03
1378 Words
ห้องน้ำใหญ่ในห้องนอนของพ่อเลี้ยงปฐพี
ร่างที่อยู่บนบ่ากำยำยังคงดิ้นรนไม่หยุดหย่อน สองมือปัดป่ายทุบตีไปบนร่างหนา ปากก็ตะโกนก้องขอความช่วยเหลือแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านอันใดทั้งนั้น
เขาวางเธอลงบนพื้นห้องน้ำข้างอ่างอาบน้ำสีขาว และเธอก็ถือโอกาสนั้นวิ่งพุ่งออกไปที่ประตู หากแขนแข็งแรงเอื้อมไปคว้าเอวคอดแล้วดึงเข้ามากระแทกที่แผงอกกว้างไว้ได้ในทันที
“ ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้ากาม ไอ้ชั่ว ! ”
เธอสบถด่าทั้งรัวทุบตี และอย่างไม่ได้คาดคิด เดรสสีแดงราคาแพงของเธอก็ถูกเขาปล้ำถอดออกจนได้ เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าขาวอวบที่มีเพียงชั้นในตัวจิ๋วสีเดียวกับเดรสที่อยู่ในมือของเขา เธอรีบงอตัว หนีบขา ยกมือขึ้นปกปิดแม้มันจะปิดไม่มิดก็ตามที
“ ลงไปนั่งในอ่าง ”
“ ไม่มีทาง ฉันจะ... ”
“ ลงไป ! ” เสียงตวาดกร้าวจนเธอสะดุ้งเฮือก ไม่มีอะไรต้องตัดสินใจแล้วทั้งนั้น รีบลนลานทำตามคำสั่งก่อนจะกระถดตัวไปนั่งจนชิดขอบอ่างอีกด้าน เขาเอื้อมมือไปเปิดก็อกให้สายน้ำไหลรินเพิ่มระดับเรื่อย ๆ
“ คุณต้องการอะไร ” เธอถามเขาเสียงสั่น จะสู้คงไม่ไหว นี่มันที่ของเขา แถมยังตัวใหญ่กำยำเบอร์นั้น ลองเจรจาต่อรองน่าจะดีกว่า
เขายังยืนจังก้าอยู่ตรงนั้นนิ่ง ๆ เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้สบตาและพิจารณากันและกัน
เขาสูงมาก ไหล่กว้าง แขนขายาว มีกล้ามเนื้ออัดแน่นเป็นลอนไปทุกที่ ผิวกายใต้ร่มผ้าออกขาวเหลืองกว่ามาตรฐานชายไทย แต่ที่เลยออกมานั้นคร้ามเข้ม ใบหน้ายาวคมสัน คิ้วเข้ม ตาคมดุ จมูกโด่ง ริมฝีปากได้รูปแบบผู้ชาย ล้อมกรอบใบหน้านั้นคือไรเคราเขียวครึ้มจากการไม่ได้โกนมาสองวัน ผมรองทรงดำขลับมันยุ่งเหยิงเปียกชื้นเหงื่อที่ถูกเสยลวก ๆ
แม้จะเรียกได้ว่าทั้งโกรธเกลียดหวาดกลัว แต่น้ำฟ้าก็ต้องยอมรับว่าพ่อเลี้ยงปฐพีคนนี้หน้าตาและรูปร่างดีเป็นบ้า !
ไม่ใช่แค่เธอ เขาเองที่แอบส่องอินตราแกรมเธอมาร่วมเดือน วันนี้เมื่อได้เห็นของจริงด้วยตาเนื้อ พบว่ามันดีกว่าภาพนิ่งเป็นสิบเท่า
ผิวเธอขาวเนียนอมชมพู ไอ้สองเต้าที่มีชั้นในสีแดงตัวกระจิ๋วประคองเอาไว้มันทะลักล้นกะว่าฝ่ามือเขาคงไม่หุ้ม เมื่อกี้ตอนกอดฟัดกันนมเธอกับเบียดเข้ากับแผงอกเขา มันนุ่มหยุ่นดีเหลือเกิน ขาวเบอร์นั้นหัวนมคงเป็นสีชมพู
อยากจับอยากบีบ อยากดูดอยากเลียเป็นบ้าเลย !
