Chapter 11
1326 Words
วันต่อมา...
แพรีสเดินทางมาทำงานด้วยสภาพหมดอาลัยตายอยากตาคล้ำเหมือนหมีแพนด้าก็ไม่ปาน เธอเข้ามานั่งในห้องทำงานของตัวเองและสั่งเลขาไว้ว่าถ้าใครจะมาส่งงานให้ฝากเธอไว้ไม่ต้องเข้ามาเอง เอาจริงกลัวว่าธาดาจะเข้ามาหาและเธอจะลำบากถ้าต้องเผชิญหน้ากับเขาในตอนนี้
"คุณเลขาถ้าใครมาส่งงานคุณรับไว้นะไม่ต้องให้ใครเข้ามา"
"ได้ค่ะคุณแพรีส ว่าแต่ทำไมสภาพเป็นแบบนี้คะ เจ้านายคนสวยและเซ็กซี่หายไปไหน"
เมษามองเจ้านายอย่างตกใจ เหมือนคนอดหลับอดนอนมาเป็นปีสภาพดูแทบไม่ได้ แพรีสนอนฟุบลงกับโต๊ะก่อนจะหลับตาลงอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก
"ไม่เป็นอะไรหรอกเดี๋ยวก็ดีขึ้น ไปทำงานเถอะ"
"ได้ค่ะ ถ้าต้องการอะไรโทรมานะคะเมษาจะจัดการให้"
เธอทำมือโอเคก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเปิดหน้าจอดูรูปของธาดาที่ยิ้มหวานให้เธอตอนไปเที่ยวด้วยกัน ทำยังไงก็คิดถึงไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาขนาดไหนถึงจะลืมเขาได้
"เฮ้อ! เหนื่อยจัง"
ทางด้านของธาดาหลังจากที่เขากลับไปคิดทบทวนดูก็ไม่รู้ว่าตัวเองรักแพรีสรึเปล่า แต่เขายังรู้สึกหวงและไม่อยากเสียเธอไป ซึ่งมันอาจจะต้องใช้เวลาเรียนรู้กับความรู้สึกให้มากกว่านี้ หรือไม่ก็ปล่อยให้ห่างกันแบบนี้สักพักอาจจะมีความรู้สึกที่ชัดเจนขึ้นก็ได้
เขาหยิบเอกสารที่ต้องให้หญิงสาวเซ็นติดมือไปด้วย ช่วงนี้ปล่อยให้เธอสงบสติอารมณ์อีกสักนิดค่อยเคลียร์ทุกอย่างแล้วกัน
"เอ่อ คุณธาดามาหาคุณแพรีสเหรอคะ"
เขาหันไปมองเลขาเมษาก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย ปกติเขาเดินเข้าไปได้เลยนะไม่เห็นจะเรียกแบบนี้เลย
"ครับ มีอะไรเหรอ..."
"ฝากเอกสารไว้ตรงนี้ได้ค่ะ เดี๋ยวเมษาเอาเข้าไปเอง"
"อ่าว ปกติผมเข้าไปให้เซ็นเองนี่ จะได้อธิบายงานด้วย"
เขาไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมดูยุ่งยากมากในการไปเจอเจ้าของบริษัท
"คือคุณแพรีสสั่งไว้ว่าถ้าใครมาให้ฝากงานไว้ตรงนี้ค่ะ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวเมษาจัดการเอง"
"แต่ว่าผม..."
"อย่าเพิ่งเข้าไปเลยค่ะ สภาพคุณแพรีสไม่พร้อมเจอใครจริงๆ ฝากไว้ที่นี่นะคะ"
เขามองไปยังประตูด้วยความรู้สึกเป็นกังวล หรือว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะว่าเขาเป็นคนทำ สงสัยต้องหาเวลาเรียกมาคุยซะแล้วล่ะมั่ง
"ก็ได้ครับ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนให้คุณแพรีสโทรมาแล้วกัน"
เขาวางแฟ้มเอกสารลงที่โต๊ะก่อนจะเดินกลับไปยังแผนกของตัวเอง เมื่อมาถึงในห้องทำงานเขาก็นั่งเครียดอยู่ที่โต๊ะเกี่ยวกับเรื่องของแพรีส หรือว่าเขาใจร้ายกับเธอมากเกินไป จริงๆการมีเธอในชีวิตมันก็ไม่ได้แย่ออกจะดีด้วยซ้ำ เอาใจใส่และดูแลเขาได้ดีมากในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่จู้จี้โทรจิกเหมือนที่ผู้ชายคนอื่นเจอ
"สงสัยต้องหาเวลาเรียกมาเคลียร์ซะแล้ว"
เขาหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาหญิงสาว แต่ปรากฎว่าไม่ยอมรับโทรศัพท์เลยสักสายส่งข้อความไปก็ไม่ยอมรับอีก ท่าทางจะโกรธเขามากพอสมควร เขาวางโทรศัพท์ลงก่อนจะหันไปทำงานของตัวเองต่อ เอาไว้ให้เธอใจเย็นกว่านี้อีกนิด ถึงตอนนั้นค่อยคุยแล้วกัน
