The Contract Marriage To Escape

Chapter 4: Start

Ryle’s POV

Naalimpungatan ako ng biglang kumalam ang sikmura ko, nakakaamoy ako ng medyo sunog kaya naman out of instinct, mabilis akong tumayo kahit na sobrang antok pa ako.

Pipikit-pikit ang mga mata kong napatitig sa daan at tinahak ang daan papuntang kusina.

Sandali pa akong napahikab kasabay ng pag-unat ko ng aking mga kamay, bahagyang nakabuka ang bibig ko ng makarating ako sa pintuan ng kusina.

Sandali akong napatigil sa akmang paghakbang ng may makita akong tao roon, napatulala ako at pilit na inaalala kung ano ang nangyari sa akin kahapon, hindi ko napigilan ang manlaki ang mga mata ng mapagtanto ko kung ano ang nangyari.

Nabalik ako sa tamang pag-iisip ng biglang makita kong magliyab ang kawali, mabilis akong napatakbo malapit sa kaniya.

“Oh,s**t!” hindi ko napigilang mapasigaw ng malakas.

Kita ko pa sa gilid ko kung paano siya mapatalon sa gulat dahil sa bigla kong pagsulpot ngunit hindi ko iyon pinagtuunan ng pansin bagkus ay mabilis kong pinatay ang gas stove at kinuha ang takip ng kawali, uubo-ubo akong napa-paypay ng hangin sa aking harapan upang paalisin ang mga usok sa paligid.

Mariin akong napapikit upang pakalmahin ang aking sarili, for some reason, I don’t want her to see me mad.

Mabilis akong napabuga ng hangin kasabay ng marahan kong pagmulat ng mata at wala sa sariling napatitig sa kaniya.

Akmang pagagalitan ko siya ng matitigan ko siya, bahagya pang nakataas ang dalawa niyang kamay habang hawak sa kaliwa ang sandok, nanlalaki ang mga mata niya habang parang tinakasan siya ng dugo dahil sa pagkaputla niya.

Natigilan ako at hindi ko alam ang dapat kong gawin o sabihin.

Saglit siyang suminok kaya naman napagpasiyahan kong lumapit sa kaniya at dahan-dahan na ibinaba ang hawak niyang sandok, medyo nahirapan pa ako ng maramdaman kong naninigas ang buo niyang katawan.

Sandaling napakunot ang noo ko, hindi ko alam kung bakit ganiyan na lang siya maka-react, para bang takot na takot siya gumawa ng pagkakamali though nagkamali na siya, but I am not mad at her, it’s just that, kagigising ko lang tapos bubungad sa akin nagliliyab na apoy?

Kahit sino naman siguro ay magtatakha at magagalit at the same time, nasa kaugalian na siguro nating mga pinoy ‘yon, ang maging mainitin ang ulo pagka gising.

Hindi ko namalayan na dahan-dahan kong hinawakan ang kamay niya, and luckily unti-unti rin naman ‘yong na-relax.

“Relax, wala akong gagawin sa iyo…”

Mahina kong bulong sa kaniya.

Ramdam ko ang paghinga niya ng malalim.

Nakakapagtakha lang, hindi ko naman siya sasaktan, bakit parang pakiramdam ko kanina takot na takot siya sa akin?

Lumipas ang ilang minuto ng maramdaman kong parang okay na siya kaya naman dahan-dahan ko siyang inabutan ng isang basong tubig, nanginginig ang kamay niya ng kunin niya iyon kaya naman inalalayan ko siya.

Nang makainom ay sunod-sunod siyang napahampas sa kaniyang dibdib.

“What is wrong?” hindi ko napigilang tanong sa kaniya.

Kahit naman babaero ako, may pakielam pa rin naman ako sa babae lalo’t sa mga ignoranteng gaya niya.

She looked at me with so much emotion on her eyes, she’s like a puppy asking for forgiveness, sandali akong nawala sa ulirat, why do I feel like she looks cute a while ago?