เธอหุ่นโคตรดี นมใหญ่ เอวบางไม่มีไขมันล้นมาแม้แต่นิด ก่อนจะผายออกเป็นสะโพกอวบใหญ่ เบื้องล่างที่เธอพยายามหนีบขาเอาไว้ไม่ให้เห็นแต่มันก็ปิดไม่มิดคือบิกินีตัวกระจิ๋วสีแดงเหมือนเสื้อชั้นที่ความอูมอวบมันยังแลลอดได้ให้เห็นด้วยสายตา
ทั้งขาวทั้งอวบทั้งโหนกทั้งนูน แม่เจ้าโว้ย น่าเอาฉิบหาย !
“ เธอบ่นว่าร้อนไม่ใช่เหรอ ” จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นทำลายความเงียบด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ดวงตาดุดันมีประกายพราวพร่างแปลก ๆ
“ เอ่อ... ใช่ ”
“ ก็นี่ไง ร้อนก็พามาอาบน้ำแล้ว ”
“ แต่คุณก็ไม่ควรทำแบบนี้นี่คะ ”
“ เธอเองก็ไม่ควรพูดจาดูถูกคนอื่นแบบนั้นเหมือนกัน ”
นั่นทำให้เธอนิ่งงันไปชั่วขณะ
มันก็จริงของเขา ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนปากเสียหรือดูถูกคนอื่น แต่ความโกรธและอารมณ์หงุดหงิดมันทำให้กลายเป็นคนพาล พลอยพาลไปเสียทุกอย่าง
แต่เขาเองก็มีส่วนผิดนี่นา นัดกันแล้วดิบดีไม่รู้จักมาต้อนรับขับสู้ ปล่อยให้รออยู่ได้โดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย
“ ฉันผิด ฉันหงุดหงิดจนพาลไปทั่วก็ยอมรับ แต่คุณเองก็มีส่วนผิดนะคะพ่อเลี้ยงปฐพี ที่ปล่อยให้ฉันรอโดยไม่มีใครมาดูแลหรือไม่รู้อะไรเลย ”เธอหยุดพูดเพื่อรอดูปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้าม เมื่อเห็นว่าเขานิ่งฟัง ก็ถือเป็นสัญญาณที่ดีที่หมายถึงว่าเขายอมรับฟัง เธอจึงพูดต่อ
“ หรือคุณอาจจะคิดว่าคุณเป็นพ่อเลี้ยง เป็นใหญ่ในที่นี้ เป็นเจ้าหนี้ของคุณย่าฉัน และจะเป็นเจ้านายของฉันด้วยในอนาคต จึงคิดว่าจะปฏิบัติอย่างไรก็ได้ ไหน ๆ เราก็จะตกลงร่วมงานกันแล้ว ฉันคิดว่าเราควรพูดจากันเรื่องความเท่าเทียมของมนุษย์ด้วยนะคะ ” คิ้วเข้มถูกเลิกขึ้น
“ งั้นเหรอ ”
“ ใช่ค่ะ ”
อย่างไม่คาดคิด เขาก็กระตุกกางเกงผ้าฝ้ายตัวเก่าลงจนมันหลุดพรวดไปกองที่ข้อเท้า เหลือเพียงบ็อกเซอร์สีขาวตัวเดียวเท่านั้น ก่อนก้าวลงมานั่งกับเธอในอ่างอาบน้ำ
“ เงียบนะ ! ” เขาตะคอกกันไว้ก่อน
“ ถ้าเธอแหกปากล่ะก็ ฉันจะเอาอะไรอุดปากเธอซะ ! ”
เขาแค่นเสียงเหี้ยมเกรียมแล้วนั่งลงอีกฝั่งของอ่างอาบน้ำ เอนหลังพิง สองแขนยกขึ้นไปวางเหยียดบนขอบอ่าง สองขายาวถ่างกว้างแล้วเหยียดมาทางเธอด้วยทีท่าสบาย ๆ
