เกมแค้นพลิกรัก

บทนำ

ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าชีวิตนี้จะต้องมาเจอเรื่องราวที่เลวร้ายแบบนี้…

สองปีก่อน….

จะกลับดึกมั้ยคะญาดาเป็นห่วงค่ะ”

(ไม่ดึกหรอกค่ะญาดาไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะคะ นอนพักผ่อนพรุ่งนี้ก็ตั้งใจเรียน แล้วพี่จะโทรหาค่ะ)

“งั้นก็ได้ค่ะ พี่แบงค์ดูแลตัวเองด้วยนะคะถึงแล้วก็ส่งข้อความมาบอกด้วย”

(จ้ะ คุยกันพรุ่งนี้นะคะ)

แบงค์หลังจากที่วางโทรศัพท์เขาก็เดินมานั่งลงกับกลุ่มเพื่อนสนิท ทุกคนรู้ว่าเขามีแฟนชื่อญาดา เธอเป็นเด็กที่สวยและน่าทะนุถนอมมาแต่รายนั้นสวยรวยค่อนข้างจะหวงเนื้อหวงตัวทำให้ชายหนุ่มไม่ค่อยได้สัมผัสเธอมากเท่าไหร่ แต่เขาก็อดทนเพราะถ้าเธอเรียนจบและเราได้แต่งงานกันขึ้นมา เขาจะได้เป็นลูกเขยของมหาเศรษฐีและได้ครอบครองหัวใจของสาวน้อยญาดา โชคดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

“แกนี่อดทนเก่งจังเลยอ่ะ คบกับน้องมันมาเกือบสามปีแล้วยังไม่เคยได้นอนด้วยกันเลย โคตรอดทนเก่งเลยวะ”

แบงค์ยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ห้าปีก็รอได้เพราะเขาไม่มีทางเลิกกับหญิงสาวแน่นอนผู้หญิงที่เพอร์เฟคขนาดนั้นคนอย่างเขาไม่มีทางปล่อยไปให้ใครเด็ดขาด

“นั่นดิวะเป็นกูนะเลิกนานแล้ววะ เป็นแฟนกันแต่ไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวไม่มีความสัมพันธ์แบบคนรักมันรู้สึกแปลกๆวะ”

“ก็น้องเค้าหัวโบราณอยากเสียความบริสุทธิ์ในคืนแต่งงานป่ะ ไอ้แบงค์มันโชคดีต่างหากเล่าจะได้เมียรวยขนาดนั้นอ่ะ”

เขาเหลือบสายตามองไปยังโต๊ะข้างๆที่ตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างไม่ปิดบัง เธอแสดงความสนใจในตัวของเขาอย่างเปิดเผยและคนอย่างเขามีหรือที่จะไม่เล่นด้วย ผู้ชายคนไหนอดทนรอผู้หญิงได้เป็นปีๆถือว่าเก่งมากเลยนะซึ่งเขาทำไม่ได้ แต่ก็ต้องแอบมีความสัมพันธ์ลับๆกับผู้หญิงคนอื่นโดยไม่ให้ญาดารู้และเธอเป็นผู้หญิงโลกสวยเชื่อที่เขาพูดทุกอย่างก็เลยไม่เคยถูกจับได้ อนาคตถ้าได้แต่งงานเขาก็แค่หยุด

“สายตาโต๊ะนั้นไม่ธรรมดาเลยนะ มองใครวะ”

“มองไอ้แบงค์แน่เลย”

เพื่อนๆเขามองไปทางนั้นอย่างใช้ความคิด และดูเหมือนว่าชายหนุ่มมองกลับเหมือนจะเล่นด้วย คนเป็นเพื่อนกันก็รู้แหละว่านิสัยต่างคนเป็นยังไงแต่เพราะศีลเสมอกันถึงคบกันได้

“เอาอีกแล้วนะมึง ระวังน้องญาดาจับได้ล่ะ”

“กูไม่พูดพวกมึงไม่พูด ญาดาจะรู้ได้ยังไง”

เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ไม่ลืมที่จะหยิบคอกเทลแก้วใหม่ไปยื่นให้สาวสวยโต๊ะข้างๆ

“เครื่องดื่มครับสำหรับคนสวย”

“ขอบคุณค่ะคุณ…”

“แบงค์ครับ ผมชื่อแบงค์”

“เอิงเอยค่ะ…”

ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจกันและกัน คนอย่างเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะอดทนได้นานมากหลายปีแบบนั้น

“เราไปต่อที่อื่นกันมั้ยครับ”

“ไปสิคะ… เอิงว่างค่ะ”

ทางด้านของญาดาเธอมาหาพี่สาวที่ห้องนอนเพราะมีเรื่องจะปรึกษาหลายอย่าง เป็นช่วงที่เรียนหนักไหรจะต้องช่วยคุณแม่ทำงานเธอจึงไม่ค่อยมีเวลาให้ใครแม้กระทั่งคนรัก

“แฟนเราเป็นยังไงบ้างไม่ค่อยเห็นไปไหนด้วยกันเลย”

“หนูทำงานค่ะไม่ค่อยว่างเจอหรอก”

“งั้นเหรอ… วันก่อนพี่เห็นเที่ยวที่ห้างไปกับผู้หญิงด้วยเรามั่นใจแล้วเหรอกับผู้ชายคนนี้ พี่พูดเพราะเป็นห่วงนะถ้าดีแบบที่เราคิดก็ดีไปยังไงก็ดูดีๆก่อนนะ”

ญาดาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด จริงๆเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงหัวโบราณถึงขั้นนั้นหรอกเพียงแค่มีคนบอกมาว่าพี่แบงค์ค่อนข้างเจ้าชู้แต่เธอไม่เชื่อและเชื่อใจเขาเพราะความสุภาพบุรุษที่ปฏิบัติกับเธอแบบให้เกียรติมาตลอด แต่พอพี่สาวพูดเริ่มมีความระแวงขึ้นมาอีกครั้งและคิดว่าจะลองคุยกับเขาเรื่องนี้ดู

“ขอบคุณนะคะที่บอก”

“พี่เป็นห่วงเราเพราะเราเป็นน้องสาวที่พี่รักที่สุด ถ้าผู้ชายดีจริงพี่สนับสนุนน้องสาวเต็มที่ แต่ถ้ามันไม่ไหวเราต้องไม่ฝืนนะ”

“ค่ะพี่ภาดา หนูจะดูพี่แบงค์ให้ละเอียดรอบคอบมากกว่านี้ค่ะ”

ปัจจุบัน….

แบงค์นั่งอยู่ในที่ทำงานพร้อมกับเอิงเอยที่นั่งอยู่บนตักของเขา ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันแบบลับๆมาสองปีโดยที่ญาดาไม่เคยรู้มาก่อนเพราะเธอเรียนหนักและไว้ใจเขามากจึงไม่เคยถูกจับได้

“พี่แบงค์… เมื่อไหร่พี่จะเลิกกับผู้หญิงที่ชื่อญาดาคะ”

เธอยังมีความหวังว่าเขาจะรักและตัดสินใจแต่งงานกับเธอแต่เราตกลงกันแต่แรกว่าจะจบความสัมพันธ์เมื่อตอนที่แฟนเขาเรียนจบ

“พี่บอกแล้วใช่มั้ยว่าพี่จะแต่งงานกับญาดาคนเดียวเท่านั้น เรื่องของเราสองคนมันจะต้องจบลง”

ชายหนุ่มยังยืนยันคำเดิมเขาไม่มีทางเลิกกับญาดาผู้หญิงที่เพอร์เฟคแบบนั้นแน่นอน เธอเป็นคนที่น่าทะนุถนอมและต้องบูชาไว้เหนือหัว เขาคบกับเธอตั้งหลายปีอดทนให้เกียรติไม่เคยล่วงเกินเพราะอยากเป็นผู้ชายแสนดี สุภาพบุรุษเพื่อให้เธอมองว่าเขานั่นดีแสนดี