“P-Pasensiya na… N-Nagulat lang ako,” nauutal na sambit niya.

Nanatili akong nakatitig sa kaniya, just like a lion, I was tamed for a moment, she catches my full attention, nauwi ako sa mga tanong na…

What’s wrong with her?

Why do I feel like she was ignorant and she’d been forbidden outside the world, wala siyang gaanong alam sa mundo, even when I asked her to come with me, she just said yes without asking where I would bring her, If I was bad, malamang na napahamak na siya.

I love ignorant and girly girls but not like her, na para bang pinagkait sa kaniya ang buhay sa labas ng magara niyang mansion.

Malalim na lamang akong napabuga ng aking hininga,

“Sa susunod, mag-iingat ka. Sa loob ng isang bahay, kusina ang pinaka delikado kaya’t kailangan mong mag-ingat sa bawat kilos mo,”

Wala siyang sinambit bagkus ay sunod-sunod siyang napatango is it a good thing that she’s a good girl? Madali siyang turuan at nakikinig siya.

Dahan-dahan ko siyang giniya paupo sa isang upuan na naroon, matapos ay walang salita kong kinuha ang apron na nasa gilid at sinuot iyon, sandali muna akong nagmumog ng tubig, bago ako nagsimulang maglinis sa paligid.

Kita ko na napatitg lamang siya sa akin, palihim akong napangisi at nagpatuloy sa aking ginigawa, kinuha ko ang mga ingredients sa sinimulang maghiwa ng mga sangkap, kita ko pa ang paghanga niya, I’m a chef after all, no one knows that aside from this girl, hindi ko rin lubos maunawaan kung bakit parang hindi ako natatakot ipakita kung sino ang totoong ako.

Pinalis ko na lamang iyon sa aking isipan at pinagpatuloy ang ginagawa.

Eliza’s POV

Hindi ko mapigilan ang mapanganga habang nanunuod kay Ryle habang naghihiwa, hindi ko alam kung aware ba siya na halos maglaway ako kakatitig sa kaniya ngunit isa lang ang malinaw sa akin, I wanted to see him, to stare at him like this.

Hindi ko namalayan ang pag ngiti ko habang nakatitig sa kaniya, nagitla pa ako ng bigla niya akong nilingon, gulat akong napatitig sa kaniya kasabay niyon ang pagngisi niya at pagbalik niya sa kaniyang ginagawa.

“Ngayon ka lang ba nakakita ng lalaking nagluluto?” nakangisi niyang tanong.

Hindi ko napigilan ang mapakagat labi sa sinambit niya, “A-Ah… ano…”

Napatawa siya sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, kaya naman napatulala ako sa kaniya, hindi ko rin alam kung bakit napapadalas ang pagtitig ko sa kaniya.

Para kaseng siya yung tipo ng tao na bihira mong makita na ngumiti ng genuine, puro kase smirk ito e.

“Nevermind, you look cute, are you always like that?” tanong pa niya,

Napakunot ang noo ko sa naging tanong niya, anong ibig niyang sabihin?

“Like what?”

“Ignorant yet you still look cute,”

diretsa niyang sambit.

Muli akong napakagat – labi kasabay ng dahan-dahan kong pagyuko ng aking ulo,naramdaman ko ang pag-iinit ng aking pisnge.

Am I blushing? Oh my! Nakakahiya!

Upang hindi niya mahalata ay mas lalo kong niyuko ang aking ulo.

“Can you help me here?” sambit niya.

Wala akong sinayang na oras at mabilis na lumapit sa tabi niya.

“Marunong ka bang maghiwa?” parang pipi akong tumango, hanggang ngayon kase nararamdaman ko ang pag-iinit ng pisnge ko.

Kaunting galaw ay baka may makilos akong mali,

“Pero hindi ka marunong magluto?”tanong niya.

Hindi ako sumagot sa tanong niya, marunong naman ako ‘yon nga lang I’m messy kapag nagluluto si Nanny kase natulong sa akin and pag nagluto ako sa amin, magulo talaga kagaya kanina.

