เกรซเดินลงมาจากปราสาทหลังใหญ่ด้วยความร้อนใจและกำลังจะมุ่งหน้าออกไปจากวังด้วยหัวใจที่สั่นไหวเพราะความรู้สึกไม่ดีที่กำลังก่อเกิดขึ้นมาในหัวใจของเธอ
แต่ยังไม่ทันได้ก้าวพ้นไปไหนแต่อย่างใดก็กลับถูกรั้งเอาไว้ด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจจนขาของเธอหยุดชะงักลงกับที่ไปในทันใด พร้อมกับหันไปสบมองที่ต้นเสียงนั้นด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความซึมเศร้า
“นี่ลูกกำลังจะไปที่ใด?”
และนั่นไม่ใช่เสียงของใครอื่นแต่เป็นเสียงขององค์ราชาที่เอ่ยเรียกกันเอาไว้เสียก่อน
ซึ่งเกรซก็ไม่รอช้ารีบตรงปรี่ไปหาพระองค์ในทันใดเพราะเธอกำลังรู้สึกไม่ดีถึงขีดสุดกับฝันร้ายที่ตัวเองนั้นได้พานพบเมื่อคืนวานที่ผ่านพ้น และเธอต้องการที่จะกลับไปยังหมู่บ้านของเธอเพื่อไปดูให้เห็นกับตาว่าฝันที่เธอนั้นได้พบเห็นนั้นมันไม่ใช่ความจริงแต่อย่างใด
“ลูกต้องกลับไปที่หมู่บ้าน เมื่อคืนนี้ลูก...”
“ไม่ได้! ลูกจะกลับไปไม่ได้เด็ดขาด!”
แต่น้ำเสียงที่ทรงอำนาจก