ทางด้านของแพรีสเธอได้รับแฟ้มเอกสารจากเลขาเมษาว่าธาดาเอามาฝากให้เซ็น ดีแล้วที่เธอไม่ไปเจอเขาในตอนนี้ไม่อย่างนั้นจะต้องใจอ่อนยอมเขาทุกอย่างแน่นอนเลย แต่ตอนนี้เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนใจเขาอีกต่อไป เธอจะต้องทำให้ได้และต้องออกไปจากจุดนั้นให้ได้
"อดทนไว้นะแพรีส เธอต้องทำได้"
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
ตอนนี้เธอกลับมาเกือบเป็นคนปกติตลอดเวลาที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ก็ครบหนึ่งสัปดาห์ที่เธอมาทำงานโดยไม่ให้พนักงานคนไหนเข้ามาเลยสักคน เธอหลบหน้าธาดาไม่ยอมเจอหรือแม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่รับสาย ข้อความเลือกที่จะไม่กดอ่านถ้าทำได้แบบนี้สักเดือนหนึ่งเธอคงดีขึ้นแล้ว
"คุณแพรีสคะ วันนี้มาสวยเชียวเราไปสนุกกันที่ผับคืนนี้มั้ยคะ"
"เอาสิ ปาร์ตี้คนโสดอ่ะเนาะ จัดไปค่ะ"
แพรีสยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเซ็นเอกสารบนโต๊ะให้เสร็จจากนั้นก็เตรียมตัวกลับบ้านไปแต่งตัวพร้อมสำหรับการออกไปแดนซ์ที่ผับกับเลขาในวันนี้
"เมษากลับก่อนนะ เจอกันเย็นนี้"
"โอเคค่ะคุณแพรีส ร้านมอสโรโกนะคะชั้นบนสุดเลยตอนหนึ่งทุ่มค่ะ"
"โอเคเจอกันนะ"
พูดจบเธอก็หันซ้ายมองขวาให้ทางสะดวกก่อนจะรีบวิ่งออกไปทางบันไดหนีไฟด้านหลังของอาคาร กังวลว่าถ้าออกทางด้านหน้าจะเจอกับธาดาเอาได้
"แพระ..."
ธาดาที่เดินขึ้นมากำลังจะเอาเอกสารไปวางไว้ให้หญิงสาวก็บังเอิญเห็นเธอรีบวิ่งไปทางบันไดหนีไฟ และแน่นอนว่าหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาหญิงสาวเอาแต่หลบหน้าเขา โทรศัพท์หรือข้อความก็ไม่มีการตอบกลับ ไปหาที่คอนโดก็ไม่เปิดประตูออกมา ท่าทางจะโกรธเขามาก
"ยัยแสบเอ้ย หนีได้ก็หนีไปอย่าให้เจอแล้วกัน"
เขาเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินไปหาเลขาเมษาที่หน้าห้องทำงานของเธอ
"ฝากเอกสารหน่อยครับ"
"ได้เลยค่ะ แต่ว่าวันนี้ไม่ทันนะคะคุณแพรีสกลับไปเมื่อกี้เองค่ะ เดี๋ยวเมษาก็จะกลับแล้วมีนัดกับคุณแพรีสตอนหนึ่งทุ่มค่ะ"
ธาดาชะงักไปก่อนจะหันไปเอ่ยถามเธออย่างสงสัย ทั้งสองคนมีนัดจะออกไปไหนกันเผื่อว่าเขาจะไปดักเจอเธอได้
"นัดไปไหนกันเหรอ"
"อ่อ ไปเที่ยวผับค่ะ ไปแดนซ์กันตามสไตล์สาวโสดค่ะ ทำไมเหรอสนใจจะไปด้วยเหรอคะ"
เขาส่ายหน้ายิ้มปฏิเสธออกไป เพราะไม่อยากให้เมษาไปรายงานกับเจ้านายว่าเขาจะไปด้วย แอบตามไปทีหลังดีกว่าแต่ว่ายังไม่รู้สถานที่เลย ธาดาเงียบไปอย่างใช้ความคิดก่อนจะปิ้งไอเดียดีๆขึ้นมา
"ว่าแต่ไปเที่ยวที่ไหนกันเหรอครับ เผื่อผมจะแนะนำร้านที่สนุกสำหรับสาวโสดให้"
"นัดกันที่มอสโรโกตอนหนึ่งทุ่มค่ะ แล้วมีร้านแนะนำเหรอคะเอาแบบที่เพลงสนุกแล้วก็มีหนุ่มหล่อเยอะๆอ่ะ อร๊ายยย เผื่อคุณแพรีสกับเมษาจะเจอหนุ่มโสดบ้าง"
เธอยิ้มออกมาอย่างเขินอายก่อนจะมองชายหนุ่มอย่างต้องการคำตอบ เขายิ้มออกมาทันทีที่รู้สถานที่นัดหมายของทั้งคู่
"ร้านนี้แหละครับดีแล้ว ผมไปบ่อยนะหนุ่มหล่อเพียบ งั้นผมไปก่อนดีกว่าไม่รบกวนแล้ว เจอกันนะครับ"
"เจอกันค่ะคุณธาดา เอกสารพรุ่งนี้ถ้าเสร็จเดี๋ยวเมษาเอาไปให้ที่ห้องค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกไปด้วยแผนการณ์ในหัวเต็มไปหมด วันนี้เขาต้องได้คุยกับแพรีสให้รู้เรื่อง เขาปล่อยให้เธอหลบหน้ามานานพอสมควรแล้ว ถึงเวลาที่ต้องเคลียร์กันสักที
- Writer