น้ำเจ้ากรรมในอ่างมันเพิ่มระดับแล้วไปเปียกบ็อกเซอร์สีขาวของเขา ทำให้มันเห็นอะไร ๆ ตรงกลางระหว่างขาที่ดูเหมือนเขาอาจจะจงใจให้เห็น มันนูนยาวขึ้นรูปลำเห็นเด่นเป็นสง่า เธอรีบหุบปากฉับ รู้ทันทีอย่างอัตโนมัติว่าสิ่งนี้กระมังที่เขาจะมาใช้อุดให้เธอหุบปากได้เสียที
“ คุณจะลงมาทำไม ” ถามเสียงสั่น
“ ก็เห็นถามหาความเท่าเทียม ”
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการลงมาอาบน้ำด้วยกัน ”
“ จะได้เท่าเทียมกันไง ” เขาตอบกลับอย่างยียวน พลางมองเธอด้วยสายตาวาววามแปลก ๆ
“ ฉันขอร้องคุณล่ะค่ะ พ่อเลี้ยงปฐพี อย่าทำกับฉันแบบนี้ ขอให้คุณออกไปก่อน ”
“ ทำไม ”
“ ค่อยไปคุยกันอย่างคนมีอารยะ ” คิ้วเข้มมุ่นเข้ามาอีกครั้ง
“ รู้สึกว่าเธอจะยึดติดกับความมีอารยะจังเลยนะ ”
“ ไม่มากเกินไปหรอกค่ะ คนปกติธรรมดาที่ไหนก็ทำกัน ” พ่อเลี้ยงโดนเข้าให้อีกหนึ่งดอก
“ นี่เธอกำลังว่าฉันไม่ปกติงั้นสิ ”
“ ก็คนปกติที่ไหนเขาจะทำแบบนี้ล่ะคะ ”
เขายิ้มมุมปาก ก่อนเอ่ยคำพูดออกมา
“ ขอโทษฉันสิ ”
นั่นทำให้เธอเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อหู
“ อะไรนะ ?! ”
“ ขอโทษ แล้วฉันจะไป ”
แม้จะอยู่ในสถานการหมิ่นเหม่และเสียเปรียบ แต่ความเป็นนักสู้ เป็นหญิงแกร่งหญิงมั่นก็ทำให้เธอลืมสิ่งนั้นไปหมดสิ้น เลือดขึ้นหน้ากันเลยทีเดียว อะไร ๆ ที่อัดอั้นตันใจอยู่มันระเบิดออกมาในตอนนั้น
“ ขอโทษบ้าอะไร คุณสิต้องเป็นฝ่ายขอโทษฉัน นัดมาสัมภาษณ์งานแต่ผิดเวลานัดเอง ข้อมูลอะไรก็ไม่ให้ แถมปฏิบัติกับฉันอย่างป่าเถื่อนกักขฬะ แต่ก็นั่นแหละ คงจะหามารยาทได้ยากจากเจ้าพ่อเงินกู้ใจร้ายใจดำป่าเถื่อนอย่างคุณ
ตกลงว่างานที่คุณเสนอมา ฉันไม่ทำ ฉันจะกลับ และจะหาเงินมาใช้หนี้คุณแทนคุณย่าด้วยวิธีของฉันเอง ว้าย ! ”
ท้ายประโยคกลายเป็นเสียงกรีดร้องเมื่อเขาเอื้อมมือไปปิดน้ำก่อนพุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว สองเรียวแขนถูกรวบขึ้นไปกดไว้บนขอบอ่างด้วยมือข้างเดียวของเขา สองเรียวขาถูกสองขากำยำของเขากดทับเอาไว้ มือหนึ่งถลกเสื้อชั้นในขึ้นเหนือเนินอก สองเต้าขาวอวบผลิพุ่งอยู่ต่อหน้า เขาก้มลงไปดมดอมคลุกเคล้าใบหน้ากับสองเต้าอวบใหญ่นุ่มนิ่มอย่างหลงใหล
น้ำฟ้าเกร็งตัว หลับตาปี๋เพราะความตื่นกลัว
- Writer
