บทที่ 4 นิ่งเฉย
1231 Words
'พี่เต กันยาเองนะคะ' ไม่อ่าน
'ไม่อ่านแสดงว่าจำได้ ถ้าจำได้กันยาก็ไปต่อ'
'ที่ไม่กล้าอ่านข้อความกันยา เพราะกลัวว่าจะหลงหาทางออกไม่เจอใช่ไหม' ส่งข้อความไปหลายข้อความก็ไม่ยักกะอ่าน เป็นแบบที่พี่ดิวพูดจริงๆ ไม่อยากอ่านก็จะไปดักเจอ พ่อมนุษย์น้ำแข็งสักวันเถอะ จะทำให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้น
"วันนี้ไปกินข้าวโรงอาหารคณะวิศวะกัน" แพตตี้ชวนพวกฉันไปกินข้าวที่คณะวิศวะ ทุกคนเห็นด้วยโดยเฉพาะนิชาที่จะไปตามจีบพี่รุจ เมื่อเพื่อนอยากไปมีเหรอฉันจะพลาด ฉันเก็บอาการเก่ง
เมื่อไปถึงโรงอาหาร แพตตี้มันก็ชี้ไปยังกลุ่มพี่รุจ ฉันมองตาม แต่สายตาฉันจ้องที่พี่เต ที่ไม่ยอมมองหน้าใคร คนอะไรเย็นชาชะมัด
"แกนั่นไงกลุ่มพี่รุจ พวกแกซื้อข้าวแล้วเดินไม่นั่งโต๊ะนั้น พี่รุจมองมาที่แกด้วยนิชา" ลูกอมบอกให้พวกฉันไปซื้อข้าว และเดินตรงไปนั่งโต๊ะ โดยไม่สนใจสาวๆโต๊ะอื่นที่มองเรา นิชานั่งข้างพี่รุจ แพตตี้นั่งข้างพี่ดิว ฉันมองหน้ากับลูกอมเอางัยดีสุดท้ายลูกอมมันก็ไปนั่งข้างพี่ตาต้า เป็นโอกาสดีที่ฉันจะได้ข้างพี่เต
"มากินข้าที่นี่เหรอครับ" พี่ดิวเปิดฉากถามเราทันที
"นิชามากินข้าวกับว่าที่แฟนค่ะ" นิชามันอ่อยพี่รุจแรงเวอร์ มันบอกแล้วว่าจะตามจีบจนกว่าจะติด ฉันแอบมองสองคนนั้น ที่ส่งสายตาให้กัน พี่รุจคงชอบนิชาไม่น้อย ฉันชำเรืองมองคนข้างๆ ยังมีสีหน้านิ่งเฉย
"พี่เตลืมคำพูดไว้ที่บ้านเหรอคะ" ฉันแอบกระชิบคุยกับพี่เต แต่เชื่อไหมเขาทำเหมือนกับว่าฉันเป็นอากาศ ไม่เพียงแต่ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่หันมามองฉันอีกต่างหาก แบบนี้สิดีท้าทายชะมัด กันยาคนนี้ไม่ยอมแพ้แน่นอน เพื่อนๆฉันพูดเรื่องของกินที่มันแฝงไปด้วยเรื่องผู้หญิง ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ก็ได้ยินข่าวความคาสโนวา ของหนุ่มฮอตกลุ่มนี้ ฉันแอบกัดพี่เตเบาๆ
"กันยาว่าพี่เต ก็คงจะเลือกของกินอยู่เหมือนกันใช่ไหมคะ ถ้าไม่เลือกกินดีๆอาหารมันจะเป็นพิษ" พี่เตก็ใช่ย่อยเรื่องผู้หญิง ดูเหมือนนิ่ง แต่ร้ายไม่เบา พี่เตมองหน้า แล้วก็หันไปกินข้าวเหมือนเดิม
เมื่อกินข้าวเสร็จ เพื่อนๆก็กันลุกออกจากโรงอาหาร ฉันแอบส่งสายตาไปให้ พี่เตไม่แม้จะมอง
'กินข้าวให้มีความสุขนะ เย็นนี้เจอกัน' ฉันหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความให้พี่เต แต่พี่เขาไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเลย
"พวกแกว่าฉันสวยไหมวะ" ฉันที่หมดความมั่นใจในตอนนี้ ถามเพื่อนๆขณะที่นั่งรอรับน้อง เพื่อนที่นั่งเล่นอยู่มามองหน้าฉันทันที
"แกถามทำไมวะ ใครกันที่ทำให้แกหมดความมั่นใจขนาดนั้น" แพตตี้มันถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ปกติฉันก็เป็นคนมั่นใจในตัวเองนะ แต่พี่เตเนี่ยสิทำฉันฝ่อไปหมด
"แกสวยมากนะกันยา สวยหวานน่าทะนุถนอม ฉันก็เห็นหนุ่มตามจีบแกเยอะนะ" นั่นสิก็มีหนุ่มมาขอเบอร์เยอะนะ แต่ทำไมพี่เตไม่สนใจฉันเลย
