Cold shoulder ห้ามรักนายเย็นชา

Chapter 13

แพรีสนั่งทานข้าวต้มกุ้งอยู่อย่างหิวโหย โดยมีคุณแม่และแม่บ้านนั่งมองเธออยู่บนโต๊ะอาหาร คุณลินดามองหญิงสาวอย่างถูกชะตา ใบหน้าสวยมากตัวเล็กน่ารักเหมาะกับธาดาดีนะ แต่งงตรงที่บอกว่าไม่ใช่แฟนกันนี่สิ

"แล้วหนูแพรีสเป็นอะไรกับลูกชายแม่เหรอจ้ะ"

คุณแม่เอ่ยถามเสียงสดใส หญิงสาวเงยหน้ามองท่านก่อนจะยิ้มออกมาแห้งๆ

"เป็นเจ้านายค่ะ ธาดาเป็นลูกน้องในบริษัทค่ะ"

"หือ... หมายถึงว่าหนูเป็นเจ้าของบริษัทที่ธาดาทำงานอยู่เหรอ"

"ใช่ค่ะคุณแม่"

ท่านพยักหน้าออกมาอย่างพอเข้าใจ แล้วอุ้มกันมาถึงบ้านมันจะใช่เจ้านายกับลูกน้องเหรอ... แต่ก็ช่างเถอะต้องถามคนของเราน่าจะได้คำตอบดีที่สุด

"แม่เข้าใจแล้ว พาเอาผลไม้มาให้คุณแพรีสด้วยนะ"

"ได้ค่ะ"

ทั้งสองคนนั่งคุยกันเรื่องทั่วไป เธออยากรู้จักหญิงสาวให้มากขึ้นกว่านี้ เพราะดูเป็นคนที่น่าสนใจมากจริงๆ

"แล้วที่บ้านหนูทำอะไรเหรอ"

"ที่บ้านทำสวนผลไม้ค่ะ คุณพ่อคุณแม่เค้าชอบอยู่กับธรรมชาติ ส่วนหนูชอบเครื่องประดับก็เลยมาเปิดบริษัทค่ะ"

แพรีสอธิบายให้คุณแม่ฟังในเรื่องที่ท่านถามทุกอย่าง น่าสนทนาด้วยมากกว่าลูกชายอีก รายนั้นนะพูดอะไรก็ไม่เข้าหูเธอเลยสักอย่าง

"อย่างนี้นี่เอง น่าสนุกนะที่บ้านหนูนะ"

"เป็นไร่ผลไม้กว้างนะคะ เอาไว้หนูจะเอาผลไม้มาฝาก ปลอดสารพิษค่ะรับรองว่าปลอดภัยแน่นอน"

"จ้ะ กินผลไม้ก่อนสิ"

เธอใช้ส้อมจิ้มผลไม้ทานเล่นไปพลางๆ นี่ว่าจะหาวิธีกลับบ้านอยู่ แต่จะลุกออกไปเลยก็เกรงว่าจะเสียมารยาท

"เดี๋ยวหนูต้องกลับไปแล้วนะคะ พอดีว่ามีงานต่อที่บริษัท ขอบคุณมากสำหรับอาหารมื้อเช้าอร่อยมากเลยค่ะ"

"รีบกลับจังเลย"

เธอยกมือไหว้ขอบคุณท่านอย่างนอบน้อมก่อนจะลุกขึ้นชวยกันเดินออกไปจากห้องอาหาร คุณลินดาพาหญิงสาวมาส่งที่ห้องนอนของลูกชาย

"ไว้ว่างมาเที่ยวที่นี่นะ แม่จะทำของอร่อยให้กิน"

"ได้ค่ะ งั้นขอนะขอตัวนะคะ"

"ไม่รอธาดาก่อนเหรอ ทำงานด้วยกันนี่นาให้ลูกแม่ไปส่งที่บริษัทดีกว่า"

คุณแม่เอ่ยถามอย่างห่วงใย เมื่อคืนคงมากับธาดายังไงก็ต้องมีคนพากลับ เป็นผู้หญิงจะไปนั่งแท็กซี่คนเดียวไม่ได้อันตรายเกินไป

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แพรีสต้องไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดด้วย ขอตัวนะคะ"

"ก็ได้จ้ะ งั้นให้รถที่บ้านไปส่งดีกว่า"

คุณแม่พาหญิงสาวลงไปชั้นล่าง เรียกคนขับรถให้พาเธอไปส่งที่คอนโดตามที่หญิงสาวจะไป เธอยกมือไหว้ขอบคุณท่านอีกครั้งก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน

"ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันค่ะ"

"โชคดีนะหนูแพรีส"

เธอยิ้มกว้างออกมาก่อนจะขึ้นรถไปทันที ไม่อยากจะรอเจอธาดาเพราะไม่อย่างนั้นคงมองหน้ากันไม่ติด เมื่อคืนเธอยอมเป็นของเขาอีกครั้งดูเป็นผู้หญิงใจง่ายมากเลยใช่มั้ยล่ะ แต่เธอจะไม่ยอมปล่อยท้องเด็ดขาดไม่อย่างนั้นมีเรื่องแน่นอน

เมื่อมาถึงที่คอนโดเธอก็รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย ตอนออกจากห้องมาไม่ลืมที่จะซื้อยาคุมฉุกเฉินติดมือไปด้วย เธอไม่ได้กินยาคุมต่อเนื่องถ้าเกิดว่าไม่กินไว้อาจจะพลาดท้องได้

ทางด้านของธาดาเขาคุยธุระกับคุณพ่อเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน ไม่รู้ว่าแพรีสจะตื่นรึยังเมื่อคืนโวยวายหนักมากถ้าไม่จับปล้ำให้หมดฤทธิ์ก็จะแสดงฤทธิ์เดชอยู่อย่างนั้น

"ธาดามาหาแม่หน่อย"

เขาหยุดชะงักไปก่อนจะเดินไปหาท่านที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก ดูหน้าซีเรียสเชียวมีอะไรรึเปล่านะ

"ว่าไงครับแม่..."

