ฉันที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่มก็ต้องเบิกตากว้างไม่คิดว่าพี่เคนจะมาที่นี่ด้วย แต่เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องฉันก็พยายามทำตัวปกติเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน
“ไหนบอกไม่มาวะ” พี่เคนนั่งลงหัวโต๊ะซึ่งก็คือด้านข้างฉัน ส่วนพี่เทอร์นั่งฝั่งตรงข้ามฉันแล้วก็ซิลฟี่นั่งข้างฉันตรงข้ามมันคือพี่ธาม ซึ่งหัวโต๊ะข้างๆพี่ธามมี แต่เขาไม่นั่ง เลือกที่จะนั่งด้านข้างฉันแทน
“ก็ตอนนี้อยากมาแล้ว ทำไมกูมาไม่ได้?” มือหนาเอื้อมไปรับแก้วเหล้าจากเพื่อนพร้อมตอบด้วยสีหน้ากวนๆ วันนี้เขาไม่ได้ใส่แว่นมาด้วยจึงเห็นหน้าตาที่ชัดเจน
หึ...สงสัยจะเผยตัวตนที่แท้จริงแล้วสินะ หรือเขาจะไม่ได้ปิดตั้งแต่แรกแต่ฉันเข้าใจผิดเอง แต่ก็ช่างเถอะ ฉันเลือกนั่งดื่มเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรออกมา ทั้งที่สายตายังเหลือบมองพี่เคนอยู่เป็นพักๆ
“เออ วันนั้นมึงไปคุยเรื่องงานกับพี่เคนสรุปแล้วมึงจะเริ่มงานวันไหน” ซิลฟี่ถามขึ้น
“กูยังไม่รู้เลย” เพราะฉัน