"แกมีอะไรจะเล่าให้พวกฉันฟังไหม วันนี้แกดูแปลกๆ นิชาเขยิบเข้ามานั่งใกล้ฉัน หน้าตาดูสงสัยเอามากๆ
"เปล่าไม่มีะไร" สามสี่วันนี้ฉันรุกพี่เตตลอด หรือว่าเขาจะไม่ชอบผู้หญิงแบบฉัน เย็นนี้ไปดักรอที่รถถามให้รู้เรื่องดีกว่า
"เย็นนี้พวกแกจะไปไหนไหม" ลูกอมถามขึ้นมา ทุกคนปฏิเสธหมดเพราะเหนื่อย
"แล้วแกล่ะกันยาไปไหนหรือเปล่า" นิชาถามฉันขึ้น ฉันส่ายหน้าและตอบเพื่อนไป
"ฉันคงกลับคอนโดเลยมีธุระนิดหน่อย" เพื่อนทุกคนมองหน้าฉัน นานๆทีฉันบอกมีธุระ เพื่อนฉันเลยแปลกใจ หลังจากรับน้องเสร็จทุกคนก็แยกย้าย ฉันรีบไปดักรอพี่เตที่ลานจอดรถคณะวิศวะ แล้วก็เจอจริงๆด้วย เพราะพี่เตสันโดษคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าพี่เขา ต้องไม่ไปกับเพื่อนๆ แน่
ฉันรีบเดินเข้าไปทันที เพราะพี่เตกำลังจะเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง ฉันเปิดประตูฝั่งตรงข้ามขึ้นไปนั่งทันที โดยไม่สนใจเจ้าของรถ
"เห้ย เธอขึ้นมาทำไม" พี่เตตกใจที่ฉันเปิดประตูไปนั่งบนรถหน้าตาเฉย
"ไม่มีรถกลับค่ะ เพื่อนกับหมดแล้ว พี่เตไปส่งหน่อยได้ไหมคะ" รถฉันมีไม่อยากขับ อยากอ่อยให้พี่เตไปส่ง ฉันรุกหนัก จะทนฉันได้สักกี่น้ำ
"ลงไป ฉันไม่ชอบให้ใครขึ้นรถ อยากกลับก็หารถเอาเอง" ใจดำ เย็นชา หน้านิ่ง แต่ฉันหน้าด้านกว่า
"ไม่ลงค่ะ หรือพี่กลัวกันยาคะ ผู้ชายแบบพี่ไม่น่าจะกลัวผู้หญิงนะ หรือว่ากันยามองผิดไป ที่ไม่ชอบคุยกับผู้หญิงพี่เป็นเกเหรอคะ" เจอฉันสวนกลับขนาดนี้ แถมพูดจาดูถูกทนได้ทนได้ทนไป ฉันคาดเข็มขัด และนั่งนิ่งไม่ยอมลง ใครจะทำไมกล้าลากฉันลงรถไหม
"เธอนี่หน้าทนเหมือนกัน คิดจะอ่อยฉันเหรอ ถ้าไม่เด็ดอย่าคิดมาอ่อยไม่สำเร็จ" คำพูดยาวๆแต่เจ็บแสบเชือดเฉือน
"กันยามั่นใจค่ะ ว่ากันยาเด็ดกว่าผู้หญิงทุกคนที่พี่ เคยเจอค่ะ พนันกันไหมคะ พี่กล้าหรือเปล่า ถ้ากันยาไม่เด็ดจริง กันยาจะถอยไม่มายุ่งกับพี่เอง หรือว่าพี่ไม่กล้า" ฉันท้าพี่เต จริงๆฉันก็ไม่มั่นใจขนาดนั้นหรอก ฉันรู้ว่าผู้หญิงที่เข้าหาพี่เต มีแต่คนสวยๆ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ฉันคงไม่ได้เข้าใกล้ อยากได้ผู้ชาย มันต้องมั่นหน้าไว้ก่อน
"ฉันเตือนเธอแล้วนะ อยากเสี่ยงก็ลองดู แล้วจะให้ไปส่งที่ไหน วันนี้ฉันไม่ว่างเล่นกับเธอหรอกนะ ฉันมีนัดแล้ว แต่จะสงเคราะห์ไปส่งให้" รู้สึกจี๊ดในหัวใจ นัดหญิงไว้ใช่ไหมเนี่ย ไหนบอกว่าเย็นชา แต่ก็ล่าไม่เลิกเหมือนกัน ฉันรู้สึกห่อเหี่ยว ได้แต่นั่งบอกทางไปเงียบๆ นอกจากถามทางแล้ว พี่เตก็ไม่พูดกับฉันเลย กับผู้หญิงคนอื่นเขาจะนิ่งเฉยแบบนี้ไหม หรือว่าเป็นเฉพาะกับฉัน นั่งคิดอยู่คนเดียวจนมาถึงคอนโด
"ลงไปได้แล้ว" ไม่หันมามองหน้าฉันสักนิดเดียว น้ำเสียงเย็นเยียบราวน้ำแข็ง
"ขอบคุณที่มาส่งนะคะ กันยาอยู่ชั้น20 ห้อง 2011 ถ้าพี่เตมาเปิดรับตลอดนะคะ" ลองอ่อยดูสักครั้ง เชื่อไหมพี่เขายังเงียบจนฉันลงจากรถ แล้วพี่เขาขับรถออกไปทันที รู้สึกเสียหน้าจนทำตัวไม่ถูก
- Writer
