Nakakabagot. Iyon na lang ang palagi kong bukambibig sa mga araw na nandito ako. Paano ba naman kasi? Daig ko pa yata ang preso dahil mukha rin naman akong nakapiit dito. Bawal lumabas at minsan, pati makipag usap sa mga taong nasa paligid.
"Nasaan na ba ang amo niyo? Pakisabihan namang may buhay rin ako sa labas," sabi ko nang nasa kusina ako kasama ang isang halos kaedaran ko lang na kasambahay. Tiningnan niya lamang ako ngunit di rin naman sumagot. Mas lalo tuloy akong nairita dahil para akong nakikipag-usap sa hangin.
Kumain na lang ako. Hindi naman sila mapanghusga. Talagang nasuhulan yata itong mga ito para manahimik.
Iyong iba, kinakausap naman ako kapag mga importanteng mga bagay. Pero kapag mga ganito, kahit yata mapanisan ako ng laway, di pa rin sila mamamansin.
"Ano'ng p