“แต่เอิงเอยกำลังท้องลูกพี่นะ”

หญิงสาวตัดสินใจบอกความจริงออกไปเพราะเธอคิดมาสักพักแล้วว่ายังไงจะต้องได้ผู้ชายคนนี้เป็นสามี บอกตามตรงตอนแรกเธอก็ไม่รู้หรอกว่าเขามีแฟนแต่พอมีความสัมพันธ์กันแล้วเขาถึงมาบอก เอาจริงก็เจ็บใจแหละแต่ทำไงได้รักเขาไปแล้วและคิดว่าวันหนึ่งเขาจะต้องเลิกกับผู้หญิงคนนั้น

“อะไรนะ! บอกให้ป้องกันไม่ใช่เหรอท้องได้ยังไง”

เขาเอ่ยออกมาอย่างตกใจ คิดว่าจะเล่นๆจนกว่าจะได้แต่งงานแต่ไหงมาท้องซะงั้น ไม่ได้เด็ดขาดเขาจะไม่ยอมให้เธออุ้มท้องลูกของเขาเพื่อมาเป็นหลักฐานในการนอกใจแน่นอน

“มันก็ลืมกินบ้างนี่คะ พี่แบงค์เลิกกับผู้หญิงคนนั้นเถอะแล้วมารับผิดชอบเอิงเอยนะ ลูกต้องมีพ่อนะ”

“ไปเอาออกพี่ไม่ยอมให้เด็กคนนี้เกิดมาแน่นอน”

“ทำไมพูดแบบนี้คะ พี่ทำไมใจร้ายแบบนี้อ่ะนี่ลูกของพี่นะลูกของเราอ่ะ”

หญิงสาวโวยวายเสียงดังในห้องทำงานของเขา แบงค์เริ่มกุมขมับมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ปัญหาใหญ่มากในตอนนี้คือเขาไม่ได้รักเอิงเอย เขารักญาดาและรักมาตลอดแต่ความเป็นมนุษย์ที่มีความต้องการทางกายจึงนอกใจไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น เขารู้ว่าตัวเองผิดที่หลังจากที่แต่งงานกันเขาจะมีแค่เธอคนเดียว

“แล้วจะให้ทำยังไง เราตกลงกันแล้วว่าแค่เล่นๆกันทำไมถึงปล่อยท้อง”

“ไม่รู้แหละพี่ต้องรับผิดชอบลูกของเรา”

“พี่รักญาดาจะแต่งงานกับญาดาคนเดียวเท่านั้น ไปคิดเอาเองนะว่าใครผิด เราคุยกันแล้วว่าไม่มีทางไปกันได้ทำไมถึงยังปล่อยให้ตัวเองท้อง วันนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว กลับไปก่อนเถอะ”

เขาเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างคิดไม่ตก เขามืดแปดด้านไปหมดและถ้าญาดารู้ขึ้นมามีหวังโดนทิ้งแน่นอนซึ่งเขาไม่มีทางให้มันเกิดขึ้น

“เอิงเอยจะไปบอกผู้หญิงคนนั้นว่าท้องกับพี่ ดูสิมันยังจะแต่งกับพี่อยู่มั้ย”

“อย่านะ! เอิงเอย เอิงเอย!”

เอิงเอยร้องไห้อย่างเสียใจและสุดท้ายเขาก็ไม่เคยรักเธอสักนิด ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังแต่เธอไม่ฟังรีบเดินออกมาจากห้องทำงานของเขาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ไปหาพี่ชายที่ตอนนี้กำลังทำงานอยู่

“ว่าไงเอิงเอย…”

(ฮือออ พี่อาร์ตหนูท้อง”

“อะไรนะ! ท้องเหรอ… ท้องกับใครแล้วร้องไห้ทำไมมันเป็นข่าวดีไม่ใช่เหรอ”

