อีธานลงจากหลังม้าและมุ่งตรงไปยังบ้านของอาเธอร์ในทันใดด้วยอารมณ์เดือดดาล ก่อนที่เขาจะผลักประตูเข้าไปในบ้านโดยไม่สนสี่สนแปดใด ๆ เลยว่าจะมีผู้หลักผู้ใหญ่นั่งอยู่และกำลังสบมองมาทางเขาด้วยความตื่นตระหนกที่บุกเข้าไปอย่างอุกอาจเช่นนี้
“เหตุใดเกรซถึงไปอยู่ที่นั่นได้?”
เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวจนเจ้าเด็กน้อยในวัยสิบสองปีนั้นตัวสั่นเทาก่อนจะน้ำตารินไหลลงมาเป็นสายด้วยความหวาดหวั่น
“ใจเย็นก่อนอีธาน ลูกของข้า...”
ผู้ใหญ่ที่เป็นบิดาของอาเธอร์เงียบปากลงไปในทันใดเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นสบและข่มด้วยฟีโรโมนทั้งยังจดจ้องมองอย่างผู้มีอำนาจ
สัญชาตญาณของพวกเรานั้นซื่อสัตย์และเคารพต่อจ่าฝูงแม้ว่าเธอจะอายุน้อยกว่าและยังไม่ได้รับตำแหน่งแต่อย่างใด
ซึ่งคนสูงวัยก็เบี่ยงหน้าหนีก่อนจะหันกลับมาสบมองเขาอีกครั้งอย่างต้องการที่จะปกป้องบุตรชายของตนทั้งยังปล่อยกลิ่นออกสู้ และนั่นมันทำให้อีธานมีสติว่ายังไม่ควรใจร้