"เมื่อคืนเราพาใครมาเหรอ"

เขาได้ยินแบบนั้นก็รู้เลยว่าต้องมีใครเห็นและไปเล่าให้ท่านฟังเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวเขาค่อยพาแพรีสลงมาเจอท่านก็ได้

"แฟนผมไงครับแม่"

"ไม่ใช่หนูแพรีสบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนเรา บอกแค่ว่าเป็นเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น"

ธาดาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจทำไมคุณแม่ถึงรู้ว่าผู้หญิงที่มากับเขาชื่อแพรีส และพูดจาเหมือนว่าเจอกันแล้วอย่างนั้นแหละ

"แม่รู้ได้ยังไงว่าชื่อแพรีส เจอกันแล้วเหรอครับ"

"เจอแล้ว แม่ให้ทานข้าวเช้าเรียบร้อยแล้วด้วย"

เขาพยักหน้าอย่างพอเข้าใจทุกอย่าง แสดงว่าเธอคงเดินลงเจอคุณแม่พอดี ก็ดีนะจะได้ไม่ต้องแนะนำอะไรเยอะท่าทางคงคุยกันเยอะพอสมควรถึงรู้ละเอียดขนาดนี้

"งั้นเดี๋ยวผมตามแพรีสลงมาดีกว่าจะได้คุยกัน"

"ไม่ต้องตามแล้วหนูแพรีสกลับไปแล้ว ลุงสพลไปส่งที่คอนโดแล้วจ้ะ"

เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ ทำไมถึงปล่อยเธอกลับไปแบบนั้นล่ะ นี่เขายังไม่ได้เคลียร์เรื่องที่มันเกิดขึ้นเลยนะ

"แม่ปล่อยกลับไปทำไมเนี่ย"

"เอ้า ก็หนูแพรีสบอกว่ามีงานที่บริษัท แม่ก็เลยให้คนขับรถรีบไปส่ง"

"แม่นะแม่ งั้นผมไปทำงานแล้วนะเจอกันครับ"

เขาลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป คุณลินดาลุกขึ้นก่อนจะเรียกลูกชายเอาไว้

"ธาดาแม่ถามอะไรหน่อย"

"ว่าไงครับ"

เขาหันกลับมาหาคนเป็นแม่ ท่านขยับเข้ามายืนประจันหน้าก่อนจะเอ่ยถามตามตรง

"ทะเลาะกันเหรอทำไมหนูแพรีสถึงบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับเรา"

"ไม่เชิงครับ คือมันมีรายละเอียดมากกว่านั้นนิดหน่อย"

"รายละเอียดอะไร"

เขาอ้ำอึ้งไม่กล้าเล่าเรื่องที่มันเกิดขึ้น กลัวว่าแม่จะเอาไม้กวาดไล่ตีนะสิ

"ตอบแม่มา"

"คือจริงๆเราไม่ได้เป็นแฟนกันครับแม่ ก่อนหน้านั้นเราสองคนอยู่ในสถานะ เอ่อ... คู่นอนครับ"

คุณแม่ได้ยินแบบนั้นก็ง้างมือตีหน้าอกลูกชายอย่างโกรธมาก ทำไมถึงทำกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ขนาดนี้ เธอไม่เคยสอนลูกให้รังแกผู้หญิงเลยนะ

"ไอ้ลูกบ้าแม่ไม่เคยสอนแกเอาเปรียบผู้หญิงแบบนี้นะ"

"โอ๊ยแม่ ผมรู้สึกผิดแล้วไงครับ นี่ก็จะรับผิดชอบอยู่นี่ไงแม่จะตีผมทำไมเนี่ย"

ท่านหยุดตีลูกชายก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มันจะต้องมีคนหนึ่งที่ได้นิสัยพ่อมันมาสินะ ร้ายจริงๆให้ตายสิ

"ไปขอโทษหนูแพรีสเลยนะ แกนี่นะมันเลือดพ่อจริงๆให้ตายสิ แสดงว่าที่ไม่กลับบ้านนี่ค้างกับหนูแพรีสเหรอ"

"ครับ"

เขาสารภาพออกมาตามตรง ท่านมองลูกชายตาเขม่นไม่ค่อยชอบใจในนิสัยของธาดาเลยในครั้งนี้ ปกติก็น่ารักตลอดทำไมถึงทำแบบนี้ได้

"นานแค่ไหนแล้ว"

"ไม่นานครับเกือบสองปี โอ๊ะ! แม่อย่าตีผม"

ธาดาร้องลั่นก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องไปทันที นี่แม่กำลังเดินไปหยิบแจกันแล้วนะถ้ายังยืนอยู่มีหวังหัวแตกแน่นอน

"ไอ้ลูกคนนี้นี่ โอ๊ยยย ฉันจะเป็นลม!"