เขานิ่วหน้าอย่างแปลกใจก่อนจะหันไปมองพนักงานในห้องประชุมและบอกให้พวกเขาออกไปก่อนวันนี้คงประชุมไม่รู้เรื่องแล้ว

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน เลิกประชุมได้”

เขาลุกขึ้นถือโทรศัพท์เดินออกไปจากห้องประชุมทันที อาร์ตเป็นพี่ชายคนเดียวของเอิงเอย เขาเป็นเจ้าของฟาร์มสัตว์หายากและเจ้าของไร่ที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ ส่วนน้องสาวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเขาเองก็ไม่เคยถามเรื่องความรัก

“ว่ามาตกลงร้องไห้ทำไม”

(พี่ต้องจัดการให้หนูนะคะ แฟนหนูเค้าจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ฮืออออ เค้าจะไม่ดูแลหนูกับลูก)

“ทำไมล่ะ… แล้วเราไปทำอะไรทำไมเขาถึงไม่รับผิดชอบแถมยังจะไปแต่งงานกันผู้หญิงคนอื่น”

เขาไม่ค่อยเข้าใจน้องสาวเท่าไหร่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วผู้ชายคนนั้นจะไปแต่งงานกับใคร… ตอนนี้งงไปหมดแล้ว เอิงเอยที่พูดไม่ได้เต็มปากเพราะเธอเองที่ไปเป็นมือที่สาม แต่เธอไม่มีทางยอมรับกับพี่ชายและจะต้องหาทางกำจัดผู้หญิงคนนั้นให้ออกไปจากชีวิตของพี่แบงค์ เธอจะต้องเป็นภรรยาของเขาคนเดียวเท่านั้น

(ก็ผู้หญิงคนนั้นจะแต่งงานกับพี่แบงค์ทั้งที่หนูกำลังท้องอยู่ พี่ต้องจัดการให้หนูนะ)

“จัดการยังไง”

(ทำยังไงก็ได้ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นมายุ่งกับพี่แบงค์อีก พี่ต้องช่วยเอิงเอยนะ)

เขาเงียบไปอย่างไม่รู้จะเสนอความคิดเห็นยังไง แล้วไอ้จัดการที่ว่าเขาต้องทำยังไงมันถึงจะพอใจน้องสาว แล้วทำไมถึงคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะกลับมารับผิดชอบ

“แล้วแฟนเรามันจะเลิกยุ่งแล้วรับผิดชอบเราเหรอไง”

(ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนั้นยังไงพี่แบงค์ต้องรับผิดชอบเอิงเอยค่ะ)

“ไหนลองส่งรูปผู้หญิงคนนั้นมาดูหน่อย จะไปสืบดูว่าเป็นใครมาจากไหน”

(ขอไปหาก่อนนะคะ แต่พี่อาร์ตต้องจัดการให้หนูนะยังไงพ่อของลูกเอิงเอยต้องมีพ่อ)

“ค่อยว่ากันพี่ทำงานก่อน”

อาร์ตกดวางสายก่อนจะกำโทรศัพท์แน่นในหัวก็นึกไปถึงเรื่องของน้องสาว หรือว่าผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเป็นมือที่สามและแย่งผู้ชายไปจากเอิงเอย มันก็มีได้แค่นี้แหละไม่มีทางอื่นแล้ว…

“ร้ายจริงผู้หญิงสมัยนี้…”

ทางด้านของญาดาเธอได้รับข้อความจากผู้หญิงคนหนึ่งส่งมาเป็นรูปของผู้หญิงที่ถ่ายกับคนรักของเธอบนเตียงนอน และภาพมันน่าเกลียดมากจนเธอไม่อยากเห็นมันอีก

“นี่มันอะไรกัน…”

เธอกำมือแน่นตัวชาไปหมด สุภาพบุรุษคนแสนดีของเธอทำไมถึงไปนอนบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นได้… ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับเธอ

‘มาเจอกันหน่อยสิ คุณญาดา…’

‘ได้ บอกสถานที่มาสิ…’