“Why aren’t you talking?” tanong pa niya.

“A-Ah… ano… “ napatigil ako, hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin.

Sandali akong napatitig sa kaniya, at nakitang naghahntay siya sa sasabihin ko.

“A-Ano… pasensiya na… N-Nahihiya lang kase ako,” nauutal kong sambit.

Mariin akong napapikit, ‘oh god! Eliza, ano bang pinagsasabi mo?’ bulong ko sa aking isipan.

Bahagya pa akong nagulat ng makita ko siyang napatawa, “Really? Pfft! Ngayon ka pa nahiya sa akin ngayong nakatulog ka ditto ng isang gabi sa aking bahay?” natatawa niyang tanong.

Napakagat-labi ako, “P-pasensiya na, I’m bad in alcohol e, hindi ko alam na malalasing agada ko, hindi rin naman kase ako sanay and it’s my first time drinking alcohol.”

“Really?”

“Yeah, my mother forbade me to drink any kinds of alcohol.”

“Why is that?” tanong pa niya, mukhang interesado siya sa akin, panay kase ang tanong niya, ngunit wala naman akong ibang sinambit bagkus ay sinagot ko na lamang siya.

“I don’t know, pakiramdam ko ay isa akong prisoner sa mansion,”

“…”

“Pero saglit lang, ano bang matutulong ko sa iyo?” pagpapalit ko ng topic, ayoko kaseng pag-usapan ang tungkol sa akin, hindi pa ako handa.

Sandali siyang napatitig sa akin, ngunit sumagot rin siya. It’s like he knows that I am not ready to talk about it.

“Nevermind, just watch me. Saglit lang ito,” sambit niya.

Napatango na lamang ako sa kaniya, he looks bad when I first saw him but now that I am finally with him, I am certain that he is a good man, maybe it was his way to protect himself from anyone, it’s his shield.

“After this, what are your plans? Are you going back?” curious niyang tanong, sa totoo lang iyon din ang tanong ko sa aking sarili. Ano nga bang plano ko?

Wala, hindi ko alam ang gagawin ko, ang plano ko lang naman ay umalis sa mansion, after that… wala akong ibang alam kung ano ang dapat kong gawin, it’s my first time wandering around outside our mansion, lumaki akong mag-isa kasama mga maids, well except for one friend I had, that was before, it’s ten years ago.

Masiyadong ng matagal, I don’t think na maaalala niya pa ako sa tagal ng panahon.

“Eliza?”

Nabalik ako sa wisyo ng tawagin niya ang pangalan ko, “Huh?” lutang kong sambit.

“I will not stay here, may pupuntahan akong business sa ibang lugar, if you want you can come with me.” Pag-aalok niya.

Napatulala naman ako, “Talaga?”

“Yeah, it seems like you have nowhere else to go, you can tag along with me, I don’t mind. And it seems that you are not ready to tell me the reason,”

Napatahimik naman ako sandali, maybe I should at least tell him the reason why I runaway.

“I runaway at home,” mahina kong bulong. “ My mother wanted me to marry someone I don’t even know, all my life since I was born, they were the always who’s deciding for me, at first it’s okay to me, but as the times gone by, maging ang mga personal kong desisiyon ay sila ang gumagawa, and as a perfect daughter, I obeyed each of them even though most of them are against my will,”

“…”

“I’m adult now, enough decide to my own, hinayaan ko na kontrolin ang buhay ko sa nakalipas na taon ngunit hindi ako papayag na pati ang magiging buhay ko sa hinaharap ay sila pa rin ang magdedesisyon sa akin,”

“…”

“I don’t even know the meaning of “love” and yet they want me to get married,” pagak akong natawa sa isiping iyon.

“…”

“The truth is, I don’t even know what should I do now that I am outside, sigurado ako na ngayon ay naghi-hysterical na sa galit si Mommy, and for sure pinapahanap niya na ako. Kaya hindi na ako magugulat na bigla silang kumatok sa pintuan mo at kuhanin ako.” Malungkot kong sambit.

