เด็กในปกครอง

จูบแรก

วันต่อมา

เหมยลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนตื่นสายกว่าทุกวัน จนกระทั่งได้ยินเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

ติก!

?พีช: ตื่นหรือยัง

?เหมย: ตื่นแล้วค่ะ

?พีช: วันนี้วันหยุดอย่าลืมทำงานที่ฉันสั่งด้วยล่ะ

?เหมย: มาสอนหน่อยสิคะ

?พีช: 1500 เดี๋ยวไปเลย

?เหมย: 1500ทำอะไรได้มั่งคะ

?พีช: ได้หมดอ่ะ เดี๋ยวถามอะไรของเธอฮะเหมย

?เหมย: มาสอนเลยค่ะ เย็นนี้พาไปกินชาบูด้วยนะคะ

?พีช: ได้สิ

ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กเาวขาออกจากห้องก็มีสายโทรเข้ามาและเบอร์ที่โทรมาก็ไม่คุ้นเลย

?พีช: ฮัลโหลสวัสดีครับ

?ผึ้ง: อาจารย์นี่ผึ้งเองนะคะ

?พีช: มีอะไรทำไมไม่ติดต่อผ่านไลน์กลุ่ม

?ผึ้ง: คือผึ้งได้แชมเปญราคาแพงมาค่ะ อยากชวนอาจารย์มาลองชิมที่คอนโด

?พีช: ผมไม่ว่างและไม่ชอบด้วยแค่นี้นะ!

ชายหนุ่มรีบกดวางสายผึ้งทิ้งไปแล้วหยิบใบงานมายังห้องของเหมยทันที

จากนั้นทั้งสองก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเกือบทั้งวันเพราะเหมยเล่นให้ชายหนุ่มทำงานให้ตัวเอง ส่วนตัวเหมยเองก็นอนดูซีรีย์จนตาแฉะ

พีช: เสร็จ!

เหมย: งานหมูเลยใช่ไหมคะพี่พีช

พีช: อืม!!

เหมย: ทำหน้าเป็นแมวป่วยอีกและ

พีช: งานของตัวเองแท้ๆชิ!

เหมย: พี่พีชคะเหมยอยากเลี้ยงแมว

พีช: ไม่เอาจะเลี้ยงทำไมเป็นภาระเฟิ่งเปล่าๆ

เหมย: นะคะ พี่พีชจะได้มาเล่นแมวที่ห้องเหมยทุกวันไงคะ

พีช: อืมงั้นได้เดี๋ยวฉันพาไปซื้อ //บ้าจริงหลุดจนได้นะไอ้พีช

เหมยถึงกับหัวเราะคิกคักก่อนจะรีบเตรียมตัวออกมา

ร้านชาบู

เหมย: โอ้ยร้อน!!

พีช: ยัดเข้าไปได้!!

ชายหนุ่มหยิบทิชชู่แล้วส่งให้สาวน้อยที่อ้าปากหวออยู่

เหมย: ขอบคุณค่ะ

พีช: ร้านนี้อร่อยดีนะ

เหมย: ร้านประจำเลยค่ะ ผึ้งชอบพามากิน

พีช: เธอกับผึ้งรู้จักกันมานานแล้วหรอ

เหมย: ตอนม.ปลายค่ะ ผึ้งย้ายมาเรียนม.ปลายที่เดียวกับเหมย

พีช: ดูเธอเกรงใจผึ้งจังเลยนะ //ผมมองหน้าเหมยตอนนี้เธอเอาแต่ยิ้มแห้งๆ

เหมย: เพราะผึ้งเป็นเพื่อนรักของเหมยไงคะพี่พีช

พีช: หรอ ....แล้วเธอเป็นเพื่อนรักของผึ้งหรือเปล่า

เหมย: ทำไมพี่พีชพูดแบบนี้ล่ะคะ

พีช: ฉันจะพูดในฐานะพี่ชายคืออย่าไปเต็มร้อยกับผึ้งมาก ส่วนในฐานะอาจารย์งานเพื่อนก็คืองานเพื่อนช่วยได้แต่อย่าให้มันเดือดร้อนตัวเอง อย่าทำตัวเป็นนางเอกคอยตามช่วยงานเพื่อนทุกคน สังคมทุกวันนี้มันคือการแข่งขันเธอเคยเห็นไหมเรียนจบไปแต่ทำงานแก้งานไม่เป็น การที่เธอเข้าไปช่วยไปทำให้เพื่อนมันคือการทำร้ายเพื่อนทางอ้อมนะ

