๋นที่ทำไว้เซี่ยเจียวหงนำเข้าไปเก็บในห้องน้ำแข็ง เพราะตอนนี้ห้องเย็นได้ที่แล้ว จึงไม่ต้องกังวลเรื่องของสดจะเน่าเปื่อย

“พี่ใหญ่กวง พี่มีแหบ้างไหม ไปหาปลากัน พรุ่งนี้จะเปิดร้าน วันแรกเราจะทำปลาเผาขายด้วย แม่กับป้ากวงจะไปด้วยไหม ป่าชั้นกลางที่เราไปเก็บหน่อไม้ปลาตัวใหญ่มาก”

เซี่ยเจียวหงถามความคิดทุกคน ส่วนเรื่องขี้ปากชาวบ้านเธอ ไม่สนใจ ใครอยากจะคิดอะไรก็คิดไปในเมื่อเธอไม่ได้ทำชั่วแบบนั้น อีกทั้งปากท้องต้องกินต้องใช้ ไม่สู้เอาเวลาที่มานั่งคิดมากถึงเรื่องที่ชาวบ้านนินทาไปหาเงินดีกว่า คุ้มกว่าเยอะ

อีกทั้งตอนนี้บ้านซือก็เริ่มก่อสร้างแล้วด้วย แม้ว่าเงินในกระเป๋าใกล้จะเกือบหนึ่งหมื่นหยวนแต่สำหรับเซี่ยเจียวหงอย่างไรก็ไม่พอ ปีหน้าลูกทั้งสองคนต้องเข้าโรงเรียน และเธอตั้งใจว่าจะทำให้ทุกคนสบาย รวมถึงบ้านกวงก็ยังไม่ได้สร้าง ในเมื่อนับถือกันเป็นครอบครัว เธอจึงอยากให้อยู่ดีมีสุขด้วยเช่นกัน

“มีสิ เดี๋ยวพี่ไปยืมให้ กลับมาค่อยแบ่งปลาเป็นการตอบแทน”

พูดจบก็รีบวิ่งไปบ้านคนรู้จักเพื่อขอยืมแหจับปลามาให้กับ เซี่ยเจียวหงโดยมีของเขาเพิ่มมาด้วยอีกหนึ่ง

ส่วนนางหลิงมู่และนางกวงหลินทั้งสองคนรับไปหากระสอบเพื่อไปเก็บหน่อไม้ ทั้งสองคนตั้งใจว่าจะนำไปขายด้วยเช่นกัน เพราะที่เก็บมาก่อนหน้านี้ได้ทำการแปรรูปหมดแล้ว เมื่อทั้งสี่คนเตรียมพร้อมเรียบร้อยจึงเดินทางขึ้นเขากันอีกครั้ง

โดยให้สองแฝดฝึกอ่านกับสะใภ้กวง ซึ่งสองพี่น้องอย่างอาฝานและเจินเจินเชื่อฟังแม่และย่ามาก ทั้งสองไม่คิดที่จะร้องตามเพื่อ ขอไปเล่นด้วย แต่เลือกที่จะฝึกอ่านตัวอักษรให้มาก เพื่อโตขึ้นใน วันข้างหน้าจะเลี้ยงดูพ่อแม่และย่าให้สุขสบาย ถ้าเซี่ยเจียวหงรู้ความคิดของลูกคงอิ่มเอมใจไม่น้อยที่ทั้งสองคนคิดแบบนี้

การหว่านแหหาปลาในครั้งนี้ได้มากกว่าที่คิด รวมถึงหน่อไม้ด้วย เมื่อคิดว่าได้เยอะแล้ว ทั้งหมดจึงเตรียมที่จะลงจากเขา แต่ใครจะคิดว่า ป่าชั้นกลางจะมีหมีโผล่มากันล่ะ ดีแค่ไหนที่ไม่พาลูกและพี่สะใภ้กวง มาด้วย

“ทุกคนปีนขึ้นต้นไม้ เร็ว!”

ไม่มีใครคิดที่จะถามอะไร ทำเพียงรีบปีนขึ้นต้นไม้ตามคำสั่งของเซี่ยเจียวหงทันที

“พี่ใหญ่กวง หมีทั้งตัวแพงไหม”

เธอรู้ว่าการที่จะล่าหมีสักตัวนั้นยากมาก และคงจะไม่มีใครนำไปขายถ้าไม่กลัวตาย ขึ้นชื่อว่าหมีย่อมดุร้ายทุกตัว

เซี่ยเจียวหงกำมีดด้ามใหญ่ข้างเอวแน่น ถ้าเธอไม่เสี่ยงก็ไม่แน่ว่าทุกคนจะได้ออกจากป่านี้ไป

“ราคาหลายพันหยวนอยู่นะ อยู่ที่น้ำหนัก ตัวใหญ่ขนาดนี้พี่คิดว่าน่าจะเทียบกับราคาคฤหาสน์ได้เลย”