Ryle’s POV

Napatigil ako sa ginagawa kong paghiwa at napatitig sa kaniya ng mariin, medyo same kami ng case but as for my pappou, hinayaan niya naman ako na gawin ang lahat ng gusto ko pero sa kapalit na pakakasalan ko ang kung sino mang sabihin niya na pakasalan ko.

Kitang-kita ko ang lungkot na bumalangkas sa kaniyang mata, hindi ko maipaliwanag kung bakit ngunit naaawa ako sa kaniya, hindi ko nga rin alam kung bakit ako pa nag-aya na isama siya sa pupuntahan ko mamaya.

“I just don’t know what will I do sakali na mahanap ako ni mommy, hindi ko alam kung paano ako hihindi sa kaniya…” mahina niyang sambit ngunit hindi iyon nakatakas sa aking pandinig.

Why do I suddenly feel like I wanted to touch her hand and re-assure her that nothing will happen like that if she’s by my side.

I stopped myself from doing so, pilit kong pinokus ang sarili ko sa pagluluto.

“Sorry, nadala lang ako ng emosiyon ko…” maya-maya ay masigla niyang sambit.

I just like the way how she handle her thoughts and problems, kaya niyang ngumiti sa kabila ng problem ana kinakaharap niya, she’s a positive thinker.

Ngumiti na lamang ako sa kaniya.

*.*.*.*.*

Kasalukuyan kaming kumakain ng agahan,I ended up cooking a sopas. Hindi ko rin alam kung bakit ito ang niluto ko.

"Hmm! Ang sarap talaga, grabe!" sambit ni Eliza.

Kanina niya pa iyan sinasabi, kaya naman kanina pa hindi maalia-alis ang mga ngiti ko sa aking labi.

Bukod sa wala pa namang nakaka tikim ng luto ko, siya pa lang naman pero masarap pala sa pakiramdam na maya't maya purihin ka.

Not even my brother nor my pappou tasted my dish, only her. Well I just don't want to cook not until now.

"Grabe,ang sarap mo pa lang magluto e! Sa iyo dapat ako nagpapaturo hindi kay Nanny hihi," makulit niyang sambit.

Isa pa, para siyang bata. Masiyado siyang tuwang-tuwa sa mga simpleng bagay, mayroon pa palang babaeng ganoon?

Nagiging masaya sa simpleng bagay, akala ko ay wala na, siguro dahil na rin sa puro pokpok at bayaran na mga babae ang nakakasalamuha ko, I've never been on someone like her, it's my first.

And masasabi ko na, genuine yung saya kapag kasama mo mga tipo na babae kagaya ni Eliza.

Sandali akong natigilan sa isiping iyon,wait did I just compliment her? s**t knows I don't complemeny girls, I judged. But why do I feel indifferent towards her?

Why am I acting like this with her?

Nabalik ako sa wisyo ng bigla siyang dumighay, hindi man lang siya nahiya na nasa harapan niya ako, pfft. She looks cute.

"Hala sorry hehe, sanay kase ako na magdighay after kumain."

Sunod-sunod akong napailing, "It's okay."

"Omg, I'm already full but why do I feel like I still wanted to eat?" malungkot niyang sambit.

Hindi ko alam kung matatawa ako sa kaniya or what.

"If you're done eating, mag-ayos ka na. I bought you new clothes, wear it. We're going somewhere else."

"Talaga?" excited niyang sambit.

"Yeah," pigil ang ngiti kong sambit.

Malakas siyang tumili kaya naman napatawa ako, kakatwa na kakakilala ko lang sa kaniya ngunit bakit tila pakiramdam ko ay matagal ko na siyang kilala at magaan ang loob ko sa kaniya?

Ako pa naman 'yung tipo ng tao na hindi madaling magtiwala, what's happening to me?

To be Continued...

K.Y.