EP.6 เสน่หาร้อน
785 Words
หญิงสาวรู้สึกเหมือนตนเองล่องลอยอยู่บนกลีบเมฆ ทั้งเบาสบาย วาบหวิว และหวั่นไหว หารู้ไม่ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธออาจจะเจอก้าวเข้าไปในอเวจีที่ร้อนระอุและเจ็บปวดรวดร้าว
แต่มัจจุราชเอเลียสยังคงใจเย็น ก่อนจะพาเธอหัวนรกต้องพาเธอขึ้น สวรรค์เสียก่อน ร่างใหญ่เปลือยเปล่าจึงเลื่อนตํ่าลง ลดตัวลงไปจนใบหน้าอยู่ เสมอเนินบุบผางามที่กำลังแย้มบานเพียงนิด ทว่ากลับสวยงามน่าจับจองยิ่ง นัก ปลายนิ้วเรียวเขี่ยแย้มแยกกลีบดอกไม้งามที่ส่งกลิ่นหอมหวนชวนคลั่ง ไคล้ เมื่อเจอเม็ดเกสรสีแดงสดอยู่ภายใน เขาก็ไม่รีรอที่จะก้มลงจุ่มจ้วงปลาย ลิ้นชื้นเข้าไปโลมเลีย
“เธอหวานมากฮันนี่ หวานเหมือนน้ำผึ้ง” เขาพึมพำเสียงปร่า ปรารถนาอยากจะเข้าไปอยู่ในเรือนร่างบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้มลทินนี้มากมาย เหลือเกิน มากจนปวดร้าวไปทั้งร่าง
“อ่าส์ฮันนี่ ฉันอยากเข้าไปอยู่ในตัวเธอเดี๋ยวนี้เลย”
แต่หญิงสาวตัวเล็กเหลือเกิน เล็กจนชายหนุ่มเกรงว่าเธออาจจะ แหลกลาญหากเขาหักหาญครอบครองเธอตอนนี้ ขณะที่เธอยังไม่พร้อมพรัก
เขาดื่มกินน้ำหวานที่แทรกซึมออกมาเพียงบิดก็ติดใจ จึงค่อย ๆชำ แรกแทรกเรียวลิ้นลึกลงไป ปัดป่ายเม็ดเกสรไปมาจนร่างเล็กสะเทิ้นสะท้าน ส่ายไหวราวกับระลอกคลื่น
“อา... เอเลียส นีซเสียวจนจะขาดใจอยู่แล้ว ช่วยนีซด้วย”
“โอนีซ มายฮันนี่ ฉันปรารถนาในตัวเธอมากเหลือเกิน” เขาเองก็ แทบจะอดกลั้นข่มใจตนเองไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไฟพิศวาสช่างร้อนแรง มัน คงแผดเผาให้เขาตายทิ้งเป็นแน่ๆ หากไม่ได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอตอนนี้
ปลายนิ้วที่เชี่ยวชาญในเชิงรักเริ่มสอดลึกเข้าออกในความชุ่มฉํ่าคับแน่นแค่เพียงครึ่งนิ้ว พร้อมกับปลายชิวหาที่ปาดเลียรัวเร็วเร่งหญิงสาวให้ พร้อมพรักสำหรับเขาเร็วขึ้น
“โอว... เอเลียส อ๊า..อา...ซี๊ดดด...อย่า...”
เสียงห้ามเล็กแหลมเบาหวิวเมื่อเอเลียสรัวปลายลิ้นและปลายนิ้ว ประสานงานกันจนเธอเสียวซ่านแทบอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ ด้วย ความรู้สึกเสียดกระสัน ซาบซ่านจนขนลุกเกลียว เหมือนใกล้จะถึงการ ปลดปล่อย แต่ก็ยังไม่ถึง
ร่างเล็กดิ้นรน ยกสะโพกขึ้นรับริมรี!ปากร้อนๆของเขาอย่างเร่าร้อน ครางครวญ สองมือกดจิกปลายเล็บลงบนที่นอน กอบกำผ้าปูจนยับย่น เมื่อ ความกระสันซ่านจนไม่อาจทานไหว
กายของเธอตอดรัดโอบนิ้วของเขาแน่นขึ้น
‘โอวพระเจ้า เขาอยากให้แก่นกายของเขาเข้าไปอยู่ในความคับแน่น นั้นแทนนิ้วนี่เหลือเกิน’
“อา!...” เธอร้องดังขึ้นเมื่อปลายนิ้วเรียวสอดสึกเข้าไปจนสุด แล้ว เธอก็เกร็งกระตุกตอดรัดลำนิ้วของเขาเมื่อรู้สึกสุขสมระเบิดพร่างพรายออก มันสุขล้นจนน้ำตาซึม
เอเลียสรอจนกระทั่งหญิงสาวกลับมาหายใจเป็นปกติ เขาจึงได้เลื่อน ตัวขึ้นไปจุมพิตริมฝีปากนุ่มบวมเจ่อนั้นอย่างพึงพอใจ ดวงตาเป็นประกายระยับจับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ
นิสาชลเอียงอายไม่รู้จะพูดคำไหนออกมาดี
“เป็นยังไงบ้าง”
“คือฉัน...”
หญิงสาวหน้าแดงจัด เพระความขวยเขินสุดฤทธิ์ จนต้องมุดหน้างุด อยู่กับแผงอกแกร่ง
“เมื่อกี้ฉันได้ยินเธอแทนตัวเองว่านีซ ฉันชอบนะ”
นิสาชลไม่ตอบว่าอะไร เอาแต่ยิ้มขัดเขินมุดหน้าอยู่อย่างเดิม เพราะ ไม่กล้าสบตาคนรู้ทันให้เขินอายมากยิ่งขึ้น แต่กลับลูกชายหนุ่มเชยคางเธอ ขึ้นมาสบตา
“นีซ ต่อจากนาทีนี้ไปให้เธอแทนตัวเองกับฉันว่านิ6ชนะ อย่าแทน ตัวเองว่าฉันอีก อ้อ... แล้วก็เรียกฉันว่านายอีกล่ะ มันฟังไม่รื่นหูเลย”
“แล้วจะให้ฉัน... เอ่อ...นีซ เรียกคุณด้วยชื่อไหนล่ะ”
“ถ้าอยู่กับฉันสองคน หรือตอนที่ฉันสวมหน้ากากให้เรียกเอเลียส ถ้าไม่ได้สวมหน้ากากาและมีคนอื่นอยู่ด้วยให้เรียกโจฮาน”
“ค่ะ”
“ดีมาก น่ารักพูดง่ายแบบนี้ ยกต่อไปฉันจะทำให้เธอมีความสุขลึกลํ้ามากขึ้นอีก”
“ยะ...ยกต่อไป ไม่แล้วนะนีซพอแล้ว”
“ไม่... ยังไม่พอ เธอยังไม่ได้รับตัวตนของฉันเข้าไปภายในเลยนะ แล้วตอนนี้ฉันก็ปวดร้าวมากๆด้วย” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ ท้าทาย และ พาให้ใจของหญิงสาวเต้นระรัวอีกครั้ง
- Writer
