“พวกนายเป็นใคร” อาร์เดลหยั่งเชิง
“ขึ้นรถไป อย่าถามมาก”
“มึงไปเอาผู้หญิงในรถมาด้วย”
“อย่ายุ่งกะเธอ ปล่อยเธอไป เธอไม่รู้อะไร”
“ตัวมึงยังเอาไม่รอด อย่าทำมาสั่งพวกกู”
คนร้ายผลักอาร์เดลเข้าไปในรถ ใช้ปืนจ่อหัว
ลดารีบโทรแจ้งตำรวจ แจ้งเหตุแล้วคาสายไว้
“ลงมา” คนร้ายใช้ปืนขู่ให้ลดาลงมาจากรถ ลดาเดินตามลงไป ไม่ได้ตื่นตระหนก
“เฮ้ย มึงไปขับรถพวกมันไป”
“ครับ หัวหน้า”
ลดาถูกบังคับให้เข้ามาในรถที่อาร์เดลอยู่
“นายเป็นอะไรมั้ย/คุณเป็นอะไรมั้ย” ทั้งคู่เอ่ยถามพร้อมกัน
ทั้งคู่ส่ายหน้า เพื่อบอกอีกฝ่ายว่าตัวเองสบายดี
“ทำไมไม่รีบขับรถหนีไป” อาร์เดลดุลดา
“แล้วทิ้งนายไว้นี่คนเดียวอะเหรอ”
“จะตายกันอยู่แล้ว ยังจะมาห่วงกันอยู่อีก” คนร้ายรำคาญ
“แล้วทำไมพวกนายต้องฆ่าเราด้วย” ลดาเรียนจิตวิทยามา ทำให้เธอควบคุมสติรับมือกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันได้ดี
“หุบปาก” คนร้ายเริ่มโมโห
อาร์เดลจับมือลดาไว้ ลดาบ