เหมย: เข้าใจแล้วค่ะ

พีช: รีบกินเถอะอยากได้แมวไม่ใช่หรอ

เหมย: จะซื้อให้จริงเหรอคะ

พีช: จะให้ไปเล่นแมวที่ห้องจริงหรือเปล่าล่ะ

ชายหนุ่มยิ้มกริ่มก่อนจะคีบหมูเข้าปาก สาวน้อยตอนนี้หน้าแดงไปถึงกกหูเลย เธอไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งหยอดเลยไม่คิดว่าชายหนุ่มจะหยอดกลับขนาดนี้

ตลาดสัตว์เลี้ยง

เหมย: แมวตัวนี้น่ารักจัง

พีช: งั้นเอาตัวนี้ครับ

เหมย: ตัวนี้เลยหรอคะ

พีช: อื้ม พ่อมาถึงบ้านแล้วแต่ตอนนี้เดินทางไปเชียงใหม่ด่วนเลย พ่อบอกซื้อของมาฝากเธอด้วย

เหมย: เย้! ดีใจจังเลย

สาวน้อยมองตามหลังชายหนุ่มที่อุ้มกรงแมวเดินนำไปที่รถ ไม่รู้ทำไมตอนนี้เธอกลับเขินอายชายหนุ่มแบบนี้ ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งเต้นแรง

พีช: จะยืนบิดอีกนานไหม?

เหมย: แฮร่ๆๆๆ

พีช: ไปเร็วเดี๋ยวรถติด

และสุดท้ายก็ติดหนึบ!! เราสองคนกับแมวหนึ่งตัว ติดไปแดงอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่ไปไหนเลย

พีช: เหมยปากเป็นอะไร //ผมหันไปมองเหมยที่ส่องกระจกอยู่

เหมย: น่าจะแพ้อะไรซักอย่างค่ะ ปากบวมๆ

พีช: ไปหาหมอไหม

เหมย: ไม่เป็นไรคะมันไม่มีอาการอะไรกลับไปกินยาแก้แพ้น่าจะหาย

พีช: ลิ้นชาไหม

เหมย: ชาค่ะน่าจะกินลูกชิ้นตอนร้อนไป

พีช: เหมย....

เหมย: คะ

สาวน้อยหันไปมองหน้าชายหนุ่มทั้งสองคนสบตากันจนชายหนุ่มเริ่มเก็บอาการไม่อยู่

เหมย: พี่พีช!! //ฉันยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อจ้องสบตาแต่พี่พีชกลับทำสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง

ชายหนุ่มประกบจูบสาวน้อยเบาๆ ด้านสาวน้อยตกใจตาโตพยายามจะผลักหนีแต่กลับถูกดึงมาจูบอีกครั้ง

จ๊วบ...

พีช: เป็นไงบ้าง //ผมถอนจูบเบาๆแต่ยังคงคลอเคลียอยู่ที่แก้มและปากของเหมย

เหมย: หวานค่ะ... เออพี่พีชคะไฟเขียวแล้วค่ะ

ไฟเขียวไม่ถึงนาทีจริงๆแดงอีกแล้ว!! อะไรครับเนี้ยแบบนี้จะได้กลับบ้านตอนไหนกัน

พีช: เขินหรอ?

เหมย: พี่พีช....

พีช: ครับ//ผมหันไปมองตอนนี้เหมยกลับเป็นฝ่ายดึงผมไปจูบผมถอดสายคาดเบลท์ออกเพื่อที่จะได้จูบกับเหมยได้ถนัดขึ้น เหลือบตามองไฟแดงอีก70วินาที เอาวะยังพอมีเวลา

จ๊วบ...

เหมย: เราเป็นพี่น้องกันนะคะ มาจูบกันแบบนี้จะดีหรอคะ

พีช: ไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกันซักหน่อย อีกอย่างแค่จูบเองจูบกับฉันดีกว่าไปจูบกับคนอื่นอีก

จ๊วบ...

ผมพยายามสอดลิ้นเข้าไปแต่เหมยยังจูบไม่ค่อยเป็นเธอพยายามงับปากผมอย่างหน้าเอ็นดู

เหมย: ไม่แน่!

พีช: ทำไม!?//ผมส่งสายตาพิฆาตก่อนจะเริ่มจูบอีกครั้ง

เสียงบีบแตรทำให้ผมดึงสติกลับมาก่อนจะรีบขับรถกลับมาบ้าน มาถึงพี่เฟิ่งก็รับเจ้าแมวไปดูแลส่วนเหมยก็เขินอายวิ่งหนีขึ้นห้องไปแล้ว

ชายหนุ่มเผลอยิ้มออกมาก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องของตนไปเหมือนกัน

เหมย: พี่พีชบ้า!!